martes, 31 de agosto de 2010

GATITOS EN PELIGRO EN CADIZ










TODOS ESTOS GATITOS VIVEN EN UNA SITIO MUY MALO DONDE SUELEN RESULTAR "MOLESTOS" PARA LOS VECINOS DE LA ZONA MÁS PIJA DE CÁDIZ Y EL MODO DE ACABAR CON ELLOS ES ENVENANDOLOS, YA HAN MUERTO VARIOS Y OTROS SE HAN QUEDADO CON SECUELAS, ESTOS PEKES AÚN PUEDEN CONTARLO PERO YA ESTÁN EN EL PUNTO DE MIRA DE VARIOS VECINOS. TODOS TIENEN ENTRE 2 Y 4 MESES, SON UNOS MUÑECOS, GUAPISIMOS, GRACIOSOS....PERO NADIE SE FIJA EN ELLOS PESE A QUE SE HAN DIFUNDIDO EN VARIAS OCASIONES.

POR FAVOR SI ALGUIEN PUEDES ACOGER O ADOPTAR ALGUNO, LO ESTARÁ SALVANDO DE UNA DOLOROSA MUERTE. SE ENVIAN A CUALQUIER PROVINCIA.

CONTACTO: GADARA67@HOTMAIL.COM/GADARA67@GMAIL,COM

Terror en el cementerio de Salamanca

Este es el titular que hemos escogido en ASPAP (Asociación Salmantina Protectora de Animales y Plantas) para una horrible historia que tiene como presuntos verdugos a los empleados de la empresa “Parque Cementerio de Salamanca, S.L.” concesionaria de la explotación del Cementerio Municipal de Salamanca desde el año 2002 y como víctimas a los gatos que llevan viviendo alí más de 30 años.
El maltrato y exterminio de animales en el Cementerio de Salamanca no es algo nuevo.
Todavía tenemos en nuestra retina el caso de la perrita decapitada en un nicho, con sus cachorros aún agarrados intentando extraer leche del cadáver sin cabeza de su madre.
Los casos de gatos heridos, muertos o desaparecidos en el Cementerio son innumerables. Llevamos ya mucho tiempo recogiendo gran cantidad de gatitos tanto en el propio cementerio como en sus alrededores. Uno de los penúltimos casos fue a finales del mes de Julio, cuando una de nuestra colaboradoras rescató aún con vida a 2 cachorros (Tristán e Isolda) con apenas 1 semana de vida, del contenedor de la basura del Eroski situado frente al cementerio.
El verano pasado ya tuvimos una reunión con el gerente de la empresa “Parque Cementerio de Salamanca, S.L.” porque diariamente los empleados retiraban la comida y el agua a los gatos o la tiraban por el suelo, desaparecían gatos de la noche a la mañana y encontramos 1 destripado, otra gata muerta a palos y con la cabeza reventada, y una tercera medio aplastada con una losa y con la cara destrozada, que llamamos Lola, a la que encontramos en una tumba vacía y que finalmente también murió.
En dicha reunión también estaba el encargado del Cementerio, un señor que es conocido por su animadversión hacia los gatos en particular y los animales en general, con el que ya hemos tenido algún que otro desagradable desencuentro y que se ha permitido incluso el recriminar (por no decir insultar) al Padre Francisco, capellán del Cementerio, que también alimenta los gatos. Este señor justifica la retirada del alimento y el agua de los gatos con argumentos como que hay personas que tienen un profundo sentimiento religioso y le molesta ver a los gatos por allí, que están llenando de suciedad todas las lápidas pues realizan sus necesidades sobre las lápidas (lo que implica un desconocimiento absoluto de las costumbres y hábitos de los gatos), que los empleados de la limpieza se quejan del trabajo extra que ocasionan la presencia de gatos, y que en el Cementerio están prohibidos los animales, a pesar de ser un espacio abierto.
La solución que proponían era que los trasladáramos a un espacio inmundo que llaman "El Corralillo", dentro del propio cementerio, y que fue donde encontramos muertos a los anteriores. Este “corralito” es un lugar inmundo, lleno de excrementos humanos, plagado de pulgas y con restos funerarios abandonados. La comida que diariamente nos retiraban la dejaban allí, llena de mierda, pajas y polvo, y el agua hasta con orines. Por supuesto, nos negamos a aceptar estas condiciones, y seguimos dejándoles la comida y el agua en el discreto lugar donde llevamos haciendo desde siempre.
Y aunque la situación parecía haberse solucionado, de nuevo este año veníamos teniendo sospechas que la situación anterior volvía a repetirse, pero esta vez se estaban exterminando los gatos presuntamente por el personal que trabaja en el Cementerio. La voz de alarma nos la ha dado el hecho de que estén desapareciendo las gatas grandes, una forma muy selectiva de asesinar por un lado a las madres y por otro lado a los gatitos pequeños que sin su madre no pueden sobrevivir, y si alguno sobrevive es "ayudado" a morir.
Además, en las últimas semanas nos encontramos con la comida que les dejamos tirada por el suelo, los recipientes desaparecidos y por supuesto sin agua.
En medio de todas nuestras sospechas el 20 de agosto La Gaceta Regional de Salamanca (periódico protauricida, por cierto) publicó un artículo en el que el personal del Cementerio alude a las quejas que hay de la presencia de gatos en el Cementerio, debido a la irresponsabilidad de la Protectora de Animales y otras personas que les alimentan y promueven que sigan viviendo allí. Un artículo que nos ha dejado perplejos ya que refleja un pensamiento más propio de siglos anteriores y lejanos, pero que nos reafirma en las sospechas de que los gatos están siendo masacrados. Hemos de añadir que el supuesto periodista que firma el artículo contactó telefónicamente el día anterior a la publicación del mismo con la Responsable de nuestro Refugio, solicitando información al respecto. Se le indicó lo que estaba ocurriendo, y en un alarde de tergiversación y manipulación de la verdad escribió el artículo antes nombrado.
Recientes víctimas han sido 2 gatitos con semanas de vida, muertos a palos, sangrando por los oídos, y cuyos cadáveres fueron expresamente colocados para que los encontrásemos, en una extraña posición.
Pero no han sido las últimas víctimas: el mismo 20 de agosto hemos encontrados otro gatito de unos 2 meses atrapado en un agujero e inconsciente por un golpe recibido, tal y como confirma el veterinario. Suponemos que pensaron que ya estaba muerto y allí lo han dejado, como otro regalo más para los que les cuidamos a diario. Fuimos directos al veterinario y poco a poco ha ido recuperando la consciencia, aunque sigue en estado de shock y el veterinario no sabe aún si se quedará ciego de la patada o golpe que le han propinado. El lugar en el que ha aparecido atrapado es un espacio en el que se esconden los gatitos pequeños, pero cuando empiezan a crecer, se convierte en una trampa mortal ya que no caben y se quedan atrapados a merced de lo que quieran hacerles los que acaban con sus vidas con total impunidad.
El 25 de Agosto, nos hemos encontrado una nueva víctima: un cachorro muerto de unos 3 meses, con una herida por objeto punzante en el abdomen. Además la comida y el agua había desaparecido y casualmente hay tierra sobre las lápidas, quizas buscándo que los gatos hagan sobre ellas sus necesidades, en un deseperado y demente intento por buscar apoyos entre los familiares del finado ocupante de la sepultura.
La ASPAP quiere denunciar públicamente esta masacre de seres vivos que se está produciendo en el Cementerio Municipal de Salamanca. Hay que recordar que el núcleo de gatos que hay allí lleva viviendo allí más de 30 años, colaborando incluso con el mantenimiento del mismo al ser ellos los que mantienen controlados a ratas y ratones. Nos extraña además que haya tanta gente que se sienta ofendida por la presencia de mininos, cuando a nosotros se nos acercan multitud personas para agradecernos que les alimentemos y llegando incluso a captar socios por la labor que llevamos a cabo en dicho cementerio.
Desde hace años la Protectora de Animales de Salamanca ha propuesto al Ayuntamiento la esterilización selectiva de los gatos (machos) en los distintos núcleos que existen en la ciudad, incluido el Cementerio Municipal, y a los cuáles alimentamos a través de colaboradores, aunque no hemos obtenido nunca ninguna respuesta ni colaboración. Nosotros ya nos estamos ocupando de esterilizar a algunos y ocuparnos de los más enfermos, en la medida en que nuestros escasos y limitados recursos nos permiten.
Solicitamos que todas aquellas personas sensibilizadas con los animales transmitan su repulsa por estos hechos tanto ante la empresa concesionaria, como ante el Ayuntamiento o incluso ante La Gaceta Regional de Salamanca por el fomento que realiza desde sus páginas con el maltrato de la indefenso gatos del cementerio de Salamanca.
Tanatorio San Carlos (Oficinas de gestión y administración de los Cementerios Municipales de Salamanca)
Avda. Obispo Sancho de Castilla, s/n (entrada por Glorieta Ramiro II)
37006 Salamanca
Telf: 923 125 390 begin_of_the_skype_highlighting 923 125 390 end_of_the_skype_highlighting - Fax: 923 125 391
sancarlos@parquecem.com
La Gaceta Regional de Salamanca
Grupo Promotor Salmantino, S.A.
Avenida de los Cipreses, 81.
37004 Salamanca (SALAMANCA).
Tlf: 923 125252

