miércoles, 15 de septiembre de 2010

martes, 14 de septiembre de 2010

Voluntarios e voluntarias do refuxio de Bando, baixarán con varios cans ata a Praza Cervantes(Santiago) CINZA E DULLA adoptadas!!!!

Os dous últimos sábados deste mes de setembro, sábado 18 e sábado 25, varios/as voluntarias do refuxio de Bando (Santiago) van achegarse á Praza Cervantes con varios cans do refuxio. Trátase de informar sobre o refuxio, que o coñezan, que saiban que se pode adoptar ou apadriñar, etc, etc.


E ti? tes un ratiño para achegarte a Cervantes? Se te queres achegar a ve-los cans, a preguntar calquera dúbida, a colaborar, a coñecer un pouquiño máis de preto o refuxio, tes unha boa oportunidade.



O sábado pasado, día 11 setembro baixaron á Praza Roxa con 3 cadeliñas: cinza(adoptada), dulla(adoptada) e lúa.

O 12 de xuño fixeron o camiño con varios cans e cadelas, dende o refuxio de Bando ata Cervantes.


Mesmo quedaron con xente para face-lo camiño que tiñan algún can adoptado/a



http://www.refuxio.org/


refuxio@refuxio.org

domingo, 12 de septiembre de 2010

axuda urxente zaragoza

Nuestro único objetivo es conseguir salvar sino no es posible a todos los perricos de este horrible corredor de la muerte que es la perrera de Movera (desgraciadamente y debido a nuestra falta de medios y estructura, ya que no disponemos ni de refugío físico ni apen...as contamos con casas de acogida ni medios económicos suficientes para sufragar todos los gastos de guardería y veterinarios que conlleva el rescate de los perricos), difundirlos para encontrarles un buen adoptante particular o al menos, una acogida temporal en protectoras tanto españolas como extranjeras (afortunadamente y aunque con cuenta gotas, protectoras de países como Alemania, Amsterdam, Suecia, Suiza, Francia y Bélgica, solidarizados con el grave problema que tenemos de sobre masificación de mascotas en nuestro país, se comprometen a acogerlos con el único fin de evitar su sacrificio en las perreras españolas. El problema es que esto acarrea siempre una serie importante de trámites y de gastos que por desgracia, no siempre podemos asumir, por lo que viajan menos de los que nos gustaría). TÚ PUEDES AYUDARLOS. ¿CÓMO? - Difundiendo todos nuestros casos y los de otras ciudades ya que por desgracia Movera no es un caso aislado y son muchos otros los que sufren este estigma en silencio, para entre todos formar una red social a nivel nacional que apoye esta causa y genere conciencia social. - Sugiriendo esta página a todos tus contactos, para dar a conocer nuestra labor :) - Ofertándote como voluntario/a para realizar visitas de pre y seguimientos posteriores de futuras adopciones. (Sólamente los entregamos en Zaragoza, Madrid y Barcelona, pues actualmente sólo en estas ciudades disponemos de colaboradoras con esta perrera para estas cuestiones). - Haciendo de casa de acogida temporal (a veces la posible adopción tarda meses en salir y esto exige una gran responsabilidad, por no hablar de que muchos de ellos no han tenido la fortuna de ser educados y esto implica un sobre esfuerzo por parte de su responsable). - Apadrinando a alguno de los perricos que tenemos en la guardería a la espera de encontrar un dulce hogar, ya que son muchos los gastos mensuales que tenemos que asumir. - Haciéndote socio de nuestra Asociación y colaborando con un pequeño donativo mensual, que ayudará a mantener un equilibrio en nuestro limitado presupuesto, que ayudará a ampliar el número de adopciones :) - Denunciando abiertamente los casos de maltratos que conozcas, para que los maltratadores no queden impunes como suele ocurrir por desgracia y sean acusados con el dedo de la Justicia. - Sugiriéndonos ideas y aportaciones de cualquier tipo que mejoren la calidad y cantidad de nuestras adopciones ¿CUÁLES SON LOS TRÁMITES PARA GESTIONAR SU ADOPCIÓN? 1- Lo primero hay que rellenar un cuestionario para hacernos una breve descripción del perfil del adoptante y del lugar donde vivirá el perrico. 2- A continuación, realizaremos una visita previo aviso de pre-seguimiento, para corraborar todos los datos del cuestionario. 3- El perrico se entregará con Pasaporte, Microchip, Vacuna de la rabia, Desparasitado externa e internamente y esterilizado, con Contrato de adopción, pre y seguimientos (visitas posteriores para garantizarnos el bienestar del animal). 4 - Evidentemente, todo esto nos acarrea una serie de gastos que no podemos afrontar por nuestra cuenta, por lo que no nos queda otra opción que pedir el ingreso de las tasas de adopción, para amortiguar parte del dinero invertido en ellos (gastos de veterinarios, pues muchos de ellos llegan enfermos, traslados, tasas de la perrera y guarderías). El importe del dinero se realizará a la entrega del perrico y nunca antes. Se entregan solamente en Zaragoza, Barcelona o Madrid, pues solamente en estas ciudades contamos con colaboradoras que nos ayudan en los trámites. Productos: No son productos, son seres vivos que por culpa de humanos faltos de escrúpulos y sensibilidad, son condenados a topar con sus pobres huesos en esta horrible perrera y con tan sólo 10 tristes días que imponen por ley para que podamos difundirlos, son sacrificados en la mayoría de las ocasiones (tras muchos esfuerzos, solamente conseguimos rescatar a un 30% de ellos) transcurrido ese breve espacio de tiempo, sin haber tenido ocasión en la mayoría de las veces, de haber conocido el calor de una caricia de una mano amiga :( Para nosotras, todos los perros merecen como poco respeto, dignidad y cariño, por eso, nos ocupamos detalladamente de entregarlos solamente a personas responsables y concienciadas con el sufrimiento que han pasado en su anterior estilo de vida y a la pena que han sufrido al ser abandonados :( Antes de ser entregados, exigimos rellenar un cuestionario para hacernos una breve idea del perfil del adoptante y el lugar y condiciones donde vivirá el perrico. Previamente a la adopción, nos personamos en casa del posible adoptante, para corraborar que toda la información obtenida en el cuestionario es real. Los entregamos con vacuna de la rabia, microchip, pasaporte, desparasitados externa e internamente y esterilizados, pues de alguna forma hemos de poner freno al grave problema de la sobre masificación canina. Una vez entregados, hacemos unas visitas de seguimiento para comprobar que el animal está en buenas manos y en perfectas condiciones. Esto implica mucho tiempo por nuestra parte, algo de lo que debido a nuestra vida laboral y personal, resulta complicado compaginar con nuestra tarea, por lo que pedimos disculpas de si en alguna ocasión tardamos en contestar vuestros mails.


contacto vero1989vero@gmail.com



en facebook http://www.facebook.com/album.php?aid=477&id=100000926887919

sábado, 11 de septiembre de 2010

AVISO URXENTE!!!! HOXE BAIXAN VOLUNTARIOS/AS CON CANS DO REFUXIO DE BANDO Á PRAZA ROXA SANTIAGO

VAN ESTAR NA PRAZA ROXA SOBRE AS 5 DA TARDE

se te queres achegar a ve-los cans, a preguntar calquera dúbida, a coñecer un pouquiño máis de preto o refuxio, tes unha boa oportunidade


e os sábados 18 e 25 deste mes, baixarán ata a praza cervantes santiago

FACEBOOK avisos urxentes, casos graves, chamamentos...

