jueves, 30 de julio de 2009

Dos perros robados en Ponteareas¡¡




Entre la tarde del pasado domingo (28 de junio de 2009) y el lunes por la mañana han sido sustraídos del refugio 2 perros raza grifón.El lunes por la tarde nos encontramos con la verja que rodea el refugio cortada y la desaparición de Úrsula y Jacinto, hembra grifón azul y macho grifón, raza que es usada por cazadores para la caza del jabalí.Se da la circunstancia de que el pasado miércoles se presentó en el refugio un individuo con la excusa de querer un cachorro que no hacía más señalar y preguntar por Úrsula, si cazaba, si era joven, y por perros similares, todos de caza, aunque el afirmaba no ser cazador. Decía ser de As Neves y que iba a volver este martes para ver los cachorros pero, por supuesto, no ha vuelto. El individuo este, que por mucho que el dijera que no, tenía toda la pinta de ser cazador (los de esa calaña son inconfundibles), decía ser de As Neves. Por eso pedimos ayuda a la gente de esa zona o de alrededores de Ponteareas en la búsqueda de cualquier información sobre los perros. Se guardará el anonimato.Nuestra preocupación por Úrsula y Jacinto es máxima ya que Úrsula aún estaba en la recuperación de una intervención quirúrgica que tuvo complicaciones y Jacinto, que es ya muy mayor y lo habíamos encontrado ya en unas condiciones pésimas (por aquel entonces era incapaz de enderezar las patas de atrás, sin duda, por haber estado encerrado en un recinto minúsculo durante largo tiempo), estaba recibiendo medicación diaria por problemas de corazón.No creemos que él pueda soportar de nuevo las condiciones en que la mayoría de los cazadores tienen a sus perros.Ya hemos puesto la pertinente denuncia en el Seprona de Ponteareas.Cualquier información por minúscula que sea es importante para nosotros con los datos que ya tenemos.No Dejaremos De BuscarosContacto: 600 356 891 - 670 859 164ponteareas@colectivoanimal.com

lunes, 27 de julio de 2009

Pipita

Hace ya dos semanas que abandonaron a Pipita en mi colonia, pese a tener en mi casa el virus de la peleucopenia no tuve más opción que llevarla a casa, si la dejaba en mi colonia moriría solita y arrinconada en algún lugar y nadie se ofrecía a acogerla ni adoptarla así que me arriegué. Pipita a pasado estas dos semanas bien, a crecido y es una gatita feliz y sana, pero nadie se interesa por ella, la pobre al ser rayadita tipo romano pertenece al grupo de los "no adoptables" junto con los gatitos negros y carey, algo que aunque pase el tiempo jámas entenderé ni me acostumbraré. Pipita es una gata preciosa, tierna, dulce, se lleva fenomenal con todos los gatos, es buenísima , la pobre apenas maulla, ni siquiera la semana entera que pasó metida en un transportín me protestó, se conformaba con un ratito de caricias y arrumacos. Necesito un buen adoptante para Pipita, tengo mi casa llena de gatos , mis colonias gatunas saturadas y no puedo más. Esta princesita se entrega desparasitada, vacunada, con contrato de adopción con compromiso de esterilización y seguimiento. Contacto: gadara67@hotmail.com Gracias

martes, 7 de julio de 2009

Outra matanza en Negreira

-- Como xa vos anunciamos hai uns días, o próximo 11 de xullo terá lugar unha novillada en Negreira. Por iso, desde Galicia mellor sen touradas, convócannos a tod@s a asistir a partir das catro da tarde diante da praza móbil a concentrarnos para mostrar o noso rexeitamento a este tipo de actos. Lembrade que a nosa presencia fará que as cousas muden ao final. Animádevos a participar. Un saúdoAsociación Pola Protección Animal Abeiroasociacionabeiro@gmail.com

