domingo, 16 de agosto de 2009

Luna y Pumuki




"Luna y Pumuki son ambos cobayas machos, y al principio convivían en la una jaula junto con 2 conejos enanos. Pumuki fue el último en llegar, y decidí traerlo porque en la jaula había espacio suficiente ya que es de dos pisos y Luna se había quedado un poco solito porque los conejos habían hecho “piña” entre ellos y no le hacían mucho caso. Al principio convivían en armonía, pero cuando Pumuki se hizo adulto, desarrollo su “territorialidad” y ya no quería saber nada de Luna. Tenían riñas, y un día Pumuki le mordió en la oreja a Luna. No me quedó más remedio que separarlos para que no se hicieran daño, dividiendo la parte superior de la jaula en dos. Como sabes las cobayas son muy “sentidas” y necesitan muchas atenciones. Por lo menos, estas cada vez que me asomo, me llaman con sus pitiditos para que les dé comidas ricas y atenciones. Les encanta que las cojas en colo y las acaricies. Supongo que como a todas las mascotas. LUNA:Es una cobaya macho de pelo corto y gris, de 1 año 6 meses de edad.Su carácter es apacible, disfruta de las atenciones y es muy comilón.Se relaciona bien con otros animales (excepto la otra cobaya macho) PUMUKIEs un cobaya macho de pelo largo, color blanco y marrón, de 7 meses de edad.Su carácter es entusiasta, muy comunicativo, le encanta el heno.Se relaciona bien con otros animales (excepto la otra cobaya macho) No están esterilizados y ambos los desparasito cada 6 meses.
contacto: refugio de Bando
981575957 e 646492835e-mail: refuxio@refuxio.org

viernes, 7 de agosto de 2009

Mafy

Hola a todos.
Aquí estoy nuevamente pidiendo, aunque nunca para mí, que conste en acta. Empiezo con una pequeña broma para quitarle hierro al asunto porque soy consciente de que mi petición es difícil y triste.Mafy fue el primer bichiño que llegó al refugio. Allí estaba, solita y feliz, porque Paz, la socia-voluntaria de Gatocán que la recogió en la calle en muy malas condiciones, la iba a visitar y a pasear diariamente.Al principio se me erizaban los pelos cuando Paz me decía que la sacaba por la finca paseando a su lado (Mafy es una gatita), pero pronto comprendí que no se escaparía, pues le estaban dando todo lo que ella necesitaba.Como todos los animales cuyo destino es el refugio, a Mafy se la llevó a esterilizar. Su cicatrización fue un poema; le costó mucho tiempo y cuidados de Paz. Se hicieron las pruebas de inmuno que resultaron, desgraciadamente, positivas.Pero las desgracias para Mafy no terminaron en su inmuno, que la iba llevando con una calidad de vida podríamos decir que buena, lo peor vino ahora. Se puso malita y se le hicieron más analíticas resultando también positiva en P.I.F.Su calidad de vida ya no es buena, ha empeorado de forma notable. La veterinaria, Sandra, nos ha dicho que le queda muy poquito tiempo.
Aquí viene mi petición:
Mafy, nuestra número 1, pequeñita, dulce, sociable y cariñosa, se merece pasar sus últimos días en una casa, rodeada de cariño. Aquí le damos todo el que podemos, pero el tiempo es insuficiente ya que, a pesar de no estar masificados, hay demasiados animales a los que atender y ella sólo come cuando se la acaricia.Evidentemente, tendrá que ser una casa que no tenga otros gatos, o que tenga la posibilidad de una habitación para ella sola, pero sobre todo, lo que esa casa tiene que tener, son unos habitantes con un corazón enorme.Por favor, si alguien tiene alguna de las dos posibilidades, no lo penséis demasiado, le queda muy poquito tiempo.
Saludos, Beatriz
-- Asociación Protectora de Animales Gatocán639.129.683www.gatocan.com

jueves, 6 de agosto de 2009

Urgentísimo!!


Esto es critico, estan en un campo dentro de unas caballerizas abandonadas , no salen , se lo hacen todo alli, no los llevan ni agua ni comida. la dueña los ha dejado alli y no quiere saber nada, estan pisando sobre sus escrementos. Los oimos chillando dia y noche, nos hemos acercado a darles pienso pero no podemos hacernos cargo de ellos. y por mas que le insistimos a la dueña no va a atenderlos estos animales van a morir o de deshidratacion, inanicion y lo mas problabe de la infeccion de toda las cacas y dando el sol encima de esas caballerizas. De verdad que la situacion de estos animales es extrema, el olor es fortisimo y las condiciones empeoran cada dia que pasa. Aunque sea una prote que les haga sitio que las de aqui no se quieren hacer cargo.Os dejo mi telefono que soy la que mas cerca vive, Sonia 659 351 380 están en Cantabria, al lado de TorrelavegaAgrego, el pastor belga tiene trece años, y en esas condiciones no va a aguantar mucho...Que no mueran alli lentamente