de ADOPCIÓNS GALICIA - ABUELETES EN ADOPCIÓN

http://www.facebook.com/note.php?note_id=149475201749479&id=100001017322964&ref=mf

DÁLMATA CEGO "MATISSE" XA ESTÁ NA CASA, NECESÍTASE AXUDA ECONÓMICA

http://www.facebook.com/note.php?note_id=149475201749479&id=100001017322964&ref=mf#!/note.php?note_id=149468601750139&id=100001017322964&ref=mf

de ANDREA ASOCIACIÓN - BURRIÑO E CAN TIRADOS Ó AUGA CUNHA PEDRA DE 15 KG - XA ESTÁN NA CASA

http://andreaasociacion.wordpress.com/2010/09/09/la-burrita-y-el-perro-ya-estan-en-casa/

ollo ó can en facebook

ola!! en facebook hai unha pax de ollo ó can grupo http://www.facebook.com/?tid=1594166895677&sk=messages#!/group.php?gid=107439512614897&ref=ts

e outra de ollo ó can - http://www.facebook.com/?tid=1594166895677&sk=messages#!/profile.php?id=100000923345426&ref=ts

aí intentamos publicar o mesmo que no blog

moitas veces facebook axuda nas adopcións, nos casos máis graves e urxentes, e sobre todo é un bo medio de difusión

como se soe dicir: se queres ser siareiro/seguidor

miércoles, 8 de septiembre de 2010

APARECE UN PERRO MUERTO ATADO CERCA DEL REFUGIO

Copio da páxina do "refugio animales ponteareas":

Isto saiu en la voz digital:

http://www.lavozdegalicia.es/vigo/2010/09/08/0003_8713064.htm


Isto é o que dictou a xustiza:

La vida de BEETHOVEN solo vale 75 euros para la justicia en España.Impotencia, vergüenza y mucha tristeza es lo que sentimos tras el juicio que se celebro esta mañana. La propietaria Mercedes Mora como es insolvente pagara 5 euros de multa durante 15 dias.





Isto é o que pasou:

http://ponteareasanimal.wordpress.com/2010/06/21/aparece-un-perro-muerto-atado-cerca-del-refugio/


« Soy voluntaria del refugio de animales de Ponteareas y quiero exponer mi mayor repulsa a actos de abandono que se están produciendo a las puertas de nuestro refugio.

Lo mantenemos gracias al “mini terreno” que nos ha cedido la comunidad de montes por tiempo limitado y nuestro esfuerzo y trabajo, ya que no tenemos ayuda estatal alguna. En estos momentos hemos superado el límite de capacidad y tenemos perros también repartidos por casas particulares y de nuestros voluntarios.
La gente nos deja perros atados a la entrada, sueltos por el camino, atados a casas de voluntarios. Nos amenazan cuando le decimos que nos es imposible recogerles el perro que quieren abandonar, con meterle un tiro o hacerle un hoyo. Cajas con cachorros, perros con heridas de tiros, perras preñadas, etc…

El colmo ha sido ayer, cuando en un paseo por un camino poco utilizado por nosotros nos hemos encontrado con un hecho del que las fotos hablan por sí solas.
Dejaron a este pobre perro atado en medio de unas zarzas donde no podía ni acercarse al camino. La voluntaria que hizo estas fotos se hizo varias heridas con sangre por lograr acercarse.

Quiero que quede en la conciencia del asesino de este perro (su propietario que lo dejó allí abandonado el 24 de abril de este año). Que sepa que aparentemente su perro murió allí devorado por las alimañas. Le arrancaron la cabeza, le vaciaron el cuerpo y le rompieron las mandíbulas. El perro no tuvo escapatoria ninguna. Primero por estar atado. Segundo por el lugar donde nadie podía ayudarle. La intención fue que nosotros lo encontráramos, pero se equivocaron de camino.

Al lado del perro había una bolsa de supermercados Eroski vacía, con un ticket de compra de unos yogures y una bolsa de “croquetas para perros”, pagado con tarjeta Travel Club nº: 60 15470 *12563238 *, de fecha 24/04/2010.
Si pertenece a los propietarios espero que los yogures le hayan sentado bien. A su perro, al que ustedes han asesinado, las croquetas no le sirvieron de nada.

Les deseo que este horror que han cometido les persiga en sus conciencias toda la vida.

Quiero también hacer un llamamiento a todos los desalmados como ustedes. Antes de adoptar o comprar un perro piénselo dos veces. Y no nos sigan queriendo cargar a nosotros con su culpa si no nos podemos hacer cargo de su problema, al fin y al cabo que no solo no nos ayuda si no que llegan a burlarse de nuestra labor. »

Fdo.: Isabel P. Fontenla

Voluntaria del Refugio de Animales de Ponteareas

martes, 7 de septiembre de 2010

HISTORIAS DOS CANS DO REFUXIO: O CAN "NÉBOA"


No máis remoto pobo, do máis remoto lugar…



...habitaban lobos, xabaríns, raposos, e algunha que outra especie sen descubrir. Entre todos estes seres destacaba NÉBOA.


Néboa é un can famento, desantendido, leva tempo sen recibir cariño. E xa hai que vaga polo monte. Néboa sempre recordaba as malleiras cando se achegaba ao pobo. Alí de cando en vez ollaba a casa na que vivira cos seus antigos donos, e observaba con qué cariño coidaban e mimaban ao seu novo gatiño.


Hoxe era a derradeira vez que se ía achegar ao pobo para buscar algo que levar á boca. Néboa levaba case un mes sen comer apenas unhas migallas de pan. Xa non tiña forzas, e xa desistira volver baixar, porque ás veces en vez de darlle comida, levaba unhas pedradas, e xa estaba canso. Nese intre, enchéronselle os ollos de bágoas: OS DA BRIGADA!!!.


"Os da Brigada" (oira falar moito deles) virón a néboa, e con moito coidado para non asustala, collérona e metérona na camioneta, e no centro de acollida déronlle auga, comida, e déronlle o cariño que que xa hai que non tiña. Aquela camioneta salvaríalle a vida.



Pero Néboa, se merece un fogar.


NÉBOA, ESTÁ ESPERANDO NO REFUXIO DE BANDO QUE SE FIXEN NEL. XA LEVA MOITO, MOITO, MOITO TEMPO. O que para ti é moito, para néboa é moito máis.



Por: Marta M, Andrea B e Joselu da clase de 3º eso C do IES de Ames


HISTORIAS DOS CANS DO REFUXIO. GREIBEN: o último mosqueperro?????

Greiben é un dos mosqueperros que quedan, mellor dito, é un dos seus descendentes.


DE FRONTE!!!!!!


Con espada non anda, “xa non se leva”. Pero co pau… dálle moi ben ó taichi, ás carreiras de relevos, lanzamento de pau, salto de altura…


Coa pelota non ten rivais, en fútbol sen balón e pilates canino, é un hacha.


Tamén ten arte nas excavacións, no transporte de pedras, chapas e paus(e zapatos, calcetíns, etc etc etc).