lunes, 29 de junio de 2009

Matanza en Sarria

Hoxe, 28 de xuño de 2009 volvemos de Sarria, onde estivemos con xente desa localidade que nos convidou a concentrarnos para protestar pola celebración dunha mal chamada "festa"; persoas xenerosas e desprendidas ás que lles importa á vida de seres indefensos que até hai unhas horas estaban vivos ...Alí, concentrad@s diante da praza móbil na vila de Sarria, contemplamos o paso de mulleres e homes, nenas e nenos que ían colocándose en distintos lugares da praza desde onde ter unha boa perspectiva da matanza. Como alguén pode acudir de maneira voluntaria a ver como sufre un ser vivo a máis terríbel das torturas? A nós non nos fai falla que nos describan o que sufre un touro; nós tamén somos mamíferos, e podemos imaxinar a dor terríbel que sufren mentres lle clavan todo tipo de instrumentos de tortura até a estocada final. A nós, que nos importan todos os animais, que convivimos con eles, e que loitamos polos seus dereitos, non nos teñen que explicar que os touros son hervíboros e, como tales, son sempre a presa, nunca o depredador, polo que o seu comportamento é de fuxir ante o perigo, por iso imaxinamos o terror tremendo que sinten cando son obrigados con paos a entrar nunha praza circular sen recunchos onde esconderse, e onde son golpeados, acoitelados e asasinados sen ter opcións a escapar.É certo que cada vez somos máis, e que venceremos e convenceremos ao final do camiño, pero iso non é suficiente un día coma hoxe, pois mentres voltamos a casa en silencio sabemos que non fomos quen de impedir que seis animais fosen asasinados mentres un grupo de xente disfrutou e aplaudiu aos seus verdugos.
Susana

O noso amigo nachete mandanos esta carta....

SE VOS PARECE PODEDES ACHEGAR A VOSA REPULSA POLA MATANZA E TORTURAS ACONTECIDAS ONTE NA OUTARELA DE SARRIA AOS SEGUINTES ENDEREZOS:
concellodesarria@concellodesarria.net
alcaldia@concellodesarria.net
turismo@concellodesarria.net
cultura@concellodesarria.net
mambiente@concellodesarria.net
OU POR CORREO ORDINARIO:
CONCELLO DE SARRIAC/ Maior nº 14 Sarria (Lugo) 27600
Achégovos un exemplo que vou mandar eu. Se queredes podedes copialo e pegalo cambiando a sinatura, pero o ideal é que, se tedes tempo, escribades a vosa propia condena:
Moi señor meu:
Diante dos repugnantes feitos acontecidos no día de onte na vila de Sarria, realizados co amparo e a licencia desta corporación, gostaría de expresarlle a miña máis enérxica repulsa, así como solicitar se vaian tomando as oportunas medidas para evitalos no futuro.Convertir a tortura e o maltrato a un ser vivo que sufre, nun espectáculo, só pode ser pretensión dunha intelixencia ofuscada e insensíbel. Que unha institución, coma o Concello de Sarria, non só consinta, senón que mesmo conceda a licencia para a realización de semellante barbaridade, en pleno século XXI, só pode xenerar en nós unha absoluta desconfianza canto a dignidade moral de quen nos goberna.As institucións deben favorecer o civismo (como moi ben apuntan os numerosos cartaces que decoran as rúas da vila) e non salvaxes tradicións.Quero ademáis participarlle a certeza de que este tipo de aberracións só poden prexudicar a imaxe dunha vila tan bonita como Sarria, confundíndoa coa baixeza moral, o paletismo e a ignorancia coa que a absoluta maioría da nosa sociedade identifica as matanzas públicas de touros e os seus afecionados. Lonxe de actuar coma un reclamo turístico, estas torturas animais difunden unha moi mala imaxe de Sarria e actúan máis ben coma un elemento disuasorio para xente con sensibilidade que quixera compartir con vostedes as súas festas.Por último, debo participarlle que, nese lamentábel espetÁculo realizado onte, foi violada a legalidade vixente diante da pasividade dos axentes da Policía Municipal e da Garda Civil, que observaron impasíbeis como numerosos menores de idade, e mesmo cativos de moi curta idade, poideron entrar nese ignominioso recinto. Recinto onde, por certo, non se cumprían as condicións mínimas de seguridade para calquera acto público (cabalos galopando diante da xente, mesmo dos nenos; camións maniobrando en medio da multitude etc).Coa confianza de que o seu sentido da responsabilidade disporá os medios para evitar estas desafortunadas barbaridades nun futuro cercano, quedo atentamente á espera da súa resposta.
IGNACIO MATO.34979380Z.

