jueves, 11 de diciembre de 2008

¡MUY URGENTE ,ESTAN EN LA CALLE Y NEVANDO!

perrilla cañamares
Ya no sabemos por donde tirar en Cuencanimal,esta perra esta en la
calle en un pueblo de Cuenca...tiene siete cachorros,hoy ha empezado a
nevar otra vez,si la meto en Cuencanimal ,que no tengo sitio,se me
pueden morir los cachorros de parvo...
telefono 685905777(Mercedes)
ES URGENTE

miércoles, 10 de diciembre de 2008

Solicitud de Ayuda "URGENTE" para Sanlúcar de Barrameda (Cádiz)













- Paloma es una perrita Bodeguera que durante dos días estuvo enganchada en un cepo que le secciono la mano derecha no pudo safarse de él por estar anganchada al mismo por un trozo de su piel, fue operada y se esta recuperando rapidamente, ahora necesita una familia a la que pueda demostrar lo buena que es.
-- Jara en una Galga que al morir ahogados los cachorros de su camada se hizo cargo de criar los cinco de una Perra de aguas de un cabrero que no la dejaba criarlos, los cinco cachorros han sido adoptados y ella se ha quedado sola esta de acogida hasta el día 14 luego la chica que la tiene se marcha para trabajar, y no tenemos casa de acogida ni adoptante para ella, se lleva bien con perros y gatos.
-- Juancho/Galguito, es un cruce de Galgo de un año, es buenisimo, se lleva bien con perros y gatos y es muy sociable, su madre una Galga a la que le faltaba el ojo izquierdo y que tenia cinco cachorros de unos dos meses, fue adoptada a traves de SOS Galgos, de los cachorros, uno murio y el resto fueron adoptados, por lo que él se ha quedado solo en la calle, necesita un hogar urgentemente.
-- Kovu es un cruce de Galgo de ocho meses, es muy activo, no le gustan ni los gatos, ni las aves, en la casa de acogida que esta lo estan pasando bastante mal pues tienen unos diez gatos y aves, y es un continuo sufrimiento con Kovu, no pueden aguantarlo mas en acogida, les va a costar un disgusto, necesita urgentemente una familia que lo adopte o casa de acogida sin gatos, ni aves.
telefono contacto 654393896

lunes, 1 de diciembre de 2008

Nicolas

HOLA A TODOS,
ESTE DE LA FOTO ES NICOLAS, UN GATO CALLEJERO QUE MAL VIVIA EN UNA OBRA DE LA CORUÑA.- UNA NOCHE RECIBIMOS UNA LLAMADA DICENDONOS QUE UN GATO SE ESTABA MURIENDO.............. ERA IMPRESIONANTE VERLO, ERA UNA BOLSA DE HUESOS, UNA INFECCION GENERALIZADA POR CATARRO,DESHIDRATADO, NO SE LE VEIAN LOS OJOS Y NA SABIA NI DONDE ESTABA.- PENSAMOS QUE HABRIA QUE SACRIFICARLE.-

PERO LUCHO Y HA SALIDO ADELANTE, ESTA MUY ASUSTADO Y NO TIENE CONFIANZA CON EL SER HUMANO. ES UN GATO BUENO SE DEJA TOCAR PERO CON MUCHA PACIENCIA, NO MUERDE NI ARAÑA SOLO SE ASUSTA PENSANDO QUE LE HARAS DAÑO.-

ESTA ESTERILIZADO Y SE LE HA HECHO UNA LIMPIEZA BUCAL, DESPARASITADO Y LE GUSTA MUCHO COMER.- ESTA TRANQUILO.-

NO TENEMOS CASA DE ACOGIDA PARA EL, NI UN NUEVO HOGAR.......... PERO SERIA UNA CRUELDAD DEVOLVERLO A LA CALLE, ALLI YA HA ESTADO Y HA CONSEGUIDO SALIR.-

SOBRE TODO SOBREVIVIR.... ES UN LUCHADOR POR ESO PENSAMOS QUE SE MERECE UNA OPORTUNIDAD,ALDEAFELINA SOLO LE PUEDE OFRECER UN TRANPORTIN PARA VIVIR YA QUE ESTAMOS SATURADOS.... NO ES LO QUE EL NECESITA PERO ESTA MEJOR QUE EN LA CALLE.-

POR FAVOR, SI ALGUIEN TUVIERA UN PEQUEÑO ESPACIO DONDE EL PUDIERA ESTAR EN ACOGIDA O SI ALGUIEN LE QUISIERA ADOPTAR PONEROS EN CONTACTO CON ALDEAFELINA.-


HAGAMOS UN ESFUERZO Y AYUDEMOS A NICOLAS, GRACIAS.-

UN SALUDO
ANA MARIA
DEPTO ADOPCIONES ALDEAFELINA-CORUÑA
MOVIL 620 66 77 50
WWW.ALDEAFELINA.COM

jueves, 20 de noviembre de 2008

Zipi y Zape - adoptados

É moi urxente atoparlles un fogar a estes dous irmáns. Levan xa meses nunha estupenda casa de acollida, pero agora teñen que voltar á cruda realidade dunha canceira. Teñen sobre dez meses, son moi bos tanto coa xente, coma con outros cans e gatos, actualmente conviven con cinco cans máis e tres gatos, algúns dos outros cans son moi velliños, pero eles saben con quen poden xogar e con quen teñen que ser más coidadosos, lévanse moi ben con todos, ata xogan cos gatos e durmen con eles, Maya, unha pastora adóraos, e sempre busca estar preto deles.
Zape é o máis alto e escuro parece un galgo, é moi xoguetón, non para quieto, aprendeu a saltar a verxa, así que só pode saír cando hai xente no xardín.
Zipi, más pequeño e algo máis claro, é máis tranquilote e mimoso, no é tan atrevido coma o seu irmán, pero tamén lle gusta xogar.
Son moi obedientes, sempre atenden a chamada, non paran de xogar, (o normal, aínda son cachorros..), ogallá entre todos lles atopemos un fogar estupendo.

miércoles, 19 de noviembre de 2008

Cadeliña roubada!!(Apareceu)



Cadeliña roubada na porta de AhorraMas, en Aluche (Madrid), o 7/Nov. Ten 10 años, de pelo longo e negro. Con chip.(116733280A)
Quen a vexa, que chame por favor ao número.
659745857.
Ofrécese recompensa.
.