Nas mexadas a longo alcance… un deporte de risco, pois cando mexa na roda da dona, ten que saír pitando, para coller velocidade e gañarlle ó pau que lle lanza ela. Nunca soubo se era para darlle a el ou para que entrenase.


E agora está entrenando para o cannicross. Si, xa o di a palabra, un can que vai facendo cross!!! Non!!!!!!! O canicros é… (buscar en google)


Despois de todos estes avances, o último é participar en agíliti. É moi deportista, e decantouse por isto, pois rexeita a violencia. De aí o cambio das espadas polo deporte.
É moi moderno.

DE LADO!!!!
A verdade é que ten un bo tipo!!!!


Por Antía, Sandra e Jacobo do IES de Ames




lunes, 6 de septiembre de 2010

PEQUEÑINES...SÍ GRACIAS: Donovan, Cinca(adoptada), Bicha(ADOPTADA) e Karaka

Donovan


Todos teñen a súa historia, cunha situación particular, pero o que teñen en común é que queren alguén que os mime.
E a ti?? gustaríache comparti-lo teu tempo cun deles?
Preséntovos a ...

cinca(adoptada)

bicha (adoptada)



karaka



Todos eles esperan por ti no refuxio de Bando.

APADRIÑAMENTOS: Ramallosa, Opi e Popi

Cómo colaborar: podes apadriñar un can/cadela ou un gato/gata Moitas veces falta o tempo, outras por ter alerxias, ou outro motivo. poderiamos pasar un bo rato dicindo porqué non adopto. pero hai outras formas de colaborar. podes ir pasea-los cans do refuxio. Podes facerte socio. E podes apadriñar un dos "animaliños" do refuxio. SI, EXISTE ESA POSIBILIDADE.


Por exemplo RAMALLOSA, OPI e POPI están apadriñados. Por suposto tamén están en adopción.









domingo, 5 de septiembre de 2010

Saídas a Praza Cervantes cos cans do refuxio

Os dous últimos sábados deste mes de setembro, sábado 18 e sábado 25, varios/as voluntarias do refuxio de Bando (Santiago) van achegarse á Praza Cervantes con varios cans do refuxio.

Trátase de informar sobre o refuxio, que o coñezan, que saiban que se pode adoptar ou apadriñar, etc, etc

E ti, tes un ratiño para achegarte a Cervantes?

23000 visitas!!! estamos de noraboa

hoxe chegamos ás 23000 visitas. graciñas a todos e todas as que estades aí poñendo un anaco das vosas vidas, do voso tempo. graciñas ós voluntarios e voluntarias do refuxio, que fan isto posible.

este blog foi creado para axudar ós animais, dun sinfín de maneiras: difusión de información, adopcións, apadriñamentos...

ata aquí espero vos gustase, DENDE AQUÍ continuaremos para que así sexa.

axuda solidaria urxente!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Puedes ayudarnos???
Hola amigos Este es un comunicado que jamás hubiéramos querido tener que realizar. Es un grito de ayuda y, sobre todo, la forma que tenemos de compartir el inmenso dolor de la pérdida injusta de nuestros compañeros.

Todos sabéis que trabajamos rescatando animales del ...Zoosanitario Municipal de Sevilla, la tan tristemente afamada, Perrera. Todos sabéis que somos personas particulares que no disponemos de refugio, ni socios, ni más a ...yuda que la de nuestros propios y escasos recursos.

No somos muchos, no más de una decena de personas, varias de ellas viven muy lejos de Sevilla, y aún así, con nuestras pocas armas, nos enfrentamos diariamente a la tremenda injusticia que viven los animales en la perrera. Buscamos hogares para ellos, unas pocas madrinas enormemente generosas pagan la residencia a algún afortunado para salvar su vida, y así es como llega el final de cada día, con la terrible sensación de que nunca hemos hecho suficiente, y que, a pesar de que hoy hemos liberado a alguno de ellos, los demás quedaron allí, diciéndonos con sus hermosos ojos que ellos también merecen otra oportunidad, que no los olvidemos. Y nunca los olvidamos. Se quedan en nuestra memoria, indelebles. Recorremos las jaulas recordando que aquí estuvo Estu, aquella preciosa labradora negra que nos demandaba urgentemente amor y un día ya no estuvo más, o que allí saltaba alegremente, ajeno al peligro, el pequeño Justin que nunca volvimos a ver.

Recordamos a todos los que desaparecieron sin dejar rastro alguno y damos gracias a la vida por los que pudimos salvar.

Es suficientemente duro hacer lo que hacemos pero nadie nos pudo advertir que podríamos tener un enemigo mucho más poderoso que la burocracia de un campo de exterminio. Y ese enemigo apareció con todo su ejército de virus infecciosos: el moquillo. La perrera sufrió una epidemia de moquillo y nosotros, entre otros, sufrimos sus consecuencias. Animales sanos que estaban salvados del sacrificio, se condenaron infectados por el virus. No teníamos herramientas suficientes para luchar contra la capacidad de destrucción de aquella infección y nuestros compañeros fueron cayendo poco a poco, lentamente. Han sido tres meses en los que hemos vivido la más horrible de las pesadillas, la más absoluta de las paranoias, el impotente y largo adiós de muchos de los nuestros. Sabemos de asociaciones que han vivido una situación igual a la nuestra. Hemos sufrido con ellos, reconociendo en sus lágrimas las nuestras. Pero no habíamos sido capaces de demandar nada hasta el momento porque esperábamos poder acabar con nuestras miserias antes de tener que arrojar encima de otros la desgracia que estábamos viviendo.

Queremos, además de SOLICITAR AYUDA SOLIDARIA de todo el que pueda, para hacer frente a las deudas que han generado los veterinarios, las medicinas y tratamientos, hacer un merecido homenaje a los que se fueron.

Algunos de ellos nos dejaron en silencio, dormidos por la piadosa anestesia, otros lucharon tanto que nos obligaron a no tirar nunca la toalla. Todos nos dieron la enorme lección del amor que quedaba en sus ojos mientras nos dejaban. Y esa lección, sin duda alguna, no podremos nunca dejar de recordarla. Por los que se fueron. Siempre en nuestros corazones.

CUALQUIER AYUDA ES MUCHO, HAY UNA DEUDA DE UNOS 3.000 E Y ASI ESTAMOS ESTANCADOS Y NO PODEMOS SEGUIR AYUDANDO. ES UN LLAMAMIENTO DESESPERADO! NECESITAMOS SEGUIR SALVANDO A LOS QUE PODAMOS! AYUDANOS A AYUDARLES!!

OS FACILITO LOS DATOS BANCARIOS: IRENE ALCAYDE DE LAMO Número de cuenta: 2100 4907 80 2200091242 Divisa: euros IBAN en formato electrónico: ES8721004907802200091242 IBAN en formato papel: IBAN ES87 2100 4907 8022 0009 1242 BIC (Código Internacional de Identificación Bancaria en el sistema SWIFT): CAIXESBBXXX


Por:María José Acosta García
Fotos:17

sábado, 4 de septiembre de 2010

URGENTE!! SCHNAUZER MINIATURA se queda sin hogar!!

Por motivos familiares graves Chispa se queda sin hogar. Su dueña se va a Perú a finales de septiembre y no puede llevárselo. Chispa es epiléptico y tiene que tomar una pastilla al día, pero tiene un preciosísimo carácter que compensará con creces el pequeño esfuerzo que eso pueda suponer.



