Hoy se ha marchado Dousa con su nueva familia, iba asustadita, va a necesitar cariño y tiempo para curar sus miedos. Gracias Cristina y Jose Ramón por darle un hogar.
Hola a todos! quería que tuverades noticias de Dousa. Pouco a pouco está superando os seus medos, pero moi pouco a pouco. Ó principio non ladraba, non comía nin bebía diante de nadie, mexaba por ela cando alguén estaba preto...agora xa cambiou bastante, pero aínda queda moito camiño por andar, aínda seguimos sen poder acariñala, porque sempre escapa, ten moitísimo medo e é moi desconfiada,pero a verdade é que nótase que está contenta, non parece a mesma que cando a collemos no refuxio. Da gusto vela correndo pola eira e dándolle ó rabo cando chamas por ela. Xa vos mandarei algunha foto para que a vexades. Un bico a todos
"Ollo ó can" é a nosa páxina... Nela podedes ollarnos e coñecernos... Somos pequenos, grandes, alegres, tranquilos, doces e algúns medosos, pero o que sí temos en común son as ganas de compartir o noso cariño contigo...
REFUXIO DE BANDO
Zarramacedo, s/n - Bando (moi preto do Monte do Gozo)
Santiago de Compostela
Horario visitas: Luns ,mercores e venres de 9.30 a 14
Sabados e Domingos de 10.30 a 13.30
Martes,Xoves e festivos pechado
Adopcións previa cita nos teléfonos
981575957 e 646492835
e-mail: refuxio@refuxio.org Web http://www.refuxio.org/
ASOCIACIÓN ABEIRO pola protección animal
Zarramacedo, s/n - Bando
Santiago de Compostela
e-mail: asociacionabeiro@gmail.com
Podes colaborar facilmente enviando esta páxina por correo electrónico ós teus contactos e poñendo un enlace ó noso blog dende a túa web ou dende as dos teus coñecidos.
Tamén podes darlle a COMPARTIR na parte superior da páxina.
1 comentario:
Hola a todos! quería que tuverades noticias de Dousa. Pouco a pouco está superando os seus medos, pero moi pouco a pouco. Ó principio non ladraba, non comía nin bebía diante de nadie, mexaba por ela cando alguén estaba preto...agora xa cambiou bastante, pero aínda queda moito camiño por andar, aínda seguimos sen poder acariñala, porque sempre escapa, ten moitísimo medo e é moi desconfiada,pero a verdade é que nótase que está contenta, non parece a mesma que cando a collemos no refuxio. Da gusto vela correndo pola eira e dándolle ó rabo cando chamas por ela. Xa vos mandarei algunha foto para que a vexades. Un bico a todos
Publicar un comentario