Fax redacción: 923 256155
Fax admon. y publicidad: 923 258404
923 258404
salamanca@lagacetadesalamanca.com

Ayuntamiento de Salamanca
Área de Medio Ambiente
Avda. de la Salle, 114-116
37008 Salamanca
medioambiente@aytosalamanca.es

jueves, 19 de agosto de 2010

Cachorros husky - adoptados












NECESITAMOS ACOGIDA URGENTE PARA QUE NO SEAN SACRIFICADOS

SON 11 BEBE HUSKY SIBERIANO DE MES Y MEDIO

POR FAVOR, REENVIAR
Dra. Minerva Gutierez Fides
TL 686934359

sábado, 7 de agosto de 2010

Luisa


Luisa foi atopada atada a unha farola na capeal do Monte do Gozo. É unha porca vietnamita, femia, sen idade definida de cor negro, vese descoidada, supoño que coma calquera animal cun pouco de dedicación se recuperará. Pesa arredor de 40-50 kG.
A ver si entre todos lle atopamos unha casa na que non acabe sendo chourizos
Para máis información no refuxio de Bando

miércoles, 23 de junio de 2010

Moi urxente!!

algo moi urxente (xa sei que hai moitos casos) Acabo de falar co Veterinario de Tordoia. Unha veciña recolleu dous cans (macho e femia) cruce de yorkshire que foron abandonados na súa casa. Ten tres cans e non quere quedar con eles. Chamouno a el para que os sacrifique. El conseguiu o meu teléfono e chamoume para ver se podíamos facer algo. Díxenlle que tentase quedar con eles uns días, a ver se podemos atoparlles algo, vaino tentar, pero non ten moi claro que o consiga, de aí a urxencia.
Pedinlle fotos, cando as teña mándoas. Espero que cheguemos a tempo.
de todas maneiras vou denunciar ao concello no Seprona por non ter recollida de animais.
Grazas

Asociación Pola Protección Animal Abeiro
asociacionabeiro@gmail.com

domingo, 6 de junio de 2010

Ojo al dueño!