viernes, 14 de noviembre de 2008

Ágata(Adoptada)





Ágata é unha preciosa e cariñosísima gatiña que chegou hai un meses ao refuxio. Ten unha anomalía nas patiñas de diante, e ten un só dedo en cada pata. Por ese motivo non a xuntamos co resto dos gatiños, pois tememos que ante calquer trifulca gatuna non se poida defender. A pobre está soa nunha gaiola todo o tempo, precisa con urxencia un fogar onde poida ronronear todo o que queira con xente que a trate ben.

miércoles, 12 de noviembre de 2008

MUY URGENTE ,DESESPERADO LLAMAMIENTO (EN ACOGIDA)ADOPTADO EN FRANCIA


POR FAVOR, UNA AYUDA URGENTE, MUY MUY URGENTE, ESTE POBRE PERRO NO PUEDE AGUANTAR NI UN DIA MÁS ASÍ.ESTA EN CARAVACA DE LA CRUZ EN MURCIA. LA PERSONA DE CONTACTO: conchi373@gmail.com

SI PUEDES HACERLE UN HUECO PONTE EN CONTACTO ENSEGUIDA Y SI NO DIFUNDE TODO LO POSIBLE, POR FAVOR, ESTO ES HORRIBLE.

viernes, 7 de noviembre de 2008

Setter macho



Setter Macho,unos 4 años,tiene un disparo en el cuello.

Es super noble y muy bueno,sin problemas con otros perros y muy agradecido con las personas.

En la perrera de Albacete no cuentan con veterinario,la comida está en tolvas que se atascan y el señor que baja allí,vamos el responsable de aquello contratado por el ayuntamiento ni siquiera baja todos los dias a ver a los perros..

Necesita ayuda.

Por supuesto ni que decir tiene que como no haya adopción para él será sacrificado y allí siguen sacrificando a los perros por asfixia.

jueves, 6 de noviembre de 2008

Chiqui, urxente!!(adoptado)


Os pido por favor que me ayudeis con la difusion de Chiqui-2, de verdad que estoy desesperadita. Hoy era la fecha limite para sacarle de donde estaba y le he llevado a un solar que me han dejado esta semana y la proxima. Su compañia son unos leños, un carrillo y un montón de tierra. Tiene una parte techada pero con el frio que hace ya por las noches pues no se yo que tal estará. Para las que no lo sepais Chiqui-2 es el hermano de uno de mis perros, le dije al dueño que me le diera o le denunciaba, son gentucilla, aquí conocida como los "lateros", asi que con ese nombre os podeis hacer una idea, ha estado unos dias con Peque, el otro perrito que coloqué la semana pasada pero es que nadie me pregunta por él. Tiene 7 años, es de tamaño pequeño-mediano, es muy bueno, no tiene problema en estar con otros perros, al contrario, yo le llamo el RRPP, de verdad que no sé que hacer ni a quién recurrir, esta tarde cuando le he dejado me he ido llorando porque el pobre estaba tristisimo, en un mes ha pasado por 3 sitios y tambien echará de menos a Peque, ya se habian acostumbrado a estar juntos. Tiene 7 años. Os envio unas fotos de esta tarde para que veais donde está. Si alguien puede aunque sea acogerle, yo pago la comida o lo que sea, pero que salga ya. Estamos en Badajoz, ya sabeis que en Extremadura no tenemos ni una protectora ni ayudas con los animales. Y no necesito animos, necesito ayuda, soluciones-
Contacto: ines4838@yahoo.es, ines4838@mail.com, 689 249 708

lunes, 3 de noviembre de 2008

Gatita...

Cerca do oncolóxico na Coruña malvive uns gatiños, comendo o que atopan e escondéndose da xente.. Entre todos eles, hai unha gatiña que o está a pasar especialmente mal, non sabe buscar comida, e aparece sempre moi suxa, seguramente durme entre os coches. Precisamos alguén que poida adoptala; é moi cariñosa e riquiña, e á vista está que preciosa.

lunes, 27 de octubre de 2008

Anacos da miña vida

Coma can e gato...ou foi un dito que non reflexaba a realidade,ou moito cambiaron os

tempos,ji,ji,ji, xa lles gustaría levarse así a algúns

Milu, esta é a miña cadela, está un pelín celosa, pasouno ben mal ó primeiro, pero pouco a pouco... pa que digan que os cans son animais!!!, sofren igualiño que nós

e igual que sofren,tamen se divirten,aquí milu pegandose un pateo de cuidado!!por un camiño dos pocos que quedan polo Milladoiro.



vaia, non sei, mandei un comentario en cada unha, pero non sei... hai tanto por dicir. comezo: fai 2 años atopei unha cadela, milú, que sen esperalo metina na miña vida, quedeime con ela, chip, educación, paseos... pero realmente fun eu quen se meteu na súa, pois eles, os cans, os gatos..., depende con quen dean, van ter unha gran vida, ou unha tortura, pois están guiados polo ser humano, que moitas veces a súa intelixencia a utiliza daquela maneira. logo decidín ir por un rapaz ou rapaza, e velaí o resultado, ela, e o seu bibe son inseparables... nese transcurrir dos días apadriñei a poldro, do refuxio, a lena, da protectora de porriño, estiven uns días de voluntaria no refuxio, con barrigota, e tamén, a miña clase do curso pasado apadriñou a riga, tamén do refuxio, etc. non é para botarme flores, pois isto non é nada comparado co que fan os que día a día están con eles, o meu é un pequeno gran de area, pero estou moi contenta de poder poñelo. e ogallá os meus alumnos/as, e amigos/as poidan botarlle un ollo a este artigo, e que saiban que son tamén outro anaquiño da miña vida. con todo, fun medrando, en corazón, se entende, e espero isto faga medrar moito o corazón da xente, que fai boa falla.