ASPAP Protectora Animais Porriño e Mos 686475224 o 986340639 (horario oficina)

facebook ASPAP Protectora de Animais de Porriño e Mos

web http://aspap.freehostia.com/

jueves, 2 de septiembre de 2010

AS PEGADAS DE GOLFIÑO


Golfiño saíu da súa caseta, e sen pensalo, estirouse, e votou a correr, deixou as súas pegadas pola leira recén enciñada, deixou as pegadas entre os pementos, que algún levou na boca, tamén sobre o cemento recén votado na parte de diante da casa, e na entrada da casa… e entre tanto alboroto, e o chan mollado, esvarou, e foi un anaco a ras do chan, ata bater no caldeiro da fregona, e co susto votou correr de novo, e para esquivar ó neno da casa, de nome Josua, pisou as alfombras, e pasou por enriba do gato... miauuuuuu!!!!!!!!!!!!!!!!



Escrito por Beatriz e Lucía e ilustrado por Josua B. do IES de Ames.


GOLFIÑO É UN CAN DO REFUXIO DE BANDO QUE ESTÁ AGARDANDO POR ALGUÉN QUE O ADOPTE, E PODER SAÍR DA CASETA, E SOBRE TODO SALTAR POR ENRIBA DO GATO, SE O HAI.

refuxio@refuxio.org www.refuxio.org
asociacionabeiro@gmail.com

Perro abandonado con una pata rota

La asociación de voluntarios del Refugio de Bando Abeiro está estudiando emprender acciones legales contra un hombre que abandonó a un perro en lamentables condiciones en las proximidades del Refugio. Fueron dos voluntarios los que vieron cómo una furgoneta estacionada cerca de Bando se puso en marcha al verlos, dejando atrás un perro. Los voluntarios siguieron al conductor, que huyó por diversas pistas. Después, intentaron coger al animal, un cruce de grifón y beagle, pero no lo consiguieron. El perro apareció en una cuneta con una pata rota y claros signos de deshidratación y desnutrición. Pesaba seis kilos y no queda más remedio que "eutanasiarlo". Fuentes de Seprona aseguraron a los voluntarios que el dueño es un vecino de Lavacolla que tiene perros de caza, y que aseguró que intentaba cogerlo y no abandonarlo.
Publicado en El Correo Gallego

Adicado a eles: os can do refuxio.

Estes son algúns dos nomes dos cans que levan máis tempo no refuxio:

podenquita - centella - medos - medosa - montouto - xarope - fontiña - lula - konrad - chocolate - luma - carrachiña - eida - solo - kevin - dona - noel - neno - tamir - sin - mixericas - parque - bardi - teck - sety - sallan - vedra

Deles, o que leva máis, dende o 2005, o que menos dende o 2007.

Algún destes nomes non che chegan ata o máis interior??, non che toca no teu corazonciño??, non terías un oco para facelos felices o que lles resta de vida.

Eles van estar alí, no refuxio, esperando toda mañá pola comida, o paseo e os mimos dos voluntarios/as. Poida que algún día algún deles note algo no ambiente, coma que o miran máis, coma que se fixan nel, coma que... sen esperalo... saia do refuxio cara un fogar.

Ese día van ter unha nova vida. Pero non esquezamos que quen se está levando un regalo eres ti, pois che vai dar máis do que nunca te imaxines, tan só por unha caricia e por esa calor que lles damos.

http://www.refuxio.org/ refuxio@refuxio.org

miércoles, 1 de septiembre de 2010

TROSKY ADOPTADO (!!Galicia Urgente!! En pocos días se le acaba la acogida a Trosky!!)


A trosky lo recogimos de la calle hace aproximadamente 1 mes. Estaba en unas condiciones pésimas. Tenía falta de pelo, heridas por todo el cuerpo y miles de pulgas y larvas de garrapatas. Su caso estuvo en difusión unos días y afortunadamente para él una familia le tendio la mano.Se llevo al veterinario y lo único que le detectaron fue su "edad". Tal y como tiene los dientes no pueden asegurar al 100% su edad, pero si nos aseguran que no tiene menos de 7 años....Es un perro encantador y muy cariñoso. Pesa tan solo 6 kg y le encanta estar con gente..

La familia que lo acogió para sacarlo de la calle y poderle llevar al veterinario y que recuperara peso, ahora le es imposible tenerlo más... El piso es muy pequeño y tienen 2 perras sin esterilizar. La situación se ha vuelto un poco complicada y el más perjudicado es Trosky.En su momento esta familia le tendió la mano, pero ahora necesita una nueva casa de acogida o un hogar definitivo.Un perro de tamaño pequeño tiene una larga vida, así que no importa la edad que el tenga , sino lo que importa es la mala vida que siempre llevó y que ahora que tiene una oportunidad nadie está dispuesto a dársela.

Ya está esterilizado y desparasitado.

Por favor, ayudar a difundir a Trosky por toda España... No queremos imaginar cuando haya que sacarlo y no tengamos sitio donde meterlo!!!Es un caso urgente y un perrito muy bueno que lo necesita... Aquí en Galicia nadie se ha ofrecido para adoptarle ni para una nueva acogida!!!

Adopciones Galicia 696.69.39.71/649.433.150
adopcionesgalicia@hotmail.es

As orellas de Forellas


Forellas, só hai que velo. Cando salta as súas orellas planean. Mesmo parece que vai saír voando.

Unha mañá, no refuxio, comezou a chover, correu e correu para meterse debaixo dunha planta... pero, as súas orellas estaban espertas xa facía horas, co cal, tiñan moitas gañas de moverse, o que fixo que forellas saíra despegado, e saltase o muro do refuxio!!!

E xa postos, foi dar unha volta. pasou por enriba de campos, casas e árbores, regatos, e por enriba da autoestrada.

Fitou ó lonxe unha morea ENOOOOORME de casas, (Santiago), e foi cara aló. Vaia!!!! que de cousas!!!

Nese intre comezou a perder altura por momentos, rápido! para casa!! mais nunha destas caeu máis da conta, auuuuuuuuuu!!!!

E CAEU.

Pero de onde caeu foi dende un alto do refuxio, no que se metera cando empezou a chover, e como non paraba, quedou a durmir. Todo fora un soño!!!

(Non fora un soño, pois ó pouco chamaron varias persoas ó refuxio, de distintos lugares, que viran pasar un can con grandes orellas)

ESTE FORELLAS!!!!!

Este forellas está agardando que vaian por el. Agora ben, en calquera momento pode saír voando.


Por Vir e os alumnos e alumnas do IES de Ames.


refuxio@refuxio.org www.refuxio.org

asociaciónabeiro@gmail.com



La familia crece

Dos buenas nuevas : La asociación Abeiro acaba de abrir un blog,www.asociaciónabeiro.blogspot.com ,un arma mas en defensa de los animales y la incombustible Vir colabora desde hoy en ollo ó can, estoy seguro que sus inagotables energías ayudaran a darle vida a estos espacios y así promover las adopciones.

Os alumnos e alumnas do Ies Ames visitan a exposición de fotos do calendario do Refuxio de Bando

















Expo da Casa das Crechas - xuño 2010.
Exponse as fotos do calendario do refuxio de bando.

Fotos de Miguel Muñiz.