En poco tiempo hemos leido en la prensa sobre tres ataques de perros a niños, en uno de los casos incluso ha provocado la muerte del menor, en este caso el perro era del padre de la victima, me imagino un poco y solo un poco el sufrimiento del niño y de su familia, este dolor justifica para algunos el sacrificio del animal.
Un perro sea de la raza que sea, educado desde el cariño no ataca ,como mucho te llenará de babas, pero hay dueños que utilizan el animal como una prolongación de su ira, lo adiestran para atacar, de esta manera ellos proyectan en el perro su odio hacia los demás, estos elementos deberían ser reeducados también y en caso de que no se puedan reeducar aislarlos de la sociedad que es más de lo que harían por su amigo de cuatro patas que basicamente reacciona a lo que le han enseñado...Ahora mismo en Palas otro perro espera que se tome una decisión sobre él, posiblemente el sacrificio,deberiamos mirar hacia dentro de nosotros y pensar en que tipo de comportamientos proyectamos en nuestros mejores amigos,nosotros somos los responsables, los utilizamos como animales de compañía hasta que nos cansamos y los abandonamos, los adiestramos para atacar y luego nos llevamos las manos a la cabeza cuando lo hacen...

sábado, 5 de junio de 2010

Perrita enferma


Esta criaturita que es un saquito de huesos, está abandonada en la calle.
Está muy enfermita, no se mueve, está deshidratada, desnutrida, no puede caminar, tiene las uñas que le hacen heridas.
Se le notan todas las costillas.
Encima la han rociado de pegamento o pintura por todo el cuerpo. Donde más tiene es en la cabecita.
Si la tocas, su pelo está duro como las piedras.
Pero es muy jovencita, tiene una dentadura perfecta. Algún sinvergüenza la ha echado a la calle.
Es medianita, no pesará más de los 10 kilos.
Solo nos mira con sus enormes ojos pidiendo ayuda.
Los chavales la tiran piedras y los adultos no la quieren en el barrio. Van a llamar a la perrera.
Solo dos personas le echan comida de vez en cuando.
Está hasta arriba de garrapatas y pulgas, los ojitos le lloran y la pobre babea.

Pido ayuda desesperadamente para ella. Una casa de acogida, por favor, por caridad.
A mí me es imposible tenerla, tengo dos cachorros grandes en acogida y de los míos uno se me muere y la otra está muy enferma.
Y no tengo dinero para llevarla a un veterinario, tengo una situación económica mala. Pero necesita ser vista urgentemente por uno.

Humanamente no podemos dejar en la calle a esta criatura.
Os ruego que la difundais por todas partes confiando en que alguna persona bondadosa pueda salvarla.
Muchas gracias a todas.
Contacto: Gracia hadimun@hotmail.com 667 342 300

martes, 1 de junio de 2010

Xornadas do Refuxio de animais de Bando en Xuño!!


Este é o cartel que vai promocionar as Xornadas de sensibilización animal no mes de Xuño, soamente queda por confirmar a data do pergrinaxe a Santiago cos cans do refuxio que se anunciara neste blog e na paxina do refuxio cando a tengamos.

Recordarvos que este xoves día 3 as 9 imos quedar en Crechas para ver xuntos a expo do calendario 2010 de Bando


unha aperta


domingo, 30 de mayo de 2010

Gatita herida!!


Hace unos días, me dan aviso de que en Puerto Real, Cadiz, se encuentra una gatita blanca abandonada, que ha parido ya varias veces.

Les he pedido que el hicieran fotos y mirad el terrible estado en el que se encuentra, es horrible como está.

Necesito que me ayudeis a buscar una acogida para esta gatita, ya he preguntado a varias personas y nadie quiere acojerla.

No se puede quedar en la calle en ese estado, lo tiene que estar pasando muy mal, las orejitas le sangran mucho , por favor que puedo hacer? alguién puede acojerla?

contacto: nuriasv1977@gmail.com 647132505 y 856211553

domingo, 23 de mayo de 2010

Amigo


Un día me pasaron un juego en el que tenías que decir lo primero que se te pasara por la cabeza con una serie de palabras, una de ellas era "perro", y lo primero que pensé fue "amigo".

Supongo que elegí esa palabra porque es una de las más completas, significa que nunca te abandonará, que estará ahí en todo momento para protegerte, que te va a querer, que va a ser leal y fiel en cualquier circusntancia....Cosas que muchas personas nunca harán o nunca serán.

Y yo me pregunto cómo? cómo puedes dejarlo en medio de la carretera sabiendo cual es su destino?Como puedes mirarlo por última vez? Él, que siempre te ha sido fiel y siempre ha confiado en ti y tú eres capaz de traicionarlo.
Cuando llegas a la perrera y los ves, no sabes ni que pensar ni que sentir, no sabes si es preferible que estén aquí a pesar de todo antes que con otras personas que no saben tratarlos como se merecen...aun así siempre te dejan impresionado con la alegría que derrochan y con todo el cariño que aun tienen por dar.
No es justo, la vida no es justa, pero gracias a muchas personas que nunca serían capaces de traicionarlos, algunos de estos perros tienen una 2ª oportunidad aunque otros tristemente se pasan la vida encerrados esperando su turno, y ese turno depende de nosotros ya que lo único que pueden hacer ellos es vivir de la esperanza, que es lo último que se pierde...

Si entre todos hiciéramos algo, ellos estarían mejor y tú te sentirías mejor....
Por Salomé montes

domingo, 9 de mayo de 2010

Pensamentos dun can. Sentimentos.


Capítulo 1: O rabo de medos.