Vir

jueves, 23 de octubre de 2008

¡Urxente! Lola

Lola é unha preciosa e boísima cadeliña atopada en Boiro. A semana pasada unha veciña desa localidade chama ao refuxio para preguntar se podemos recoller unha cadela que se atopa vagando pola rúa, con moito medo. Explicamos que non existe convenio de colaboración co seu concello, e remitímola a esa institución para que lle dé unha solución. En Boiro eutanasian sistematicamente aos cans sen fogar, por iso é moi urxente atopar unha casa para Lola. Esta veciña non pode tela máis tempo na súa casa. Como se pode ver, é unha cadela pequena e preciosa. É moi nova, non debe chegar aos dous anos, e é extremadamente cariñosa coa xente. Contacto: refuxio de animais.telefono 981575957 e 646492835

miércoles, 22 de octubre de 2008

A discurrir...

Ola chicas/os, gustariame invitaros a que participaseis no blog mandando algún articulo relacionado cos cans e sobre todo co refuxio, dista maneira o blog estara sempre máis vivo grazas a vosa colaboración, asi que xa sabedes...A discurrir, calquera cousa que enriquezca e mellore a vida dos nosos amigos de catro patas sera ben recibida.

bicos

Miguel

miércoles, 15 de octubre de 2008

Domi perdeuse!!


Perdeuse este can, tamaño mediano. Chámase Domi. É moi vello e moi pacífico.

Estará moi asustado.

É negro e de patas blancas, pelo largo. Ten o morro alargado e máis claro. Ten as orellas agachadas, non pode levantalas.

Se sabes algo del, por favor, chama a algún destes números:

676912819

981884673

Pregunta por Pilar

Tamén ao número da Policía local: 092

Pagina con perro

Los carabineros detuvieron a mis amigos,
les ataron las manos a los railes,
me obligaron como se obliga a un extranjero
a subir a un tren y abandonar la ciudad

Mis amigos enfermaron en el silencio,
tuvieron visiones en la cercanía de lo sagrado.

No la herida del inocente,
no la cuerda del cazador de reptiles,
en mi pensamiento la crueldad tiene nombre.

Me llamaron judío,
perro judío
comunista judío hijo de perro.

Este no es un asunto que se pueda solucionar con tres palabras
porque para cada uno de nosotros
esas palabras tampoco significan lo mismo.
Yo he tenido un perro,
he hablado con él,
le he dado comida.

Para alguién que ha tenido un perro
la palabra perro es fiel como la palabra amigo,
hermosa como la palabra estrella,
necesaria como la palabra martillo.

Juan Carlos Mestre

viernes, 10 de octubre de 2008

O Refuxio en Cervantes



Varios voluntarios sairon esta tarde á zona vella de Santiago para mostrar os ciudadans a problematica do abandono de cans, nesta ocasión o punto de encontro foi a Praza de Cervantes, coma outras veces varios cans do refuxio acompañaron os voluntarios nesta saida, dous irmans procedentes do refuxio tiveron ocasión de atoparse alí,¡un bo encontro familiar!

domingo, 5 de octubre de 2008

Lucho(en acogida)

OS PRESENTO A LUCHO, UN PRECIOSO BRETÓN QUE LLEVA EN LA CALLE MÁS DE UNA SEMANA, A MENOS DESDE QUE YO LE ESTOY VIENDO Y DANDO DE COMER, AUNQUE SE NOTA QUE LLEVA TIEMPO SOLITO.

A PESAR DE LLEVAR CORREA Y UN VIEJO COLLAR ANTIPARASITARIO, LUCHO TIENE MAL ASPECTO, ESTÁ SUCIO Y SE NOTA QUE LLEVA EN LA CALLE UN TIEMPO CONSIDERABLE.

HA APARECIDO POR MI BARRIO (ESTO NO PARA Y CADA DÍA ESTOY MÁS AGOBIADA) Y NO SE MUEVE DEL PORTAL DE UN VIDEOCLUB, A PESAR DE MIS INTENTOS DE LLEVARLO AL DESCAMPADO DONDE LE PONGO PIENSO Y AGUA A OTRO PERRITO ABANDONADO (UN GALGO QUE NO ME DEJA AÚN NI QUE ME ACERQUE).

QUIERO LLEVARLO HASTA ALLÍ PORQUE LA GENTE NO PARA DE QUEJARSE DE QUE LUCHO ESTÉ EN LA CALLE Y TEMO QUE LLAMEN A LA PERRERA, PERO ÉL SE EMPEÑA EN VOLVER HASTA ALLÍ Y ALLÍ SE PASA LOS DÍAS Y LOS DÍAS.

HE PREGUNTADO Y PREGUNTADO Y NADIE SABE NADA DE ÉL. HE PUESTO ANUNCIOS EN LA RADIO Y NADA. ESTÁ CLARO QUE SU DUEÑO NO LO ESTÁ BUSCANDO Y CABE LA POSIBILIDAD DE QUE LO HAYAN ABANDONADO. ESTÁ SUCISIMO Y TIENE UNA CARA DE PENA QUE PARTE EL ALMA. A VECES, SE PONE A LLORAR CUANDO ME VOY.
ME ES IMPOSIBLE TENERLO EN CASA, TENGO DOS PERROS, CINCO GATOS Y NO VIVO SOLA, AÚN ESTOY EN CASA DE MI MADRE Y NO ME DEJAN METER MÁS ANIMALES. NO PUEDO, DE VERDAD, Y LO ESTOY PASANDO FATAL CON CADA CASO QUE ME ENCUENTRO, ESTE EL ÚLTIMO. NO TENGO UN RESPIRO NI DE DOS DÍAS ENTRE QUE ENCUENTRO SOLUCIÓN PARA ALGÚN ANIMALITO Y APRECE EL PRÓXIMO.

MI PRINCIPAL PREOCUPACIÓN ES QUE EL FIN DE SEMANA DEL 11/12 SON LAS FIESTAS DEL BARRIO (COHETES Y FUEGOS ARTIFICIALES INCLUIDOS) Y LUCHO ESTÁ PRECISAMENTE EN LA CALLE CENTRAL, QUE SE LLENARÁ DE GENTE Y, LO QUE ES PEOR, POR LA NOCHE/MADRUGADA DE GAMBERROS Y TEMO QUE LE PASE ALGO MALO.

LUCHO SE VA CON CUALQUIERA, LITERALMENTE, Y TEMO QUE SE EXTRAVÍE DURANTE LAS FIESTAS POR EL TEMOR DEL GENTÍO, LA MÚSICA, LOS COHETES Y NO LO ENCUENTRE PARA, AL MENOS, DARLE DE COMER, O LE PASE ALGO MALO. DE MADRUGADA Y EN FIESTAS HAY MUCHO GAMBERRO BEBIDO QUE PUEDE HACERLE ALGO.