viernes, 26 de junio de 2009

Perrillas en apuros










Esto es Andalucia y Jaén, paraiso interior.... Estas perrillas permanecen atadas entre olivos, su dueño las mantiene así para que asusten a los conejos y no se coman las lechugas de un pequeño cortado. Las dos pequeñas son supercariñosas, no paran de saltar para que te acerques, ellas se mantienen de pie, no pueden moverse. De la grande solo puedo decir...miedo, tiene ojos de pánico, tiembla cuando te acercas, pero he podido acariciarla sin problema,eso es lo que más necesita. Se queda preñada en cada celo. No tienen ningún tipo de cobijo, la comida ya veis que es pienso de reala, el agua, cuando se gasta. Entre olivos ahora la temperatura supera los 45º. Todo por un manojo de lechugas Hemos hablado con el dueño y nos regala la mas grande, pero tenemos que sacar a las 3. Si es necesario lo denunciaremos al seprona, pero antes necesitamos tener un sitio para ellas. Contacto cmratia@hotmail.com abydajaen@hotmail.com

¡¡Abandonado en la carretera!!




miércoles, 24 de junio de 2009

Mimosa necesita ayuda

Esta gatita está delante de mi portal, lleva ya así como 5 meses, es muy chiquitita y delgada, y muy muy muy cariñosa, sabeis que mi predilección no son los gatos pero esta es especial, está debajo de los coches y todo aquel que sale de un portal o pasa por la calle se le acerca y va un ratito con el acompañándolo entre las piernas. Todos los días a la mañana, al mediodía por la noche sea cuando sea llegues a casa o salgas del portal allí está ella, esperando a que salgas e ir contigo un ratito, cuando le hablas maulla y ronronea, te acompaña al coche o al portal, e incluso acompaña en el paseo a los perros que son chiquititos, cuando salen del portal se une al perro y al amo y sale a a pasear con ellos…. Hasta ahora no me he movilizado porque bueno, hoy en día hay muchos gatos en sus mismas condiciones, poco sitio y poca gente para adoptar u acoger PERO LA GATITA ESTA EMBARAZADA, se lo notamos hace una semana y media y en donde están (entre los coches y un descampado) están empezando a hacer obras para construir, asi que imaginaros el plan.... Se me encoge el corazón cada vez que la veo pero más cuando pienso dónde y cómo va a hacer el día que tenga los gatos Como sabeis yo no puedo tenerla porque tengo a Dalí, (mi perro) que la achucha para jugar cada vez que la ve y ella sale corriendo Os pediría que hagáis difusión y que si alguien la quiere o puede tenerla avisarme y yo se la cojo, ojala entre todos encontremos una oportunidad para la gata mimosa. Está en La Coruña, contacto mauxiflores@hotmail.com, 676 039 686.

Máis gatiños...

Máis gatiños...Sabemos que estamos no momento dos gatiños. A enorme cantidade de gatos e gatas sen fogar, fan que milleiros de gatiños nazan na rúa, a maioría deles con finais dramáticos. Este pequeniño pode ter un final feliz se alguén pode colaborar.Unha persoa recolleuno da rúa enfermiño, xa foi ao veterinario e está recuperándose, pero a xente que o ten non pode quedar con el.. Ten uns dous meses, é moi cariñoso e convive perfectamente cos outros gatos que hai no seu fogar de acollida na Coruña. Se vos interesa, poñédevos en contacto con nós e pasarémosvos os datos da xente que o salvou da rúa.
contacto:981575957
646492835

miércoles, 17 de junio de 2009

Novas de Poldro

ola!!! tardei en contestar... pero, ademais da nova de que adoptei a poldro... (bicos pa min, non teño avoa e mo podo permitir, ji, ji) pois, segue vivo... as primeiras reaccións me deron moito cague, pois milú celouse moito, e poldro... tamén. foi unha especie de competencia a ver quen gañaba. despois de 3 días, milú xa se vai achegando a el disimuladamente... e poldro lle chegou a ensinar os dentes varias veces... home, con 7 anos, soen ser un pouco fungóns... pero, parece, e espero, que se van levar ben poldro pasa un tempo debaixo do escritorio, pero xa se pega uns paseos pola casa, sae a "mexar" movendo o rabo, e xa durme no sillón, e ata, estando como está de "rellenito", xa subiu varias veces na cama... que se arranxa cun "non", pois esto último non llo deixo nin a milú outra cousa que vos vai aledar é que ronca como un cosaco, iso me indica que durme a perna solta... (home, oílo roncar non é o que poida gustar a ninguén, pero é un sinal de que dorme e descansa, é dicir, non está alerta) iso sí, ás veces treme, pero supoño serán pesadelos dos cans, pois a milú tamén lle pasa sen máis. biquiños. vir