Estaba alí, de novo, ás escuras. Non oía un chío. Pero como can que son, mellor quieto!!! Segundo ía abrindo o día , fun vendo asombras, outros cans...os cans do meu canil. Aquí neste lugar fun ben recibido, comida e auga non me faltan, nin cariño. Pero o que vivín non se me esquece. O rabo o teño tan debaixo miña que non sei se sairá algún día. Os que me coidan fanme sentir ben, pero teño o medo tan dentro de min!!Como pode ser que aqueles que me querían, me levaban de paseo, sen esperalo, me deixasen no medio do monte. Esperi, esperei. Esperei por se volvían. Pero non volveron. Non me movín durante varias lúas. Pasei fame, frío, e dor de corazón . Cando decidín moverme, achegueime a un camiño, pero as patas xa non tiñan forza. Do resto xa non me lembro. Só recordo unhas voces e que me espertei aquí.

Pensade en min. E pensade no meu rabo , que xa non sei nin como é.

Asinado coa pata: Medos

proximamente o segundo capitulo "Unha nova compañeira, un novo abandono"


Por Vir e os alumnos do IES de Ames

SE BUSCA CASA PARA TRAVIS


miércoles, 28 de abril de 2010

Rey


Me llamo Rey , soy uno de los cachorritos que estaban abandonados en Padrón, ante la desidia de las autoridades Kelly y Chus me recojieron y me dieron un hogar temporal, ellos no pueden tener más animales en casa y aunque me quieren mucho necesitan que alguien me cuide, ahora soy un poco miedoso pero si me das una oportunidad te daré todo mi cariño.

hasta pronto


martes, 27 de abril de 2010

Gatitos diputados


4 gatitos, tres hembras y un macho, eran 5 pero su hermanito no sobrevivio , era muy pequeñito; fueron encontrados en el garaje del parlamento, Kelly y Chus los tiene en acojida pero ya tienen la casa llena de animales abandonados y necesitan adoptantes para ellos, deben tener alrededor de 1 mes de vida y son muy cariñosos.


contacto

jueves, 15 de abril de 2010

XACOBEO CANINO


Fai tempo que non facemos ningunha saída cos nosos canciños,aproveitando o bó tempo e que é ano Xacobeo, surxiu a idea por parte de algunhas voluntarias de baixar algúns residentes de Bando facendo un "minicamiño" ata a Catedral.
Gustaríanos facer unha xuntanza para falar do tema e propor máis iniciativas para fomentar adopcións, conseguir diñeiro, dar a coñecer o Refuxio e pasar un bó día cos nosos pequechos.
O vindeiro sábado día 24 de abril reunirémonos ás 21:30 no refuxio para acordar a data, disponibilidade e matizá-la idea entre tod@s.
As persoas que non poidan acudir este día facédenolo saber por favor, para así contar con vós e resumirvos os acordos ós que cheguemos.
Reenviade este correo a compañeir@s /voluntarios que por erro , poidan non estar na lista de envíos.
Gracias a todos por colaborar.Entre todos facemos "O camiño".

Proposta feita por varias voluntarias responsables.

miércoles, 14 de abril de 2010

¡¡Pit bull robada en la zona de Valencia!!


Se llama Raya, tiene 7 años, es hembra y muy buena , no muerde, un poco gordita y con una cicatriz en la pata delantera,llevaba un collar plateado, se ha puesto denuncia , la colaboración de todos es primordial para que vuelva con su dueña, gracias


miércoles, 7 de abril de 2010

Pitbull maltratado y abandonado


La policía local localiza a este pitbull en el puerto de Tragove(Cambados) atado a un coche y lloviendo.Un testigo que paseaba con su perro dice haber visto a una pareja (la chica era rubia) pegándole al perro y cuando el se aproximo ellos se marcharon dejando al perro allí ataddo.Posteriormente llegó la policía que avisó a protección civil y a la protectora de animales.Cuando nosotros llegamos los agentes estaban acariciando y tranquilizandoo al perro, en ningún momento se mostró agresivo, todo lo contrario. El perro tenía las pezuñas ensangrentadas.Le pasamos el lector de microchip y tenía ,es el número 9810981020099039, no aparece en la base de datos del REGIAC .Por lo cual necesitamos saber quién colocó este microchip y porque o está dado de alta. NECESITAMOS DE VUESTRA COLABORACIÓN.Cualquier refugio,protectora, perrera o veterinario que nos pueda facilitar una pista se lo agradeceríamos.Queremos denunciar a estos desalmados por maltrato con esnañamiento hacia un animal y posterior abandono. Esperamos que este nuevo caso de maltrato no que de nuevamente impune. Como responsable del albergue haré todo lo que este en mis manos para llegar hasta el fondo y que Balto (así le vamos a llamar) encuentre justicia y un nuevo hogar. Rogamos distribuyais este correo entre vuestros conocidos.
CONTACTO :cheyenneoo-oo@hotmail.com

lunes, 5 de abril de 2010

Cachorrito encontrado en San Marcos


Estimados amigo:

Acaba de poñerse en contacto conmigo unha veciña que xa ten dous cans e atoparon este fermoso cachorro de 6 meses estes días, leváronno ao veterinario onde foi des-parasitado e comprobadas enfermidades infecciosas das cales está libre(veterinaria SAUDEVET en Bertamiráns)
Foi atopado no monte de San Marcos na Ameixenda, Ames(lindante con Santiago);cruzáronse con varios cazadores pero ninguén sabía nada nin quixeron facerse cargo de el,as persoas que o atoparon están moi convencidas de que foi abandonado, ten bastantes feridas, está moi flaco e estaba deshidratado, deducen que levaba como mínimo días nese lugar.


O can é un amor, coñecino hai un anaco, creo que "daría ben á xente", aínda que non me pareceu moi dominante, enseguida puxo o ventre case cara arriba e lambeume aos segundos de coñecerme, iso si á miña cadela avisouna ladrando pero xa empezaban a facer boas migas aos minutos, supoño que aínda ten medo, a saber...

NECESITA UN FOGAR

A ver se entre todos lle buscamos unha familia, de momento estas veciñas salváronlle a vida e miran del, come ben e durme ao abrigo, pero como dixen, xa teñen outros dous cans e non poden facerse cargo deste, a min pásame igual que polo que me gustou ben que o aceptaba....