ES UN PERRO MUY MUY MANSO Y NOBLE. ES UN PERRITO SUMISO QUE, A VECES, CUANDO ME ACERCO, SE PONE A TEMBLAR, AUNQUE ESTÁ SIEMPRE RECEPTIVO A LAS CARICIAS Y LOS MIMOS.
POR EL COLOR DE SUS DIENTES, DEBE SUPERAR LOS CUATRO O CINCO AÑOS, PERO ES UN PERRO ESTUPENDO.

POR FAVOR, AYUDADME A DIFUNDIRLO, ES URGENTE, DE VERDAD, EN LA CALLE LOS VECINOS HAN EMPEZADO A QUEJARSE Y LLEGAN LAS FIESTAS (QUÉ PUÑETERA CASUALIDAD DE FECHAS). EMPIEZAN EL VIERNES 10, LA CALLE EN LA QUE ESTÁ SE LLENARÁ DE GENTE, CASETAS, MÚSICA ALTA, GENTÍO...Y NO ME FÍO A ESTAS ALTURAS DE QUE LA GENTE NO VAYA A HACERLE DAÑO, ADEMÁS DE QUE SE ASUSTARÁ Y VOLVERÁ A PERDERSE.

YO CORRERÍA CON LOS GASTOS DE VACUNACIÓN, DESPARASITACIÓN Y CHIP, COMO OTRAS VECES. EN CUANTO A LA CASTRACIÓN, DIGO LO DE SIEMPRE, NO PUEDO TENERLO EN CASA PARA ATENDERLO BIEN, PERO ESTOY DISPUESTA A ASUMIR TAMBIÉN LA ESTERILIZACIÓN.

UN SALUDO, ROCÍO.
CONTACTO EN ro-cado@hotmail.com , telefono 677 20 78 31

jueves, 2 de octubre de 2008

Mabel y Blas...

Cuando nos dijeron que Blas ya tenía familia adoptante fue una gran alegría , cuando me enteré de que la chica adoptante era Mabel aun me alegré más ya que la conocía ,aunque quizas lo que más me gusto es la cara de Mabel cuado vio a Blas...Mabel me ha mandado fotos de su familia con Blas y me da la impresión que Blas va a ser muy feliz haciendo lo que más le gusta ,dejarse querer..

Gracias a Marta,Susana,Paloma y las chicas de Orense que hicieron posible que Blas tenga una nueva familia.

Gatita...

Esta preciosa gatita fue encontrada en la carretera de Chaián con sus tres hermanos. Fueron adoptados enseguida, pero ella enfermó y no pudo ser adoptada. Tiene ahora 4 meses. Está curada del todo, lo unico es que se quedó muy delgada. Necesita recuperar fuerzas y aparte empieza a pasarlo mal encerrada todo el día. Es extremadamente cariñosa y buena.

miércoles, 1 de octubre de 2008

Chosquiño

Vino en agosto con su hermano que murió a los pocos días. Los trajo una amiga de una voluntaria. Apenas pesaba medio kilo. Tiene un ojito mal desde que llegó. No es recuperable pero puede hacer vida normal perfectamente. Ahora tiene unos tres meses. La gente que viene al refugio no se fija en él por culpa de su ojo, que es cierto, da un poquito de grima, pero él es tan cariñoso que nos hace olvidar este “defectillo”. Ojala encontremos a alguien que lo adopte cuanto antes, mientras sea todavía cachorrito, porque bien se sabe que de adulto, sus posibilidades de ser adoptado son muy reducidas.
"Las imperfeciones son las que nos hacen especiales"

martes, 30 de septiembre de 2008

Arianne e Suzanne

Esta foto enmarcada es el regalo que Arianne y Suzanne han dejado como recuerdo de su paso por el refugio de Bando, aunque por lo que me cuentan las voluntarias tambien han dejado trabajo, cariño y mucha profesionalidad.Gracias por vuestra dedicación,hasta siempre...

sábado, 27 de septiembre de 2008

Ata sempre Esther...

Rematou a miña etapa de voluntaria no Refuxio de animais de Bando.

Todo comezou fai máis de tres anos. Unha gatiña da rúa enferma, unha tarde de chuvia, un longo percorrido ata un sitio que acababa de abrir as portas...

Houbo tarde nubradas: as carrachas, as pulgas, ... tardes de chuvia: os famentos, os lesionados, ... tardes de temporal: os disparados, aquél que inaugurou o ano coa súa morte a machetazos, os tirados o contedor, completamente desnutridos, por considerar que xa estaban mortos, os atropelados coa súa insoportable dor reflectida nos ollos...

Tamén houbo tardes de tímido sol: a constatación do aumento da incipiente concienciación, as adopcións, aquela tarde en que unha “pija” dixo que se quería levar a dous cans, e aclarou: “dous que non teñan posibilidades de adopción”, compartir tardes con xentes que preferían pasar alí horas, despois do seu traballo.

Nunca houbo tardes de brillante sol. E imposible en medio de tanta historia triste, de tantos dramáticos abandonos.

Nunca poderei esquecer a Madona, nin a Medos, nin a Pepiño, nin a Pintitos, nin a Podenquita, nin a Suni, nin a Peregrina, .... a lista sería interminable. A súa alegría, os seus lametazos, ¡Eso sí que é o máis desinteresados dos amores!.

Para min fue un autentico privilexio coñecer a Ana, Andrés, Araceli, Carlos, Eva, Fernando, Isabel, Jorge, Juan, Lorena, Marina, Marta, Marta, Olalla, Paloma, Susana, Xosé... esquecerei algún nome, nunca, aínda que vivise mil años, me esquecerei de vos.

Onte deixei unha nota a Paloma no ordenador para despedirme, abracei por última vez a Madona, Podenquita, Pintos e Lumbo, en representación de todos. Recompúxenme e pedinlle a Eva que viñese cerrar a porta. Non me despedín dela. Non me despedín de ninguén, non podería manter o tipo. Eva cerrou a porta, eu subín ao coche e botei a chorar. aínda sigo. Deixo atrás a miña etapa de voluntaria no Refuxio de Animais de Bando. Unha das mellores etapas da miña vida. ¡Recibín tanto! ¡perdo tanto!