CAPÍTULO II: unha nova compañeira (un novo abandono)


HISTORIAS DOS CANS DO REFUXIO: O CAN MEDOS - PENSAMENTOS DUN CAN. SENTIMENTOS.

ESTES PENSAMENTOS SON DO CAN "MEDOS" QUE SEGUE NO REFUXIO AGARDANDO QUE ALGUÉN SE DECATE DE QUE ESTÁ ALÍ.


Escuro. Moi escuro. Estou quedo, escoito, e oio respirar. De cando en vez un can laiando. Medo. Pesadelos. Volvo a quedar medio durmido. De súpeto esperto coa luz do sol, e xa vexo ós meus compañeiros e xa me traen a comida.

Saímos dar un paseo, e con tanto cariño ás veces se me esquece o que pasei antes de chegar aquí. Cómo poden quererme e nun intre estar só. Esperei moito alí sentado, por se volveran, pero non volveron. Pasei moita fame. E frío.

Despois deste vagar de pensamentos, decátome que temos unha nova compañeira. Vén moi delgada, cun pelo negro coma o meu, brilante, pero moi pegado ó corpo. O meu estómago doime, e o corazón se me aperta. A saber cantos días leva por aí perdida, sen rumbo, quen a recollería… xa me enterarei, pero agora, voulle votar un pouco de forza e voulle dar ánimos, aínda que por dentro estou destrozadiño.

Espero teña sorte e se fixen nela. E a queira alguén.

A ver se teño eu sorte e se fixan en min. Levo aquí moito tempo. Sen máis.

Asinado co fociño: Medos.


por Vir e os alumnos e alumnas do ies de Ames


http://www.refuxio.org/ refuxio@refuxio.org 981575957 646492835

martes, 31 de agosto de 2010

GATITOS EN PELIGRO EN CADIZ










TODOS ESTOS GATITOS VIVEN EN UNA SITIO MUY MALO DONDE SUELEN RESULTAR "MOLESTOS" PARA LOS VECINOS DE LA ZONA MÁS PIJA DE CÁDIZ Y EL MODO DE ACABAR CON ELLOS ES ENVENANDOLOS, YA HAN MUERTO VARIOS Y OTROS SE HAN QUEDADO CON SECUELAS, ESTOS PEKES AÚN PUEDEN CONTARLO PERO YA ESTÁN EN EL PUNTO DE MIRA DE VARIOS VECINOS. TODOS TIENEN ENTRE 2 Y 4 MESES, SON UNOS MUÑECOS, GUAPISIMOS, GRACIOSOS....PERO NADIE SE FIJA EN ELLOS PESE A QUE SE HAN DIFUNDIDO EN VARIAS OCASIONES.

POR FAVOR SI ALGUIEN PUEDES ACOGER O ADOPTAR ALGUNO, LO ESTARÁ SALVANDO DE UNA DOLOROSA MUERTE. SE ENVIAN A CUALQUIER PROVINCIA.

CONTACTO: GADARA67@HOTMAIL.COM/GADARA67@GMAIL,COM

Terror en el cementerio de Salamanca

Este es el titular que hemos escogido en ASPAP (Asociación Salmantina Protectora de Animales y Plantas) para una horrible historia que tiene como presuntos verdugos a los empleados de la empresa “Parque Cementerio de Salamanca, S.L.” concesionaria de la explotación del Cementerio Municipal de Salamanca desde el año 2002 y como víctimas a los gatos que llevan viviendo alí más de 30 años.
El maltrato y exterminio de animales en el Cementerio de Salamanca no es algo nuevo.
Todavía tenemos en nuestra retina el caso de la perrita decapitada en un nicho, con sus cachorros aún agarrados intentando extraer leche del cadáver sin cabeza de su madre.
Los casos de gatos heridos, muertos o desaparecidos en el Cementerio son innumerables. Llevamos ya mucho tiempo recogiendo gran cantidad de gatitos tanto en el propio cementerio como en sus alrededores. Uno de los penúltimos casos fue a finales del mes de Julio, cuando una de nuestra colaboradoras rescató aún con vida a 2 cachorros (Tristán e Isolda) con apenas 1 semana de vida, del contenedor de la basura del Eroski situado frente al cementerio.
El verano pasado ya tuvimos una reunión con el gerente de la empresa “Parque Cementerio de Salamanca, S.L.” porque diariamente los empleados retiraban la comida y el agua a los gatos o la tiraban por el suelo, desaparecían gatos de la noche a la mañana y encontramos 1 destripado, otra gata muerta a palos y con la cabeza reventada, y una tercera medio aplastada con una losa y con la cara destrozada, que llamamos Lola, a la que encontramos en una tumba vacía y que finalmente también murió.
En dicha reunión también estaba el encargado del Cementerio, un señor que es conocido por su animadversión hacia los gatos en particular y los animales en general, con el que ya hemos tenido algún que otro desagradable desencuentro y que se ha permitido incluso el recriminar (por no decir insultar) al Padre Francisco, capellán del Cementerio, que también alimenta los gatos. Este señor justifica la retirada del alimento y el agua de los gatos con argumentos como que hay personas que tienen un profundo sentimiento religioso y le molesta ver a los gatos por allí, que están llenando de suciedad todas las lápidas pues realizan sus necesidades sobre las lápidas (lo que implica un desconocimiento absoluto de las costumbres y hábitos de los gatos), que los empleados de la limpieza se quejan del trabajo extra que ocasionan la presencia de gatos, y que en el Cementerio están prohibidos los animales, a pesar de ser un espacio abierto.
La solución que proponían era que los trasladáramos a un espacio inmundo que llaman "El Corralillo", dentro del propio cementerio, y que fue donde encontramos muertos a los anteriores. Este “corralito” es un lugar inmundo, lleno de excrementos humanos, plagado de pulgas y con restos funerarios abandonados. La comida que diariamente nos retiraban la dejaban allí, llena de mierda, pajas y polvo, y el agua hasta con orines. Por supuesto, nos negamos a aceptar estas condiciones, y seguimos dejándoles la comida y el agua en el discreto lugar donde llevamos haciendo desde siempre.
Y aunque la situación parecía haberse solucionado, de nuevo este año veníamos teniendo sospechas que la situación anterior volvía a repetirse, pero esta vez se estaban exterminando los gatos presuntamente por el personal que trabaja en el Cementerio. La voz de alarma nos la ha dado el hecho de que estén desapareciendo las gatas grandes, una forma muy selectiva de asesinar por un lado a las madres y por otro lado a los gatitos pequeños que sin su madre no pueden sobrevivir, y si alguno sobrevive es "ayudado" a morir.
Además, en las últimas semanas nos encontramos con la comida que les dejamos tirada por el suelo, los recipientes desaparecidos y por supuesto sin agua.
En medio de todas nuestras sospechas el 20 de agosto La Gaceta Regional de Salamanca (periódico protauricida, por cierto) publicó un artículo en el que el personal del Cementerio alude a las quejas que hay de la presencia de gatos en el Cementerio, debido a la irresponsabilidad de la Protectora de Animales y otras personas que les alimentan y promueven que sigan viviendo allí. Un artículo que nos ha dejado perplejos ya que refleja un pensamiento más propio de siglos anteriores y lejanos, pero que nos reafirma en las sospechas de que los gatos están siendo masacrados. Hemos de añadir que el supuesto periodista que firma el artículo contactó telefónicamente el día anterior a la publicación del mismo con la Responsable de nuestro Refugio, solicitando información al respecto. Se le indicó lo que estaba ocurriendo, y en un alarde de tergiversación y manipulación de la verdad escribió el artículo antes nombrado.
Recientes víctimas han sido 2 gatitos con semanas de vida, muertos a palos, sangrando por los oídos, y cuyos cadáveres fueron expresamente colocados para que los encontrásemos, en una extraña posición.
Pero no han sido las últimas víctimas: el mismo 20 de agosto hemos encontrados otro gatito de unos 2 meses atrapado en un agujero e inconsciente por un golpe recibido, tal y como confirma el veterinario. Suponemos que pensaron que ya estaba muerto y allí lo han dejado, como otro regalo más para los que les cuidamos a diario. Fuimos directos al veterinario y poco a poco ha ido recuperando la consciencia, aunque sigue en estado de shock y el veterinario no sabe aún si se quedará ciego de la patada o golpe que le han propinado. El lugar en el que ha aparecido atrapado es un espacio en el que se esconden los gatitos pequeños, pero cuando empiezan a crecer, se convierte en una trampa mortal ya que no caben y se quedan atrapados a merced de lo que quieran hacerles los que acaban con sus vidas con total impunidad.
El 25 de Agosto, nos hemos encontrado una nueva víctima: un cachorro muerto de unos 3 meses, con una herida por objeto punzante en el abdomen. Además la comida y el agua había desaparecido y casualmente hay tierra sobre las lápidas, quizas buscándo que los gatos hagan sobre ellas sus necesidades, en un deseperado y demente intento por buscar apoyos entre los familiares del finado ocupante de la sepultura.
La ASPAP quiere denunciar públicamente esta masacre de seres vivos que se está produciendo en el Cementerio Municipal de Salamanca. Hay que recordar que el núcleo de gatos que hay allí lleva viviendo allí más de 30 años, colaborando incluso con el mantenimiento del mismo al ser ellos los que mantienen controlados a ratas y ratones. Nos extraña además que haya tanta gente que se sienta ofendida por la presencia de mininos, cuando a nosotros se nos acercan multitud personas para agradecernos que les alimentemos y llegando incluso a captar socios por la labor que llevamos a cabo en dicho cementerio.
Desde hace años la Protectora de Animales de Salamanca ha propuesto al Ayuntamiento la esterilización selectiva de los gatos (machos) en los distintos núcleos que existen en la ciudad, incluido el Cementerio Municipal, y a los cuáles alimentamos a través de colaboradores, aunque no hemos obtenido nunca ninguna respuesta ni colaboración. Nosotros ya nos estamos ocupando de esterilizar a algunos y ocuparnos de los más enfermos, en la medida en que nuestros escasos y limitados recursos nos permiten.
Solicitamos que todas aquellas personas sensibilizadas con los animales transmitan su repulsa por estos hechos tanto ante la empresa concesionaria, como ante el Ayuntamiento o incluso ante La Gaceta Regional de Salamanca por el fomento que realiza desde sus páginas con el maltrato de la indefenso gatos del cementerio de Salamanca.
Tanatorio San Carlos (Oficinas de gestión y administración de los Cementerios Municipales de Salamanca)
Avda. Obispo Sancho de Castilla, s/n (entrada por Glorieta Ramiro II)
37006 Salamanca
Telf: 923 125 390 begin_of_the_skype_highlighting 923 125 390 end_of_the_skype_highlighting - Fax: 923 125 391
sancarlos@parquecem.com
La Gaceta Regional de Salamanca
Grupo Promotor Salmantino, S.A.
Avenida de los Cipreses, 81.
37004 Salamanca (SALAMANCA).
Tlf: 923 125252