Se non se lle atopa unha familia terán que levalo ao refuxio de Bando, que aínda que sabemos todos que serás moi ben tratado alí tamén entendemos que está desbordado.

Outra nova triste é que por onde atoparon a este tamén había outro can velliño, pero por este non puideron facer máis nada xa que non se achegaba á xente e iso que voleveron ao monte a levarlle comida...

PD Non fai moito que vos falei dun cocker negro, está adoptado pola familia que o atopou :)

Espero non molestarvos e gracias anticipadamente pola vosa axuda.
Eva

martes, 23 de marzo de 2010

Concurso canino del perro mestizo



Desde la sociedad cinocologica gallega expogal estan ayudando a organizar un concurso canino del perro mestizo a la protectora de animales arco da vella de Ferrol,nos gustaría contar con la colaboración de todas las protectoras, se trata de un evento para recaudar fondos para la protectora y donde poder hacer una buena campaña de adpoción.





gracias


Cheyenne

+ INFORMACIÓN
http://es.calameo.com/read/000077702a1e42a4f266b

viernes, 19 de marzo de 2010

As bágoas do ceo.Madonna

Pin ...pin ...comecei a oír entre soños. Pin ...pin... vaia,chove!
Espreguiceime. E, sen pensalo moito saquei o naris polo buraco da porta, e pin!!! Unha pingota no medio e medio do naris. Medio susto, medio risa.
Pasei o que quedaba de noite co naris no buraco. Uliscando a choiva, uliscando a herba, e o millo , e os toxos.Oíndo as bágoas do ceo, oíndo o meu respirar, oíndo os silencio da noite.
Entre soños atopeime ó carón da lareira onde ue me criei.Nacín entre pallas, e fun medrando entre neneos, e nenas, e vellos con chapeu, e vellas con pano.
Nesta parte da miña vida lembro o lume da lareira, o calor, o arrecendo do caldo do pote, e dos chorizos, os chíos dos nenos e das nenas, e dos carros das vacas, as pedras dasa casas, dos valos, e do chan das casas, e do chan dos camiños.
E lembro a man da vella da casa, no meu lombo. Era cega, sempre sentada preto lo lume, de vestir escuro, pelos sen color, pero chea de amor.Nunca se me esquece o día que marchou.Só sei que quedou a durmir e oín chorar, e oín as bágoas do ceo.

Por "Vir" e a clase de 1º eso

lunes, 8 de marzo de 2010

Cachorros cruce mastin(adoptados)




He encontrado en la carretera de Orense a Vigo a la altura de Santa Cruz de Arrabaldo dos cachorros de mes y medio , parecen cruce de mastin, estan en muy buen estado, se ve que estuvieron bien cuidados, si los has perdido o estas interesado en darles un hogar ponte en contacto conmigo
contacto: Luis 692210422


lunes, 1 de marzo de 2010

¡¡NECESITAMOS UN MILAGRO!!

Estos son los cachorros de los que os hable, ya no pueden aguantarlos mas. A la camada mas pequeña que ahora tienen una semana pensaron en sacrificarlos de mal modo al nacer, pero no se entrevieron, aunque su destino final, de un modo u otro, será el mismo si no conseguimos adoptantes ó acogidas de inmediato.Nosotros estamos saturados, al límite, no podemos hacernos cargo de estos pobres perros si no van saliendo los muchos que ya tenemos, aunque queremos hacerlo no tenemos un sólo hueco donde meterlos, necesitamos urgente casas de acogida y leche maternizada para perros, por si encontramos nodriza para los bebes, las dos camadas de 1 y 2 semanas aún son lactantes, necesitaremos para los que podamos sacar, vacunas pupi, antibióticos y pienso para cachorros, necesitamos también ayuda para los otros pequeños, madrinas, padrinos que ayuden con la residencia de los bebes que no podamos ubicar en casas de acogida, si es que encontramos alguna en tan poco tiempo. Necesitamos igualmente ayuda para el veterinario ya que la mayoría no están bien, tienen bastante diarrea, al menos hacerles la primera revision, no sabemos lo que nos podremos encontrar mañana. Son de tamaño pequeño, no se pueden enviar debido a su corta edad, sólo se entregan en adopción en valencia o se trasladan en coche si hay voluntarios que se ofrezcan.Siento una frustración inmensa que me invade por completo, estos pobres no han comenzado a vivir y se acaban NECESITAMOS UN MILAGRO
CONTACTO: todoperreras@gmail.com

viernes, 19 de febrero de 2010

Relatos curtos sobre Podi

CON CARIÑO PARA PODI
Podi é unha cadela moi bonita, cruce de podenco. Abandonárona, o seu dono, mentres era nova, “útil”, e cazaba, todo ben, pero en canto empezou a ter problemas, empezaron a pasar dela. Ten un soplo ó corazón, e un perdigón debaixo dunha mama. Xa é hora que alguén a adopte, a queira e lle de todo o seu cariño. Podi se merece iso e moito máis. Pásano mal cando os abandonan, tristes, non o entenden, pasan frío, fame, sede, algunha xente lles pega, lles tiran pedras... pensades canto podería aguantar unha persoa nesas condicións?? É inhumano?? Sí, pero para os animais tamén. Sofren, e se alegran igualiño que nós.
Podi,esperamos que pronto che adopten.
Por: Raquel B, Alba V, Andrea C, Doina, Alba
PODI CONTOUNOS ALGUNHA COUSIÑAS