martes, 16 de junio de 2009

¡¡Irresponsabilidad en Arahal,56 perros en peligro¡¡




En Arahal, municipio en las cercanías de Sevilla, 56 inocentes perros adultos y cachorros tienen hasta el viernes 19 de junio antes de ser llevados para su destrucción a la infame perrera de Sevilla a menos que entre todos tomemos acción. El Concejal de Medio Ambiente Luis López Minguet ha soplado frío y caliente desde julio del año, suya fue la idea de tener un refugio en el municipio con la promesa de que si las voluntarias se constituían en asociación (lo que han hecho) que el ayuntamiento las apoyaría en todo. Posteriormente el Concejal ha conseguido ubicación para los animales tres veces y los ha desalojado sin dar tiempo a nada tres veces, esta última ya con la amenaza de mandar los perros a la perrera este viernes. Durante la entrevista telefónica de esta mañana con quien escribe ha admitido que la perrera de Sevilla es un muy mal lugar, que si hubiera un refugio en condiciones que sería genial pero que el ayuntamiento no tiene dinero para construirlo y que no tiene soluciones para el problema (que él mismo ha creado) pero mencionó que ¡iba a llamar a la protectora por unos animales que estaban abandonados en el campo! No, señores políticos, no se puede tener jugar con la gente y los animales de esta manera. La responsabilidad por los animales abandonados es del municipio y no vale renovar el contrato con una perrera infame cuando se promete apoyar a la protectora local que ha estado recogiendo los animales a instancias de ustedes mismos (150 de ellos, colocados 67). Por favor llamad (el tiempo apremia) al ayuntamiento de Arahal exigiendo una solución, por lo menos más tiempo, para los inocentes hasta que se les pueda reubicar en otras partes de España, su telefono es el 955841033 y sino podéis escribid a http://www.arahal.es/opencms/opencms/arahal/contacto.html y explicadles que a las promesas hay que cumplirlas. Fotos de los pobrecitos animales en peligro en http://www.granfamilia.org/gallery2.php?g2_itemId=835 Para ayudar por favor escribid a araceli@granfamilia.org; anap@granfamilia.org; olga@granfamilia.org; sharo@granfamilia.org Muchas gracias.http://www.brighteyes.dk/

domingo, 7 de junio de 2009

Ayudanos a encotrarle un hogar a Fauna

Tenemos a esta preciosidad a punto del sacrificio.Su dueño no la quiere .Si estás interesado o conoces a alguien que pudiera estarlo, llámanos:685905015

sábado, 6 de junio de 2009

Golfiño

Hola! Chámome Golfo e son un can que vive en Corrubedo cos meus donos, que me fan moi feliz e, hasta agora , deronme todo o que eu precisaba, os seus coidados, o seu amor.....pero os meus donos van maiores e chegará un momento no que non poderan mirar por min. Por iso me poño en contacto con vós, para ver se me podedes votar unha man co tema de encontrar alguén que me queira tratar coma eu merezo. Non esperedes de min un guardián, nin un fero, porque eu non son asi. Son moi cariñoso y afable cos meniños, e case que non ladro nunca. Os meus donos votaranme de menos ...pero entenden que é mellor asi. Aquel que desexe saber mais de min e desexe adoptarme que se poña en contacto con raquelchouza@gmail.com. Mil gracias.

Axuda para Parga


Ola a todas e todos,antes de nada moitas grazas pola resposta para a acollida do gato de oito anos da Coruña. Dicirvos que está en acollida na Coruña, onde esperamos se poda reatopar pronto coa súa dona. Agora temos outro caso moi triste e urxente, unha gatiña chamada Parga, que foi recollida da rúa preñada e levada ao refuxio. Cando se castrou viuselle unha anomalía nun ril, e despois de facer unha analítica, unha insuficiencia renal. Ela é boísima e moi moi cariñosa´. As súas condicións de saúde non son boas para estar no refuxio, por iso precisa unha casa onde pasar o que lle quede de vida tranquila e en paz. O que ten non é contaxioso, polo que pode convivir perfectamente con outros animais. Grazas de novo pola vosa axuda. Unha aperta a tod@s.
Vir
-- Asociación Pola Protección Animal Abeiroasociacionabeiro@gmail.com

jueves, 4 de junio de 2009

SOS Cockers

Buenos días,
¿Sabéis de alguien que quiera adoptar un cachorrito de Cocker negro?. Os agradecería que reenviárais este correo a vuestros contactos y a ver si hay suerte. La madre tuvo 11 pero 2 murieron, hemos logrado colocar a 3 pero todavía quedan 6.
Tienen 1 semana y el dueño (que es un conocido) va a esperar un poco más, pero si no los adoptan tendrá que sacrificarlos en breve.
El contacto es Antonio Tlf: *615 97 27 46*

domingo, 31 de mayo de 2009

Urxe adopción gato na coruña(esta en acollida)