Fax redacción: 923 256155
Fax admon. y publicidad: 923 258404
923 258404
salamanca@lagacetadesalamanca.com

Ayuntamiento de Salamanca
Área de Medio Ambiente
Avda. de la Salle, 114-116
37008 Salamanca
medioambiente@aytosalamanca.es

jueves, 19 de agosto de 2010

Cachorros husky - adoptados












NECESITAMOS ACOGIDA URGENTE PARA QUE NO SEAN SACRIFICADOS

SON 11 BEBE HUSKY SIBERIANO DE MES Y MEDIO

POR FAVOR, REENVIAR
Dra. Minerva Gutierez Fides
TL 686934359

sábado, 7 de agosto de 2010

Luisa


Luisa foi atopada atada a unha farola na capeal do Monte do Gozo. É unha porca vietnamita, femia, sen idade definida de cor negro, vese descoidada, supoño que coma calquera animal cun pouco de dedicación se recuperará. Pesa arredor de 40-50 kG.
A ver si entre todos lle atopamos unha casa na que non acabe sendo chourizos
Para máis información no refuxio de Bando

miércoles, 23 de junio de 2010

Moi urxente!!

algo moi urxente (xa sei que hai moitos casos) Acabo de falar co Veterinario de Tordoia. Unha veciña recolleu dous cans (macho e femia) cruce de yorkshire que foron abandonados na súa casa. Ten tres cans e non quere quedar con eles. Chamouno a el para que os sacrifique. El conseguiu o meu teléfono e chamoume para ver se podíamos facer algo. Díxenlle que tentase quedar con eles uns días, a ver se podemos atoparlles algo, vaino tentar, pero non ten moi claro que o consiga, de aí a urxencia.
Pedinlle fotos, cando as teña mándoas. Espero que cheguemos a tempo.
de todas maneiras vou denunciar ao concello no Seprona por non ter recollida de animais.
Grazas

Asociación Pola Protección Animal Abeiro
asociacionabeiro@gmail.com

domingo, 6 de junio de 2010

Ojo al dueño!

En poco tiempo hemos leido en la prensa sobre tres ataques de perros a niños, en uno de los casos incluso ha provocado la muerte del menor, en este caso el perro era del padre de la victima, me imagino un poco y solo un poco el sufrimiento del niño y de su familia, este dolor justifica para algunos el sacrificio del animal.
Un perro sea de la raza que sea, educado desde el cariño no ataca ,como mucho te llenará de babas, pero hay dueños que utilizan el animal como una prolongación de su ira, lo adiestran para atacar, de esta manera ellos proyectan en el perro su odio hacia los demás, estos elementos deberían ser reeducados también y en caso de que no se puedan reeducar aislarlos de la sociedad que es más de lo que harían por su amigo de cuatro patas que basicamente reacciona a lo que le han enseñado...Ahora mismo en Palas otro perro espera que se tome una decisión sobre él, posiblemente el sacrificio,deberiamos mirar hacia dentro de nosotros y pensar en que tipo de comportamientos proyectamos en nuestros mejores amigos,nosotros somos los responsables, los utilizamos como animales de compañía hasta que nos cansamos y los abandonamos, los adiestramos para atacar y luego nos llevamos las manos a la cabeza cuando lo hacen...

sábado, 5 de junio de 2010

Perrita enferma


Esta criaturita que es un saquito de huesos, está abandonada en la calle.
Está muy enfermita, no se mueve, está deshidratada, desnutrida, no puede caminar, tiene las uñas que le hacen heridas.
Se le notan todas las costillas.
Encima la han rociado de pegamento o pintura por todo el cuerpo. Donde más tiene es en la cabecita.
Si la tocas, su pelo está duro como las piedras.
Pero es muy jovencita, tiene una dentadura perfecta. Algún sinvergüenza la ha echado a la calle.
Es medianita, no pesará más de los 10 kilos.
Solo nos mira con sus enormes ojos pidiendo ayuda.
Los chavales la tiran piedras y los adultos no la quieren en el barrio. Van a llamar a la perrera.
Solo dos personas le echan comida de vez en cuando.
Está hasta arriba de garrapatas y pulgas, los ojitos le lloran y la pobre babea.