Ola!! Son PODI, síntome moi soa, e estou maliña. No refuxio estou ben, pero necesito un fogar. Necesito mimos, que me achuchen!!! Cóntovos: nacín na aldea, nunha desas aldeas cheíñas de nenos, e nenas, e cans, gatos, e gatas e canciñas, galiñas non faltan... pero que tamén hai seres ruíns. O meu dono, cazador, tiña moitos cans, e dúas nenas. Sempre tiven ese calor das neniñas, e o que eu pensaba que o meu dono me valoraba, mentres valía para a caza. Pero en canto comecei a ter problemas, deixou de apreciarme. Vamos, que estaba raro. Funllo notando. Son cadela, pero iso se nota. Un día xa entrados no inverno espertei nun lugar distinto, e soa. Notaba calor debaixo miña, lambinme e vin que estaba ferida. Intentei erguerme, pero non din. Quedei a durmir. Varios días unha vella deume de comer. Graciñas para ela. Estaba tan débil que case non se movía. Recordo que me daba coa man nas costas. E recordo espertar un día ós pés do seu leito. Ós poucos días... morreu. Viñeron recollerme. Agora estou aquí no refuxio.
Quero que veñan por min!!!
Por: Irene C, Beatriz A, María C, Lucía C

OPINIÓN: Podi é unha cadela moi boa, a pesar de todo o que pasou, ten moito por vivir. Quizais non lle doeu tanto o perdigón que lle pegaron, coma a falta de cariño, iso sí que doe. E doe cando pasan de ti, cando non che fan caso, e doe cando che deixan no monte, ou nunha carretera... e cando ves que non volven por ti. Un can, canciña, gato ou gata, sempre está aí ó teu lado, podes estar triste que eles fan que rías e se che quiten os problemas. A eles dalles igual se eres feo ou non, alto, pois a eles o que che piden é que os queiras.
Por: Melinda B, Samantha, Lorena, Vanesa

sábado, 13 de febrero de 2010

Gatiño de oito meses cruce de Mine Coon

Este gatiño xa non pode ser coidado pola sua dona, se queres un compañeiro agarimoso ven a buscalo o refuxio de Bando ,espérate!!

martes, 9 de febrero de 2010

MEDOS segue no refuxio - Historias cans dos alumnos do IES de AMES

Historias cans decembro 2009 xaneiro 2010 De 1º e 3º curso da ESO do IES de AMES Os relatos foron creados polos meus alumnos e alumnas de 1º e 3º da ESO, e tódolos debuxos, contos, historias, traballos, recompilación de información, faise entre todos e todas, incluída eu. ADICADO A ELES A podi - podenquiña - nanuk – - madonna – oli – pin e pon – pin agora é chonchi – pon morreu – fontiño – fociña – roma – mateo (gato) – forellas – golfo – varios irmáns – queda un – barbas – magnum – porto – greiben – lucas – buga – néboa – medos – sety – arlequiña - bufón Cantándolle a medos Medos tiña moito medo, lalaralalá, Cando se atopou tirado, uau, Na estrada abandonado, lalaralalá, Mentres os coches pasaban, uau. Menos mal que o atoparon, lalaralalá, Na beira todo acurrucado, uau, Tremendo, sedento e famento, lalaralalá, Con frío, sede, fame e... medo, uau. Medos tivo moita sorte, lalaralalá, Cando pasou unha gran persoa, uau, Que parou a rescatalo, lalaralalá, Sen estar espachurrado, uau. Medos chegou ó refuxio, co seu pelo negro brilante, co rabo baixo. Ten comida, auga, danlle paseos, mimos, pero necesita un fogar, alguén que o queira e o mime. Leva alí moito tempo, e pedimos por el que alguén se fixe nel. Por favor. Necesita calor, ese calor duns donos que o cuiden como el se merece. SORTE MEDOS!! Nós dende aquí che mandamos ánimos, e un pouco de sorte. POR: Ainara , Josua B, Patricia , Marta C.

miércoles, 3 de febrero de 2010

"Nenos e nenas: falando polo miúdo"

Teñen moito que dicir... Se os cans, canciñas, gatos e gatas, e outros moitos animais falasen... Pero os que si teñen moito que dicir, e poden, son os nenos e as nenas. Este proxecto vai poñer en contacto os nenos e nenas do ies de Ames, dunha clase de 1º ESO e outra de 3º ESO, cos cans, canciñas, gatos e gatas do REFUXIO de BANDO. O traballo vai ser guiado, e ó longo de todo este curso, pero a iniciativa, as ideas, os textos, os debuxos, e todo o que se aporte, vai ser elaborado por eles e elas. Esa implicación directa, axuda a concienciar, non só a eles, senón ós seu achegados, e mesmo a todo aquel que o lea, E O VIVA. Imos seguir moi de preto ese proceso de crear algo. E que menos, tratando un tema moi importante, e á par, que os motiva moito. O primeiro paso é que elixan un animal do refuxio, por foto, e escriban ou debuxen o que lles inspire. Trataremos tamén a adopción responsable, formas de colaborar, e outros temas. No centro faremos unha exposición de todo o traballo: texto, debuxos, fotos... e o que se poida aportar. Algo que empeza dunha idea e que non vai deixar a ninguén indiferente. E, como non, iremos de visita ó refuxio!!! Todo está en proceso pero xa vai collendo forma.
Vir

lunes, 18 de enero de 2010

¡¡MATAR POR MATAR NON!!