Por favor, xa que fun unha covarde e non o fixen debidamente, aceptádeme esta carta coma despedida. e permitídeme que repita unha frase dunha peli: “O mundo é máis interesante porque estades vos dentro del”. MOITISIMOS BICOS A TODOS.

Esther

viernes, 26 de septiembre de 2008

¡Perrita perdida!


Hola, vivo en e Milladoiro y hace una semana que perdi a mi perra, desde entonces ando como loca buscandola. Ya me recorri montes y alrededores y ya nose donde mas buscar. Es na perra muy chiquita, no llega a los 2 Kg y tiene microchip. Mi veterinaria me hablo de este refugio pero nose como llegar hasta ahi. Me lo podriais indicar?

gracias

si alguien la encuentra o la localiza en el refugio puede contactar con Mar en el movil:629811469

¡DEREITOS ANIMAIS XA!

A asociación pola protección animal Abeiro ven de reunirse co valedor
do pobo nun intento de cancelar a celebración dunha novillada no
concello de Negreira o 21 deste mes. A nosa protesta, máis alá do acto
inmoral e infame que supón que seres humanos se divirten mentres seres
hervíboros indefensos son torturados, xustificábase na conducta
infractora do concello de Negreira, pois incumple a lei 1/1993 de
protección animal, posto que non ten recollida de animais abandonados,
nin convenio con ningunha entidade de protección animal ou coa
consellaría de medio ambiente, que son as tres opcións que se
contemplan na lexislación. En Abeiro sabemos ben onde rematan os cans
e gatos dese concello, hai moi pouco tempo tivemos que buscar un fogar
para Zar, posto que en Negreira non dan ningunha solución aos veciños
e veciñas. Zar logrou un fogar feliz, outras moitas e moitos non teñen
esa sorte, e teñen que malvivir até que rematan mortos nas estradas,
montes ou lugares piores, pois o concello de Negreira non ten diñeiro
para cumplir a lei, pero sí para subvencionar espectáculos onde se
torturan animais.
A novillada tiña os permisos pertinentes e tivo lugar o pasado
domingo. Nós asistimos para protestar, xunto con outras asociacións
animalistas e ecoloxistas.
O alcalde pasará á historia como o primeiro alcalde da democracia en
Negreira que instaura o espectáculo taurino na súa localidade.

Susana



jueves, 11 de septiembre de 2008

Bedankt Arianne, bedankt Suzanne!



Arianne e Suzanne chegaron ao refuxio procedentes de Holanda tras unha pausa duns días en Asturias axudando a “Proyecto Darko” Estiveron dez días en Santiago con nós, o suficiente para decatarnos da súa xenerosidade e compromiso. Traballaron todos os días axudando no quirófano, desparasitando, vacinando, e observando todo coa súa ollada curiosa e intelixente. Nós preguntábamoslles que pensaban dun país como o noso mentres examinaban un recén chegado can, cego, que se deixaba explorar sen queixarse, e atopaban perdigóns aloxados nos seus ollos que xamais volverán ver, ou mentres desparasitaban unha cadeliña aterrada, chea de pulgas e carrachos, ou mentres escoitaban as nosas historias para non durmir de tantos e tantos casos de maltrato que nos chegan mensualmente. Elas, prudentes e cautas, só escoitaban e sacaban fotos, seguramente para contar aos seus colegas veterinarios holandeses que hai un lugar chamado Galiza onde os seres humanos enterran e afogan as crías das súas cadelas e gatas cando nacen, onde os cans e gatos son tratados como obxectos sen dereitos, e abandonados cando xa non fan gracia ou aburren, onde os nenos se divirten disparando con escopetas de balotes, privando a moitos seres da súa vida ou deixándoos mutilados para sempre, e onde moitos cans viven encadeados cumplindo cadea perpetua até a súa morte.

Pero non todo foi negativo, tamén viron que hai persoas que queremos cambiar esta realidade, e que queremos que estas situacións saian á luz para a vergoña da nosa sociedade.

Arianne e Suzanne foron as primeiras en chegar. Futuros cooperantes holandeses e holandesas virán no futuro ao Refuxio, onde por suposto serán recibidos coas portas abertas.

Susana

Pitufa

Hola soy Isabel ,voluntaria del refugio, os voy a hablar de una perrita muy especial para mi...

Esta es Pitufa, una preciosa perra de seis años. Es hija de una perra abandonada que, un buen día, tuvo la suerte de ir a parar a casa de Manuel. Manuel no deseaba tener más perros pero la acogió en su casa y le daba todo el cuidado y el cariño del que era capaz a su edad, ya avanzada.
Manuel murió hace seis meses y desde entonces Pitufa vaga por el pueblo. No le falta comida, ni un techo bajo el que cobijarse ya que los sobrinos de Manuel se siguen preocupando de alimentarla. Pero Pitufa necesita algo más, ese algo más que todos queremos: cariño, atención, en definitiva, un hogar.
No es una perra fácil. Precisa una casa con terreno y tiene la fea costumbre de perseguir a los gatos. No admite pasear con correa y es sumamente tímida. Ese miedo a las personas lo heredó de su madre (que a saber qué maltratos sufrió antes de llegar a casa de Manuel). Pero cuando está con personas que la tratan bien, entrega todo su cariño y se convierte en un ser delicioso.
No sé si estas palabras bastan para convencer a alguien bueno y paciente para adoptarla pero aquí quedan.

miércoles, 10 de septiembre de 2008

Beatriz y Tess

Os acordais de Peludo?, esta casi al final del blog, cuando lo puse aún tenía pinta de cachorrín, pues esta mañana me encontré con un perro que me sonaba mogollón y no pude evitar preguntarle a su acompañante si era del refugio , y mira tu que sí era peludo...y Beatriz su dueña amablemente me permitió que les hiciera una foto para que vosotros también pudieseis ver a Peludo, bueno ahora Tess..
Pues na un fuerte saludo desde aquí a Beatriz y Tess...