Acabamos de recibir de Aldea Felina a seguinte mensaxe de acollida dun gato que se atopa na canceira da Coruña. A súa dona está nunha casa de acollida por maltrato, e non lle deixan ter alí ao seu gato de oito anos ( outro maltrato, desta vota psicolóxico para o gato e para a muller). A Garda Civil levouno a canceira en Cambre. A súa dona está desesperada e pide axuda. Non quere abandonar ao seu gato, sería un fogar transitorio onde o poida ter até qeu atope unha vivenda. Está disposta a pagar os custes qeu acarree o gato. A ver se entre todas e todos atopamos unha solución. Só hai até o luns para sacalo.

lunes, 18 de mayo de 2009

E Bali atopou un fogar....


Como nos gustan estas novas! Bali, a tímida gatiña que chegara hai máis dun ano ao refuxio, e que moitos nen coñecían, pois o seu carácter facía que se escondese en canto recuncho atopase, xa coñece outro mundo fora das gateiras do refuxio de animais. A súa nova familia cóntanos que xa está totalmente adaptada ao seu novo fogar, e que sae e entra ao seu antollo, inspeccionando canto se move. Desde Abeiro queremos animar á aqueles que estades pensando en ter un compañeiro, a que adoptedes un animal adulto. No refuxio hai cans e gatos como Bali, que só queren que lles dedes a oportunidade de roubarvos o corazón
Susana

martes, 12 de mayo de 2009

Can abandoado en Ames

A tarde do 30 de abril a iso das 18:00, pasabamos no coche pola zona de Bertmairáns no concello de Ames. Vin un can e algo que me pareceu sospeitoso polo que demos volta a ver se todo estaba ben.Cando chegamos atopamos un can de tamaño grande amarrado de mal xeito a unha sinal de información turística do concello. Tiña varias bridas plásticas a modo de eslavóns de cadea atadas da sinal ao pescozo do animal. Víase contento e non estaba ferido pero tiña moita sede (Recordade o día de calor que fixo). O primeiro que fixemos foi buscar auga. Antes de desatalo chamei á policía local de Ames coa intención de denuncialo feito de abandono do animal e que puidesen ver cómo estaba atado o animal. A miña sorpresa é que o primeiro que me di a policía tan alegremente é que non me preocupe de nada e que siga co meu paseo xa que xa están ao tanto de que o animal se atopa alí, xa que foron eles quen o ataron.Os que me coñezades, xa vos imaxinades cal foi a miña reacción ante tal resposta pero para os que non, vos digo que lles pedín todo tipo de explicacións e de indicacións de que o animal non podía estar alí atado. O momento máis célebre da conversación telefónica foi cando me di o axente co que estaba falando que "era un procedemento temporal ata que puidesen avisar á persona encargada de medio ambiente para que se fixese cargo del xa que era un venres festivo e ese servizo non funciona nin os festivos nin os fins de semana. E que a súa actuación fora a máis apropiada xa que o can estaba pola rúa e que atándoo xa fixeran máis do que estaban obrigados a facer él." Nesta situación, como é obvio, pedín que viñesen ó lugar xa que non estaba disposta a deixar alí o can atado ate o luns se é que lles acordaba dar o aviso...Cando chegaron, me pediron a identificación para darme a "custodia" do can (como se non o puidese haber levado ninguén) e tras unha longa conversación decidimos facernos cargo do can.Levámolo ao Refuxio e alí segue sen que ninguén o reclame. Esta denuncia non está dirixida unicamente á actuación policial senón á administración do concello que non contempla que os animais se poidan extraviar ou ser abandoados os días festivos e fins de semana, e moi especialmente á xente que nun día tan bonito como foi ese venres, camiñaba por ese paseo e non se dignou a mirar para él.
Kelly