Sábados 16 e 30 de xaneiro: MOBILÍZATE CONTRA OS MASACRES DE RAPOSOS Os vindeiros día 16 e 30 de xaneiro van ter lugar os "campionatos" galego e estatal de caza de raposo, programados nos montes da Cañiza (Pontevedra) e Portomarín (Lugo), respeitivamente. En ambos os casos, o colectivo MATAR POR MATAR, NON, do que fai parte ADEGA, ten convocadas senllas mobilizacións:Dende as 08:30 estaremos nos lugares para ir ao monte e ás 12:30 realizaremos concentracións para protestar contra esta festa do sangue. Contactade previamente coa organización nos seguintes teléfones para os detalles das accións e a coordenación das cuadrillas. Teléfones de referenza: 676 750768 / 649 733693 Contactos das organizacións: ADEGA (981 570 099); Amigos da Terra (988 374 18); Equanimal (650 576 631); Matar por matar,NON (676 750 768); Verdegaia-Vigo (661 240 605). Convocan:ABEIRO, ADEGA, Amigos dá Terra, Amigos dos Animais, Asociación COMETA, Asturias Verde, ASCEL, CES Salnés, Centro Social A Formiga, Coto do Frade, Eucaliptos NON, FEG (Federacion Ecoloxista Galega), Fin dos malos tratos animais, Fundación Altarriba, GAS Vigo, Pegadas Cantabria , LIBERA, Matar por matar NON, PACMA, Protectora Moura, Salva ou Tren, SGHN, SOS Courel, SHAC SPAIN, Verdegaia. Novas adhesiónes: Ecoloxistas Estremadura, SOS Felinos, SOS Hurones

domingo, 20 de diciembre de 2009

Campaña navidad

algunas no solo estaban pendientes de los perros....:-)





Hola a todos!!!Bueno, gracias a todas las personas que de algún modo colaboramos, el resumen de la bajada a Santiago de éste sábado es:- Una perrita adoptada (Una beaglecita ya castratada que tenía mucho miedo).- Una posible adopción de una boxer por parte de un voluntario ya que la conoció el resto de la familia y quedaron encantados.- Venta de un montón de cosas (camisetas, chalequitos, loterías, calendarios, etc...) cuyos importes ascienden a 440 euros. (269 de Abeiro y 170 del Refugio).- 205 euros en donativos que serán destinados al pago de las puertas gateras que se van a colocar en sustitución de las metálicas que eran tan pesadas.- Compromiso de varias personas de pasar por el Refugio a ver los animales para adoptar.- Varios apadrinamientos.- Gente que se informó para voluntariado. En resumen, aunque sólo sea por la beaglecita, ya mereció la pena, no creeis?¿ Gracias a todos, y que tengáis buenas fiestas.
Kelly






saludos

jueves, 17 de diciembre de 2009

PARA OS ANIMAIS DO REFUXIO TAMÉN É NADAL


No Refuxio tamén é Nadal. O vindeiro sábado 19 de decembro, ás catro da tarde terá lugar na Praza Roxa compostelá unha xuntanza de voluntarios da, e os máis importantes ao fin e ao cabo, unha decena de animais residentes nesta institución. Aí, poderase obter información sobre a importancia da esterilización e identificación das mascotas, xeitos de colaborar coa Fundación Refuxio de Animais en diferentes ámbitos: voluntariado, apadriñamentos, doazóns, etc. Tamén haberá venda de camisetas, calendarios e máis material sempre relacionado cos nosos amigos de catro patas, fondos que irán destinados a que estes fieis compañeiros, poidan pasar un Nadal un pouco mellor. Incluso algúns poderán saír de aí co seu can, xa que haberá animais coa maleta feita por se tivesen a sorte de atopar unha familia que os adopten. O fin desta iniciativa é de concienciar á xente da problemática do abandono dos animais, das responsabilidades que leva a súa tenza, e que ós que as comprendan e acepten, pensen na adopción, en lugar da compra de animais. Cada ano entran nas instalacións desta Fundación, máis de mil animais abandonados ou extraviados, cans, gatos e outros como cobaias e existen moitas maneiras de poder axudalos. Achégate a coñecelos e fai QUE PARA OS ANIMAIS DO REFUXIO TAMÉN SEXA NADAL.

martes, 15 de diciembre de 2009

NEMO(adoptado)

Agradezco la intención del fotógrafo ,pero evidentemente necesita unas clases, ya que soy mucho más guapo de lo que salgo en la foto, tengo 4 mesitos, soy muy cariñoso, así que si me quieres llevar que sepas que me voy a acurrucar contigo para darte calor, y que más decirte, no fumo, no bebo alcohol, y aun soy muy joven para echarme novia...un chollo vamos...a que esperas...te espero en el refugio de Bando!!

martes, 8 de diciembre de 2009

Se con eles non o farias...Non o fagas con nós...

Hola chicos , esta foto la hice esta tarde gracias a la inagotable paciencia de Juan y a la participación de Enma ;Sofía, Martin,Anxo,Sara,Claudio y Salome, iba con otra idea totalmente distinta pero la luz(ausente) hizo que improvisara esta otra..a ver que os parece..un poco fuerte para navidad? espero comentarios besos pa tos miguel

negrito ha perdido a sus amigos esta triste y no come necesita urgente adopcion con mucho cariño