Reno (Adoptado en Belgica)



Anoche me dieron aviso de que habia un perro con una cuerda al cuello en un pueblo que por desgracia lo conozco muy bien..por todos los casos de maltrato que hemos recogido alli...Loma y los cachorretes del remolque,Leo el boxer esqueletico..etc...hoy ha llegado a la protectora y de ahí al veterinario,tiene heridas muy grandes,que habra que suturar,un ojo que habra que valorar...de momento hoy se queda ingresado...las que mas me preocupan las heridas psicologicas,hoy he conocido el miedo en persona,era Reno....
Que pasara de Reno mañana?otro mas a la protectora?con las heridas y el miedo que tiene?hasta cuando las protectoras y la gente que estamos en ellas podremos aguantar?con cada caso se nos parte el alma...pero hay algunos que marcan ,como ha sido el caso de Reno...su miedo...cuanto ha debido pasar ,cuanto le han debido hacer sufrir con tan poquitos meses?
hasta cuando podremos las protectoras seguir manteniendonos sin ayudas publicas?hasta cuando nos dejaran los veterinarios que dejemos a cuenta?un caso,otro caso,dias de dos...y sin medios
hasta cuando?hasta que podamos!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Inés
Contacto Reno
cuenpuri@telefonica.net ;cuenpuri

miércoles, 3 de septiembre de 2008

AMICO- IN MEMORIAM



Todas e todos coñecíamos a Amico, o seu gruñido caracterísitico cando facíamos algo que non lle gustaba, a súa olllada intensa cando escoitaba o son da caixa das lambetadas, e as ganas de mimos como todas e todos os demais compañeiros. Ultimamente Amico non se atopaba ben, perdera moito peso, non quería xogar, non tiña fame... Unha analítica non fixo máis que confirmar o que xa sospeitábamos. Era cuestión de días...

Hoxe, ao entrar no refuxio, Amico xa non estaba, e a súa ausencia enchía todo o recinto.

Por moito que todas e todos nós o saibamos, sigue sendo tremendamente duro comprobar a imposibilidade de salvalos a todos, e admitir que non atoparemos o cariño e a tranquilidade dun fogar estábel para cada un e unha dos que cada día chegan ás nosas portas é algo difícil de dixerir .

Amico chegou ao refuxio o 23 de febreiro do ano 2006, e onte, 2 de setembro de 2008 deixounos para sempre sen que poidésemos atoparlle un fogar. Por iso hoxe é difícil ser optimista.

Susana

miércoles, 27 de agosto de 2008

Perdeuse...

outra historia urxente. Uns rapaces de Santiago atopan este can nunha das entradas á cidade; lévano ao veterinario e comproban que non ten chip. Eles xa teñen un can, e non poden quedar con el. Precisamos urxentemente un fogar, para que non teña que pasar polo refuxio, ainda que sería unha adopción e entregaríase vacinado e castrado (por suposto tamén microchipado) As persoas que o teñen di que é boísimo no piso, está moi educado e non rompe nin lixa nada.
Contacto:Susana 646492835
Acabanme de comentar que iste can perdeuse e non o dan localizado ,se aparece poñeremolo no blog para os posibles adoptantes

viernes, 15 de agosto de 2008

¡¡SOS!!


Iste canciño e un macho moi bonito e cariñoso. Atóparono unhas rapazas con claros signos de maltrato físico en Muros, e non poden quedar con él e ademáis neste concello como en moitos outros non hai convenio con protectoras, nen refuxio propio . Entregaríase castrado e microchipado, a través do refuxio de animais.
981575957 e 646492835e-mail: refuxio@refuxio.org

jueves, 14 de agosto de 2008

Cristina,Dousa y Jose Ramón

Hoy se ha marchado Dousa con su nueva familia, iba asustadita, va a necesitar cariño y tiempo para curar sus miedos.
Gracias Cristina y Jose Ramón por darle un hogar.

miércoles, 13 de agosto de 2008

Sety: adoptado 2011 - levaba no refuxio dende 2006!!!!

SETY adoptado este ano 2011. noraboa campión!!!!

Sety chegou ó refuxio con toda a sua familia, nai e irmans, todos foron adoptado menos él, agora ten dous anos, chegou o 30/12/2006 con un mes de vida. Hai que darlle uns cepillados de vez en cando que seguro que agradecedera.

martes, 29 de julio de 2008

Blas(adoptado)

HOLA CHICOS,SOY MIGUEL, MI HERMANA ISABEL ESTA INTENTANDO BUSCARLE UN HOGAR A BLAS, CUALQUIER AYUDA SERIA GENIAL, GRACIAS

BLAS ES UN MACHO DE TAMAÑO MEDIO. ES JOVEN, PERO DE EDAD SIN DETERMINAR PUES ES UN PERRO RECOGIDO DE LA CALLE, LOS VETERINARIOS CALCULAN QUE RONDA LOS DOS AÑOS. SOSPECHAMOS QUE DEBIO CRIARSE O VIVIR ALGÚN TIEMPO EN ALGÚN DOMICILIO PUES SE ADAPTA PERFECTAMENTE A LOS ESPACIOS CERRADOS, NO HACE NINGÚN EXTRAÑO SIEMPRE Y CUANDO TENGA CARIÑO A SU ALREDEDOR. FUNDAMENTALMENTE LO QUE BUSCA ES LA COMPAÑIA HUMANA. LLAMA LA ATENCIÓN POR SU CARÁCTER EXCEPCIONALMENTE CARIÑOSO Y SE ADAPTA PERFECTAMENTE A LAS SITUACIONES. UNA MUESTRA DE SU BUEN CARÁCTER LO DEMUESTRA EL HECHO DE QUE SE DEJA BAÑAR SIN PONER NINGUNA OBJECIÓN, VIAJA EN EL COCHE COMO SI LLEVASE TODA LA VIDA HACIÉNDOLO Y EN CUANTO TE CONOCE UN POCO OBEDECE A LA LLAMADA. ES UN PERRO MUY LISTO, Y DE GRAN VITALIDAD. SE LLEVA MUY BIEN CON LOS NIÑOS Y TAMBIÉN CON OTROS PERROS, CON LOS QUE NO LE HEMOS VISTO ESTABLECER RIVALIDAD. ESTA DESPARASITADO Y VACUNADO. LE FALTA VISIÓN EN UN OJO, PUES A CRITERIO DE LOS VETERINARIOS DEBIÓ RECIBIR UN GOLPE EN LA FOSA OCULAR, PROBABLEMENTE INTENCIONADO. ESTO NO LE IMPIDE DESARROLLAR UNA VIDA ABSOLUTAMENTE NORMAL Y EXTERIORMENTE NO SE APRECIA ESA CARENCIA, TAMPOCO EN SU COMPORTAMIENTO. SÓLO TIENE UNA MALA COSTUMBRE POR LA QUE YA HA RECIBIDO VARIAS REGAÑINAS: SI HUELE UN TOPO O RATON DE CAMPO LE GUSTA EXCAVAR EN LA TIERRA PARA ENCONTRARLO. POR RAZONES DE SALUD, LA PERSONA QUE LO ACOGIÓ NO PUEDE SEGUIR HACIÉNDOLO Y ESTÁ BUSCANDO UN HOGAR PARA EL,EN ASTURIAS O GALICIA TELEFÓNO DE CONTACTO: 609 74 29 55 (ISABEL)