martes, 4 de agosto de 2009

Gracias


APROBADO EL REGLAMENTO PARA SALVAR LAS FOCAS
El Reglamento europeo que prohibe el comercio de productos derivados de las focas, salió adelante finalmente gracias al decisivo cambio de postura de España en la votación que se ha celebró el pasado 27 de marzo, en la reunión en Bruselas del Comité de Representantes Permanentes (COREPER).
Esta votación fue ganada por mayoría cualificada gracias al decisivo voto de España, y HA SIDO REFRENDADA AYER 27 de julio en la reunión del Consejo de Ministros de Medio Ambiente de la UE que aprobó el Reglamento para prohibir la comercialización de todos los productos derivados de la foca dentro del mercado comunitario Canadá está que trina y ha responsabilizado de la decisión de la UE a los "grupos profesionales anti-focas" Y la verdad es que lo hemos conseguido a pesar de ser solo "grupos amateurs anti-matafocas" No dudéis nunca de que un pequeño grupo de personas concienciadas e implicadas en una causa pueden cambiar el mundo: ESTO ES UNA PRUEBA DE ELLO http://www.elpais.com/solotexto/articulo.html?xref=20090727elpepusoc_6&type=Tes&anchor=elpepusoc

lunes, 3 de agosto de 2009

Siamés perdido,apareceu o dono¡¡

Estaba acurrucadiño nun arcén. Foi moi fácil collelo xa que estaba morto de medo e de fame.Claramente é un gato querido e dudo moito que esté abandoado... costaríame crelo... aínda que a estas alturas, xa non confío en nada.bueno, tratase dun siamesiño castrado, ía cun colar de cascabel (apreciase nas fotos). Leva xa bastante tempo perdido xa que está moi delgado e cheíño de parásitos...Leveino á clinica veterinaria que hai en Cacheiras e alí dixéronme que ese colar o daban eles ao castrar os gatos, pero logo de mirar na súa base de datos, non me souperon dicir nada máis concreto.O que máis destaca deste michiño extremadamente cariñoso é que ten extirpadas quirúrxicamente as unllas das manciñas... (imaxinade que dificil ten que ser poder supervivir na rúa deste xeito). Do tempo que pasou con nosco na casa, saco a conclusión de que foi un gato de piso e que non conviviu con máis animais, xa que lles ten moito medo.Pido axuda para atopala súa familia orixinal, ou unha que esté disposta a darlle o que un día xa tivo e por sabe deus que motivo perdeu.Kelly (687.72.75.83)

jueves, 30 de julio de 2009

Dos perros robados en Ponteareas¡¡




Entre la tarde del pasado domingo (28 de junio de 2009) y el lunes por la mañana han sido sustraídos del refugio 2 perros raza grifón.El lunes por la tarde nos encontramos con la verja que rodea el refugio cortada y la desaparición de Úrsula y Jacinto, hembra grifón azul y macho grifón, raza que es usada por cazadores para la caza del jabalí.Se da la circunstancia de que el pasado miércoles se presentó en el refugio un individuo con la excusa de querer un cachorro que no hacía más señalar y preguntar por Úrsula, si cazaba, si era joven, y por perros similares, todos de caza, aunque el afirmaba no ser cazador. Decía ser de As Neves y que iba a volver este martes para ver los cachorros pero, por supuesto, no ha vuelto. El individuo este, que por mucho que el dijera que no, tenía toda la pinta de ser cazador (los de esa calaña son inconfundibles), decía ser de As Neves. Por eso pedimos ayuda a la gente de esa zona o de alrededores de Ponteareas en la búsqueda de cualquier información sobre los perros. Se guardará el anonimato.Nuestra preocupación por Úrsula y Jacinto es máxima ya que Úrsula aún estaba en la recuperación de una intervención quirúrgica que tuvo complicaciones y Jacinto, que es ya muy mayor y lo habíamos encontrado ya en unas condiciones pésimas (por aquel entonces era incapaz de enderezar las patas de atrás, sin duda, por haber estado encerrado en un recinto minúsculo durante largo tiempo), estaba recibiendo medicación diaria por problemas de corazón.No creemos que él pueda soportar de nuevo las condiciones en que la mayoría de los cazadores tienen a sus perros.Ya hemos puesto la pertinente denuncia en el Seprona de Ponteareas.Cualquier información por minúscula que sea es importante para nosotros con los datos que ya tenemos.No Dejaremos De BuscarosContacto: 600 356 891 - 670 859 164ponteareas@colectivoanimal.com