Pido ayuda desesperadamente para ella. Una casa de acogida, por favor, por caridad.
A mí me es imposible tenerla, tengo dos cachorros grandes en acogida y de los míos uno se me muere y la otra está muy enferma.
Y no tengo dinero para llevarla a un veterinario, tengo una situación económica mala. Pero necesita ser vista urgentemente por uno.

Humanamente no podemos dejar en la calle a esta criatura.
Os ruego que la difundais por todas partes confiando en que alguna persona bondadosa pueda salvarla.
Muchas gracias a todas.
Contacto: Gracia hadimun@hotmail.com 667 342 300

martes, 1 de junio de 2010

Xornadas do Refuxio de animais de Bando en Xuño!!


Este é o cartel que vai promocionar as Xornadas de sensibilización animal no mes de Xuño, soamente queda por confirmar a data do pergrinaxe a Santiago cos cans do refuxio que se anunciara neste blog e na paxina do refuxio cando a tengamos.

Recordarvos que este xoves día 3 as 9 imos quedar en Crechas para ver xuntos a expo do calendario 2010 de Bando


unha aperta


domingo, 30 de mayo de 2010

Gatita herida!!


Hace unos días, me dan aviso de que en Puerto Real, Cadiz, se encuentra una gatita blanca abandonada, que ha parido ya varias veces.

Les he pedido que el hicieran fotos y mirad el terrible estado en el que se encuentra, es horrible como está.

Necesito que me ayudeis a buscar una acogida para esta gatita, ya he preguntado a varias personas y nadie quiere acojerla.

No se puede quedar en la calle en ese estado, lo tiene que estar pasando muy mal, las orejitas le sangran mucho , por favor que puedo hacer? alguién puede acojerla?

contacto: nuriasv1977@gmail.com 647132505 y 856211553

domingo, 23 de mayo de 2010

Amigo


Un día me pasaron un juego en el que tenías que decir lo primero que se te pasara por la cabeza con una serie de palabras, una de ellas era "perro", y lo primero que pensé fue "amigo".

Supongo que elegí esa palabra porque es una de las más completas, significa que nunca te abandonará, que estará ahí en todo momento para protegerte, que te va a querer, que va a ser leal y fiel en cualquier circusntancia....Cosas que muchas personas nunca harán o nunca serán.

Y yo me pregunto cómo? cómo puedes dejarlo en medio de la carretera sabiendo cual es su destino?Como puedes mirarlo por última vez? Él, que siempre te ha sido fiel y siempre ha confiado en ti y tú eres capaz de traicionarlo.
Cuando llegas a la perrera y los ves, no sabes ni que pensar ni que sentir, no sabes si es preferible que estén aquí a pesar de todo antes que con otras personas que no saben tratarlos como se merecen...aun así siempre te dejan impresionado con la alegría que derrochan y con todo el cariño que aun tienen por dar.
No es justo, la vida no es justa, pero gracias a muchas personas que nunca serían capaces de traicionarlos, algunos de estos perros tienen una 2ª oportunidad aunque otros tristemente se pasan la vida encerrados esperando su turno, y ese turno depende de nosotros ya que lo único que pueden hacer ellos es vivir de la esperanza, que es lo último que se pierde...

Si entre todos hiciéramos algo, ellos estarían mejor y tú te sentirías mejor....
Por Salomé montes

domingo, 9 de mayo de 2010

Pensamentos dun can. Sentimentos.


Capítulo 1: O rabo de medos.

Estaba alí, de novo, ás escuras. Non oía un chío. Pero como can que son, mellor quieto!!! Segundo ía abrindo o día , fun vendo asombras, outros cans...os cans do meu canil. Aquí neste lugar fun ben recibido, comida e auga non me faltan, nin cariño. Pero o que vivín non se me esquece. O rabo o teño tan debaixo miña que non sei se sairá algún día. Os que me coidan fanme sentir ben, pero teño o medo tan dentro de min!!Como pode ser que aqueles que me querían, me levaban de paseo, sen esperalo, me deixasen no medio do monte. Esperi, esperei. Esperei por se volvían. Pero non volveron. Non me movín durante varias lúas. Pasei fame, frío, e dor de corazón . Cando decidín moverme, achegueime a un camiño, pero as patas xa non tiñan forza. Do resto xa non me lembro. Só recordo unhas voces e que me espertei aquí.

Pensade en min. E pensade no meu rabo , que xa non sei nin como é.

Asinado coa pata: Medos

proximamente o segundo capitulo "Unha nova compañeira, un novo abandono"


Por Vir e os alumnos do IES de Ames

SE BUSCA CASA PARA TRAVIS


miércoles, 28 de abril de 2010

Rey


Me llamo Rey , soy uno de los cachorritos que estaban abandonados en Padrón, ante la desidia de las autoridades Kelly y Chus me recojieron y me dieron un hogar temporal, ellos no pueden tener más animales en casa y aunque me quieren mucho necesitan que alguien me cuide, ahora soy un poco miedoso pero si me das una oportunidad te daré todo mi cariño.

hasta pronto


martes, 27 de abril de 2010

Gatitos diputados


4 gatitos, tres hembras y un macho, eran 5 pero su hermanito no sobrevivio , era muy pequeñito; fueron encontrados en el garaje del parlamento, Kelly y Chus los tiene en acojida pero ya tienen la casa llena de animales abandonados y necesitan adoptantes para ellos, deben tener alrededor de 1 mes de vida y son muy cariñosos.


contacto

jueves, 15 de abril de 2010

XACOBEO CANINO


Fai tempo que non facemos ningunha saída cos nosos canciños,aproveitando o bó tempo e que é ano Xacobeo, surxiu a idea por parte de algunhas voluntarias de baixar algúns residentes de Bando facendo un "minicamiño" ata a Catedral.
Gustaríanos facer unha xuntanza para falar do tema e propor máis iniciativas para fomentar adopcións, conseguir diñeiro, dar a coñecer o Refuxio e pasar un bó día cos nosos pequechos.
O vindeiro sábado día 24 de abril reunirémonos ás 21:30 no refuxio para acordar a data, disponibilidade e matizá-la idea entre tod@s.
As persoas que non poidan acudir este día facédenolo saber por favor, para así contar con vós e resumirvos os acordos ós que cheguemos.
Reenviade este correo a compañeir@s /voluntarios que por erro , poidan non estar na lista de envíos.
Gracias a todos por colaborar.Entre todos facemos "O camiño".

Proposta feita por varias voluntarias responsables.

miércoles, 14 de abril de 2010

¡¡Pit bull robada en la zona de Valencia!!