sábado, 26 de julio de 2008

¡¡Salvemos la focas!!

La Comisiòn Europea ha decidido el 23 de julio dar una paso a favor de las focas que, sin ser difinitivo, es muy importante, al garantizar "que no se van a encontrar en el mercado europeo productos derivados de focas sacrificadas y despellejadas con procedimientos que provoquen dolor, angustia y sufrimiento". El pasado diciembre, la UE encargó un informe a la EFSA para solventar la diferencia de opiniones entre el Gobierno de Canadá, que considera la caza "responsable, sostenible y bien regulada", además de "humana", en palabras de su Ministra de Pesca Loyola Hrearn, y la de la Protect Seals Network, en la que está integrada Fundación Altarriba, y grupos independientes, que la consideramos cruel, inhumana, y dirigida por y para el mercado de la moda. Los resultados del informe dan la razón a los grupos animalistas e independientes, y la Comisión ha obrado en consecuencia. Según la EFSA, "las focas pueden ser sacrificadas rápida y eficazmente mediante diversos métodos sin provocar dolor, angustia y sufrimiento evitables, pero existen pruebas que demuestran que no siempre se procede a un sacrificio efectivo en la práctica". No podían faltar las amenazas desde Otawa, que han comenzado de inmediato, y que pretenden llevar la discusión al tema de la caza en general, buscando apoyos donde no van a dárselos. La UE, a través de Stavros Dimas, Comisario de Medio Ambiente, asegura que "mantiene su compromiso de hacer cumplir unas normas muy rigurosas de bienestar animal", y entendemos que esta decisión tiene mucho que ver con lo que opina la mayoría de los ciudadanos europeos al respecto: no quieren productos de foca en el mercado, sin más matices. Desde Fundación Altarriba esperamos que esta propuesta, que ahora debe tramitarse en el Parlamento y el Consejo de Europa, no sólo supere la presión política canadiense sino que además elimine la excepción que se hace sobre los métodos de caza, que exigirá unos certificados muy rigurosos sobre los métodos de matanza y que siempre podrían ser obviados si, como este año, las autoridades canadienses impiden el acceso de testigos y de la prensa internacional a las zonas de caza. La Fundación Altarriba, que inició hace unos meses una campaña de firmas para la prohibición en España (que ya supera las 15.000), y que mantuvo reuniones al respecto con varios grupos parlamentarios al final de la pasada legislatura, ha redirigido la campaña hacia el Parlamento Europeo, solicitando que una prohibición TOTAL de los productos de foca dentro de la UE, algo que, finalmente, obligaría al Gobierno de España a sumarse a la prohibición. http://www.altarriba.org/peticion-focas-UE.php Fundación Altarriba, Amigos de los AnimalesBarcelona, 25 de julio de 2008 Oficina de Prensa: Tel. 93 412 00 73 Fotografía ©2008 Sea Shepherd Conservation Society

martes, 22 de julio de 2008

Gatiño(adoptado)

OLA, unha historia tremenda. Uns mozos teñen este gato de acollida, quitáronllo a uns nenos que tentaban afogalo na praia de Aguiño, sen que os pais das criaturas anxelicais, fixesen nada por evitalo. no refuxio non podemos acoller animais de fora dos concellos cos que hai convenio; Ribeira é un dos concellos exemplares do noso país onde ao alcalde lle importa NADA que exista unha lei de protección animal que obrigue a velar polos intereses dos animais sen fogar e maltratados. Ademáis da denuncia que poremos, o máis importante é que o gatiño precisa un fogar urxentemente. Os seus salvadores non poden quedar permanentemente con el. é un macho común europeo duns catro meses e a pesar do inferno que ven de pasar é moi cariñoso. As persoas interesadas que contacten co nós e nós poñémolos en contacto coa xente que o ten-- Asociación Pola Protección Animal Abeiro
asociacionabeiro@gmail.com

martes, 15 de julio de 2008

¡¡Caramelo perdeuse!!

Queridos amigos: Hemos perdido a "Caramelo", un perro de tamaño pequeño- mediano, de color marrón clarito, con calcetines blancos, cojito de las patas traseras y con un ojito mal. Se perdió en Arteixo hace 8 días y, aunque está muy lejos de Santiago, no queremos perder la oportunidad de encontrarlo
Mil gracias. Amaya
contacto:amayaor@yahoo.es

jueves, 10 de julio de 2008

¡¡Ahora o nunca!!