Para los que no me conoceis llevo viviendo en pontevedra alrededor de un año y medio y aproximadamente es el tiempo que alimento una pequeña (8) colonia de perros y otra de gatos (12) abandonados, que empezando por uno fueron corriendo la voz que habia pienso de primero y a los que se lo comia, carne con arroz de segundo y en poco memos de un mes ya tenia 8 sacos de pulgas y abrojos esperandome a pie de monte cada dia.En este tiempo pudimos colocar a dos, pero a los 4 dias ya teniamos al PELOS de nuevo con nosotros, eso hace pensar que tan mal no cocino !!! y asi hasta un par de ocasiones lo cual hiso desistir de volver a llevarselo a su nuevo amo ya que era llegar a casa y en cuanto podia se le escapaba y volvia con sus amigos, pero el problema vino desde hace 15 dias, en esta manada habia dos grupos, en uno de ellos, siempre estaban juntos e inseparables,RUBIO,ZORRO Y NEGRITO. Rubio, un perrito de caza muy guapo le gusto mucho a un señor y despues de venir a verlo un par de veces se lo llevaron para Orense, de momento todo bien porque Negrito y Zorro seguien juntos con el resto de la prole pero el sabado por la noche un coche atropello y mato a Zorro y desde el domingo que negrito apenas come y casi no sale de la caseta, aunque lo saco y trato de hacerlo comer apenas lo consigo, solo quiere que le haga mimos y este con el, es por esto que pido ayuda para ver si alguien quiere adoptarlo, se que una foto ayudaria, prometo mañana sacarle y enviarla a quien la quiera, es un perrito de un año y medio aprox. mas pequeño que un coker, parece una pequeña oveja y es muy tranquilo y muy mimoso y despues de quedarse solo en menos de dos semanas ahora lo es mas, se que seguramente habra miles de `perros en peores condiciones y estado pero asi todo queria pedir ayuda ya que no conozco a nadie aqui en Pontevedra para hacerlo, para los que esteis pensando en una protectora, olvidaros, la unica que hay aqui esta desbordada como seguramente todas las protectoras y la verdad no creo que Negrito necesite en este momento estar encerrado con 400 o 500 perros mas ni tampoco,como es muy usual por estos lares, estar atado el resto de su vida en el fondo de una fica durmiendo dentro de una lata de aceite, sin duda esta mejor donde esta,que aunque tengan los peligros de estar cerca de la carretera no les falta comida ni cuidado, pero lo que si le hace falta en este momento es alguien que lo pueda cuidar y sobre todo mimar despues de quedarse solo como se a quedadoOs dejo mi correo y mi tel por si hubiera alguna persona interesada en poder ayudarlo, os lo agradezco muchisimo. Un saludo.
Marcelo mfbartolomeo@hotmail.comTelefono: 671 47 98 72

BOMBEIROS DE ORDES RESCATAN UNHA GATIÑA GRAZAS Á INTERVENCIÓN DUN VOLUNTARIO DE ABEIRO

Onte, domingo seis de decembro, unha veciña de Sigüeiro, concello de Oroso, ponse en contacto con Abeiro para informar da presenza dun gato no medio do río. O gatiño, atopábase aillado no medio dunhas silveiras como consecuencia das inundacións provocadas pola intensa chuvia do sábado pola noite. A veciña indícanos que é imposíbel acceder a el, e pídenos axuda.Como é ben sabido, o concello de Oroso é outro dos numerosos concellos do noso país que incumpre a lei de protección animal, e polo tanto, non ten nin refuxio nin persoal para rescatar aos animais abandonados ou que se atopan en perigo como é o caso deste gato. Ante esta situación, un voluntario de Abeiro acude ao lugar, e comproba que non pode chegar ao gato sen material . Chama ao 112, quen envía a Protección Civil, que, pese aos esforzos e boa vontade da persoa que acude, tampouco pode salvalo pola insuficiencia de medios que aporta. Grazas á insistencia do voluntario,consigue que acudan os bombeiros de Ordes, que salvan ao gatiño, que resulta ser unha gata á que se lle pon de nome Tambre. Desde Abeiro queremos agradecer aos bombeiros de Ordes o seu esforzo, e amabilidade, ao noso voluntario a súa insistencia, e á veciña de Sigüeiro que nos tivese chamado para contarnos á situación. Grazas a toda esa xente a gata está viva, pero agora precisa un lugar onde a coiden moito, por iso facemos un chamamento para buscarlle un fogar definitivo. Por outra parte, censuramos unha vez máis o incumprimento da lexislación por parte do concello de Oroso, e anunciamos que presentaremos unha queixa ante o Valedor do Pobo por deixadez das súas funcións.

jueves, 26 de noviembre de 2009

Perrita robada!!

Extraviada perra Nombre: SPLIT Raza: perro de Aguas Portugués Pelo: rizado y marrón oscuro
Edad: 4 meses
Sexo: Hembra
Detalles: collar azul
Desapareció: en Solláns, Teo (A Coruña), el 23-11-2009
Si alguien la ha visto o puede tener sospechas de donde está que se ponga en contacto conmigo por favor. Si alguien la ha cogido que la deje en cualquier veterinario para que nos la puedan devolver. Se gratificará Tlfnos: 626592321

lunes, 2 de noviembre de 2009

Calendario Abeiro 2010

Ya esta en la calle el Calendario del Regugio de animales de Santiago, 12 de nuestro amigos han posado con algunos representantes de la vida cultural de nuestro pais, el dinero que se consiga con las ventas sera invertido en nuestro amigos de cuatro patas, desde aquí gracias a Comba Campoy,Ugia Pedreira,Quico Cadaval,Xoan Curiel,Cristina Castaño,Carlos Blanco,Uxia Senlle,Miguel de Lira,Victo Ruxe,Pepe Penavade,Luis Tosar y Paula Carballeira por dejarnos su imagen para el calendario Abeiro 2010.Los voluntarios que lo deseen pueden colaborar vendiendo los calendarios, se pueden recojer en el refugio ,preguntar por Ana.Los encontrareis a la venta en Santiago en los pubs Casa das Crechas,Atlantico,Malas Pecoras,en las tiendas, Xoguetería Vagalume,Lejano Sur,tienda de moda Betty Blue,quiosco del toral,clinicas veterinarias de San Roque y Can cat y en las tabernas O 13 e Prada pequeno.También se puede comprar online en esta pagina por solo 5 euros más gastos de envio solicitando el calendario en el email ollooscans@gmail.com

domingo, 1 de noviembre de 2009

jueves, 8 de octubre de 2009

¡¡Urge adopción por cierre de refugio!!




Si no adoptas uno, reenvíalo Han cerrado una perrera y hay que ayudar, que las noches son muy duras para estos cachorros.... Por favor, llamad al 629-27-82-38 y preguntad por Mónica Aunque no podáis adoptar uno, pasadlo a todo el mundo por favor, entre todos saldrá alguien que pueda adoptarlos.. Gracias Un saludo