Se llama Raya, tiene 7 años, es hembra y muy buena , no muerde, un poco gordita y con una cicatriz en la pata delantera,llevaba un collar plateado, se ha puesto denuncia , la colaboración de todos es primordial para que vuelva con su dueña, gracias


miércoles, 7 de abril de 2010

Pitbull maltratado y abandonado


La policía local localiza a este pitbull en el puerto de Tragove(Cambados) atado a un coche y lloviendo.Un testigo que paseaba con su perro dice haber visto a una pareja (la chica era rubia) pegándole al perro y cuando el se aproximo ellos se marcharon dejando al perro allí ataddo.Posteriormente llegó la policía que avisó a protección civil y a la protectora de animales.Cuando nosotros llegamos los agentes estaban acariciando y tranquilizandoo al perro, en ningún momento se mostró agresivo, todo lo contrario. El perro tenía las pezuñas ensangrentadas.Le pasamos el lector de microchip y tenía ,es el número 9810981020099039, no aparece en la base de datos del REGIAC .Por lo cual necesitamos saber quién colocó este microchip y porque o está dado de alta. NECESITAMOS DE VUESTRA COLABORACIÓN.Cualquier refugio,protectora, perrera o veterinario que nos pueda facilitar una pista se lo agradeceríamos.Queremos denunciar a estos desalmados por maltrato con esnañamiento hacia un animal y posterior abandono. Esperamos que este nuevo caso de maltrato no que de nuevamente impune. Como responsable del albergue haré todo lo que este en mis manos para llegar hasta el fondo y que Balto (así le vamos a llamar) encuentre justicia y un nuevo hogar. Rogamos distribuyais este correo entre vuestros conocidos.
CONTACTO :cheyenneoo-oo@hotmail.com

lunes, 5 de abril de 2010

Cachorrito encontrado en San Marcos


Estimados amigo:

Acaba de poñerse en contacto conmigo unha veciña que xa ten dous cans e atoparon este fermoso cachorro de 6 meses estes días, leváronno ao veterinario onde foi des-parasitado e comprobadas enfermidades infecciosas das cales está libre(veterinaria SAUDEVET en Bertamiráns)
Foi atopado no monte de San Marcos na Ameixenda, Ames(lindante con Santiago);cruzáronse con varios cazadores pero ninguén sabía nada nin quixeron facerse cargo de el,as persoas que o atoparon están moi convencidas de que foi abandonado, ten bastantes feridas, está moi flaco e estaba deshidratado, deducen que levaba como mínimo días nese lugar.


O can é un amor, coñecino hai un anaco, creo que "daría ben á xente", aínda que non me pareceu moi dominante, enseguida puxo o ventre case cara arriba e lambeume aos segundos de coñecerme, iso si á miña cadela avisouna ladrando pero xa empezaban a facer boas migas aos minutos, supoño que aínda ten medo, a saber...

NECESITA UN FOGAR

A ver se entre todos lle buscamos unha familia, de momento estas veciñas salváronlle a vida e miran del, come ben e durme ao abrigo, pero como dixen, xa teñen outros dous cans e non poden facerse cargo deste, a min pásame igual que polo que me gustou ben que o aceptaba....

Se non se lle atopa unha familia terán que levalo ao refuxio de Bando, que aínda que sabemos todos que serás moi ben tratado alí tamén entendemos que está desbordado.

Outra nova triste é que por onde atoparon a este tamén había outro can velliño, pero por este non puideron facer máis nada xa que non se achegaba á xente e iso que voleveron ao monte a levarlle comida...

PD Non fai moito que vos falei dun cocker negro, está adoptado pola familia que o atopou :)

Espero non molestarvos e gracias anticipadamente pola vosa axuda.
Eva

martes, 23 de marzo de 2010

Concurso canino del perro mestizo



Desde la sociedad cinocologica gallega expogal estan ayudando a organizar un concurso canino del perro mestizo a la protectora de animales arco da vella de Ferrol,nos gustaría contar con la colaboración de todas las protectoras, se trata de un evento para recaudar fondos para la protectora y donde poder hacer una buena campaña de adpoción.





gracias


Cheyenne

+ INFORMACIÓN
http://es.calameo.com/read/000077702a1e42a4f266b

viernes, 19 de marzo de 2010

As bágoas do ceo.Madonna

Pin ...pin ...comecei a oír entre soños. Pin ...pin... vaia,chove!
Espreguiceime. E, sen pensalo moito saquei o naris polo buraco da porta, e pin!!! Unha pingota no medio e medio do naris. Medio susto, medio risa.
Pasei o que quedaba de noite co naris no buraco. Uliscando a choiva, uliscando a herba, e o millo , e os toxos.Oíndo as bágoas do ceo, oíndo o meu respirar, oíndo os silencio da noite.
Entre soños atopeime ó carón da lareira onde ue me criei.Nacín entre pallas, e fun medrando entre neneos, e nenas, e vellos con chapeu, e vellas con pano.
Nesta parte da miña vida lembro o lume da lareira, o calor, o arrecendo do caldo do pote, e dos chorizos, os chíos dos nenos e das nenas, e dos carros das vacas, as pedras dasa casas, dos valos, e do chan das casas, e do chan dos camiños.
E lembro a man da vella da casa, no meu lombo. Era cega, sempre sentada preto lo lume, de vestir escuro, pelos sen color, pero chea de amor.Nunca se me esquece o día que marchou.Só sei que quedou a durmir e oín chorar, e oín as bágoas do ceo.

Por "Vir" e a clase de 1º eso

lunes, 8 de marzo de 2010

Cachorros cruce mastin(adoptados)




He encontrado en la carretera de Orense a Vigo a la altura de Santa Cruz de Arrabaldo dos cachorros de mes y medio , parecen cruce de mastin, estan en muy buen estado, se ve que estuvieron bien cuidados, si los has perdido o estas interesado en darles un hogar ponte en contacto conmigo
contacto: Luis 692210422


lunes, 1 de marzo de 2010

¡¡NECESITAMOS UN MILAGRO!!

Estos son los cachorros de los que os hable, ya no pueden aguantarlos mas. A la camada mas pequeña que ahora tienen una semana pensaron en sacrificarlos de mal modo al nacer, pero no se entrevieron, aunque su destino final, de un modo u otro, será el mismo si no conseguimos adoptantes ó acogidas de inmediato.Nosotros estamos saturados, al límite, no podemos hacernos cargo de estos pobres perros si no van saliendo los muchos que ya tenemos, aunque queremos hacerlo no tenemos un sólo hueco donde meterlos, necesitamos urgente casas de acogida y leche maternizada para perros, por si encontramos nodriza para los bebes, las dos camadas de 1 y 2 semanas aún son lactantes, necesitaremos para los que podamos sacar, vacunas pupi, antibióticos y pienso para cachorros, necesitamos también ayuda para los otros pequeños, madrinas, padrinos que ayuden con la residencia de los bebes que no podamos ubicar en casas de acogida, si es que encontramos alguna en tan poco tiempo. Necesitamos igualmente ayuda para el veterinario ya que la mayoría no están bien, tienen bastante diarrea, al menos hacerles la primera revision, no sabemos lo que nos podremos encontrar mañana. Son de tamaño pequeño, no se pueden enviar debido a su corta edad, sólo se entregan en adopción en valencia o se trasladan en coche si hay voluntarios que se ofrezcan.Siento una frustración inmensa que me invade por completo, estos pobres no han comenzado a vivir y se acaban NECESITAMOS UN MILAGRO
CONTACTO: todoperreras@gmail.com