¿Podéis hacerla circular? GraciasPETICIÓN + IMPORTANTE: LLEGAR AL PARLAMENTO EUROPEO. FIRMAD POR FAVOR. AHORA O NUNCA !!!!¡¡¡¡ESTA ES UNA DE LAS PETICIONES MÁS IMPORTANTES QUE PODÉIS FIRMAR EN VUESTRAS VIDAS!!!Está escrita por un miembro del Parlamento Europeo, Mr. Alain Hutchinson, y demanda que exista una Convención Europea que Proteja tanto a las Mascotas como a los Animales Abandonados Se necesitan muchísimas firmas, 1 millón de firmas. Pero si las conseguimos, el proyecto podrá ser presentado en el Parlamento. Los avances que se conseguirían son inmensos que si intensásemos lograr algo así en España pasarían décadas hasta simplemente acercarnos a la meta.Así que por favor, por ellos, por lo que más queráis, ¡¡¡FIRMAD, FIRMAD POR VOSOTROS, POR VUESTROS HERMANOS, POR VUESTROS PADRE Y POR VUESTROS ABUELOS!!! Y REENVIAD LA PETICIÓN A TODOS VUESTROS CONTACTOS, TODOS, NO SOLO LOS ANIMALISTAS!!! NADIE SE PUEDE NEGAR A ALGO QUE BENEFICIARÍA A LOSANIMALES QUE AHORA MISMO ESTÁN TOTALMENTE DESPROTEGIDOS!! www.petitiononline.com/01marina/petition.html'Debemos luchar contra el espíritu inconsciente de crueldad con qué tratamos alos animales. Los animales sufren tanto como nosotros. La verdaderahumanidad no nos permite imponer tal sufrimiento en ellos. Es nuestrodeber hacer que el mundo entero lo reconozca. Hasta que extendamosnuestro círculo de compasión a todos los seres vivos, la humanidad nohallará la paz.' Dr. Albert Schweitzer, Premio Nobel Amigos que amais la naturaleza y a los animales: podemos conseguir un ANTES Y UN DESPUÉS. Vamos a por ese después !!!

miércoles, 9 de julio de 2008

Canciña cega

Serena es una perrita ciega que el desalmado de su dueño ha dejado sin importarle nada en la perrera de adra,esta metida en una jaula con cuatro perros mas,no la dejan comer ni beber agua y ella al estar sin vista no puede hacer nada solo echarse en un ricon de la jaula a dejarse morir,es muy urgente este caso,necesita una casa de acogida a adoptante antes de que no se pueda hacer nada por ella ya q es carne de cañon los responsables de la perrera quieren sacrificarla porq dicen no tiene ninguna posibilidad y la perrera esta saturada pero nosotros si creemos en los milagros.Esta en Almeria pero se envia a cualquier provincia,el contacto es pipowylma@hotmail.com.

lunes, 7 de julio de 2008

Esther e Medos

QUERIDO MIGUEL:Non nos coñecemos, aínda que somos compañeiros de "fatiga": os dous somos voluntarios do Refuxio.Encantoume a túa páxina en internet. Cheguei a ela a través da páxina de Abeiro. Ten razón Eviña: as túas fotos son moi boas, so hai unha pega: non está o meu can, MEDOS, a lo menos non está cunha historia bonita, que sería a que el merecería.Eu coñecín a Medos cando chegou atropelado. Pobre, parecía un trapiño, alí tirado nunha esquina, cunha dor que imaxino insoportable, tapándose os ollos cunha patiña, imaxino que pensando "non quero saber nada máis deste mundo asqueroso...", e co incordio de Suni (Tsunami, a cadeliña negra de Marta), cunha pata enxesada saltando continuamente enriba del, e el sen dicir nin mu.¡Pobres canciños abandoados!: atropelados, golpeados, esquencidos. ¡Pobres bichos que para algúns non teñen sentimentos, non sofren, non son máis ca obxectos. ¡Pobres os que así o pensan, que on disfrutarán nunca do máis desinteresado dos amores!Tamén lin o comentario que fixo un cazador "anónimo" ¿por qué anónimo?, que demostra "unha profunda ignorancia e atrevemento" en relación co mundo dos cazadores, sobre todo cando di que falamos de oídas.Realmente non quixera ser "borde", pero, sinceramente, penso que este señor vive nos mundos de Yupi. E commo xa dixen que non quero ser borde, so me gustaría que viñese ao Refuxio, non de visita, encantaríame que, xa que dí que ten tanto amor polos animais, viñese de voluntario só, por exemplo, dous días a semana, unhas dúas horiñas, (TODOS OS VOLUNTARIOS DE BANDO TRABALLAMOS, E ALGÚNS VIVEN BEN LONXE), durante un mes, e vise o "de oídas que falamos". É posible que, a pesar da experiencia que di que ten, descubrise un mundo distinto: o do verdadeiro amor aos animais, a entrega dalgúns, e o que fan outros....E ímolo deixar ahí. O resto xa o dixo a miña querida Susana.Bicos mil.
ESHER BARREIRO NOGUEIRA.

viernes, 4 de julio de 2008

Pombiña(está en liberdade)

Ola, esta pombiña encontreina cun ala rota na zona vella de Santiago, despois de un mes ca ala inmovilizada parece que non recuperou del todo,penso que non vai a voltar a voar, por iso necesita un palomar ou un sitio onde poda moverse con certa liberdade, unha finca sen cans e gatos ou algo parecido, se podedes ofrecerlle un sitio así ou coñecedes a alguén que a poda acoller sería de moita axuda.
contacto miguel 649278031

Lena

Con tantos miles de animales en perfecto estado de salud que no son capaces de encontrar un hogar, casos como el de Lena parecen imposibles. Hace ya meses un voluntario de la protectora vio una perrita por la autovía, pero entraba a trabajar y no pudo ir a por ella. Al día siguiente la encontró atropellada en la carretera y se le vino el mundo encima. Se sintió muy culpable y aún hoy no levanta cabeza. La pobre Lena, un hermoso cruce de collie, ha quedado paralítica. Este chico decidió pelear por ella y la tiene en una habitación de una casa de sus abuelos que está deshabitada. En el refugio en sus condiciones no puede estar. Está en su web en el apartado de adopciones especiales, pero es difícil que alguien la adopte. Ella, a pesar de su minusvalía, es una perrita con muchas ganas de vivir, muy juguetona, capaz de correr por el pasillo arrastrándose. Necesitamos la máxima difusión con ésta perrita. Yo no puedo verla dónde está mas tiempo. Apenas tenemos tiempo para sacarla a pasear y además la casa está en el quinto pino en el monte. Pero es que no tenemos donde meterla. No queremos tomar una decisión drástica, tiene mucha vitalidad, y sé que en una casa será feliz a pesar de su invalidez. Si puedes ayudar a Lena el contacto es croquetapeluda@yahoo.es 661566433

martes, 1 de julio de 2008

Salomé

Esta canciña que parece unha ovella foi encontrada en Ames, e moi timida polo que necesita tempo e moito cariño para ir collendo confianza na xente.É moi linda...