lunes, 27 de julio de 2009

Pipita

Hace ya dos semanas que abandonaron a Pipita en mi colonia, pese a tener en mi casa el virus de la peleucopenia no tuve más opción que llevarla a casa, si la dejaba en mi colonia moriría solita y arrinconada en algún lugar y nadie se ofrecía a acogerla ni adoptarla así que me arriegué. Pipita a pasado estas dos semanas bien, a crecido y es una gatita feliz y sana, pero nadie se interesa por ella, la pobre al ser rayadita tipo romano pertenece al grupo de los "no adoptables" junto con los gatitos negros y carey, algo que aunque pase el tiempo jámas entenderé ni me acostumbraré. Pipita es una gata preciosa, tierna, dulce, se lleva fenomenal con todos los gatos, es buenísima , la pobre apenas maulla, ni siquiera la semana entera que pasó metida en un transportín me protestó, se conformaba con un ratito de caricias y arrumacos. Necesito un buen adoptante para Pipita, tengo mi casa llena de gatos , mis colonias gatunas saturadas y no puedo más. Esta princesita se entrega desparasitada, vacunada, con contrato de adopción con compromiso de esterilización y seguimiento. Contacto: gadara67@hotmail.com Gracias

martes, 7 de julio de 2009

Outra matanza en Negreira

-- Como xa vos anunciamos hai uns días, o próximo 11 de xullo terá lugar unha novillada en Negreira. Por iso, desde Galicia mellor sen touradas, convócannos a tod@s a asistir a partir das catro da tarde diante da praza móbil a concentrarnos para mostrar o noso rexeitamento a este tipo de actos. Lembrade que a nosa presencia fará que as cousas muden ao final. Animádevos a participar. Un saúdoAsociación Pola Protección Animal Abeiroasociacionabeiro@gmail.com

lunes, 29 de junio de 2009

Matanza en Sarria

Hoxe, 28 de xuño de 2009 volvemos de Sarria, onde estivemos con xente desa localidade que nos convidou a concentrarnos para protestar pola celebración dunha mal chamada "festa"; persoas xenerosas e desprendidas ás que lles importa á vida de seres indefensos que até hai unhas horas estaban vivos ...Alí, concentrad@s diante da praza móbil na vila de Sarria, contemplamos o paso de mulleres e homes, nenas e nenos que ían colocándose en distintos lugares da praza desde onde ter unha boa perspectiva da matanza. Como alguén pode acudir de maneira voluntaria a ver como sufre un ser vivo a máis terríbel das torturas? A nós non nos fai falla que nos describan o que sufre un touro; nós tamén somos mamíferos, e podemos imaxinar a dor terríbel que sufren mentres lle clavan todo tipo de instrumentos de tortura até a estocada final. A nós, que nos importan todos os animais, que convivimos con eles, e que loitamos polos seus dereitos, non nos teñen que explicar que os touros son hervíboros e, como tales, son sempre a presa, nunca o depredador, polo que o seu comportamento é de fuxir ante o perigo, por iso imaxinamos o terror tremendo que sinten cando son obrigados con paos a entrar nunha praza circular sen recunchos onde esconderse, e onde son golpeados, acoitelados e asasinados sen ter opcións a escapar.É certo que cada vez somos máis, e que venceremos e convenceremos ao final do camiño, pero iso non é suficiente un día coma hoxe, pois mentres voltamos a casa en silencio sabemos que non fomos quen de impedir que seis animais fosen asasinados mentres un grupo de xente disfrutou e aplaudiu aos seus verdugos.
Susana

O noso amigo nachete mandanos esta carta....

SE VOS PARECE PODEDES ACHEGAR A VOSA REPULSA POLA MATANZA E TORTURAS ACONTECIDAS ONTE NA OUTARELA DE SARRIA AOS SEGUINTES ENDEREZOS:
concellodesarria@concellodesarria.net
alcaldia@concellodesarria.net
turismo@concellodesarria.net
cultura@concellodesarria.net
mambiente@concellodesarria.net
OU POR CORREO ORDINARIO:
CONCELLO DE SARRIAC/ Maior nº 14 Sarria (Lugo) 27600
Achégovos un exemplo que vou mandar eu. Se queredes podedes copialo e pegalo cambiando a sinatura, pero o ideal é que, se tedes tempo, escribades a vosa propia condena:
Moi señor meu:
Diante dos repugnantes feitos acontecidos no día de onte na vila de Sarria, realizados co amparo e a licencia desta corporación, gostaría de expresarlle a miña máis enérxica repulsa, así como solicitar se vaian tomando as oportunas medidas para evitalos no futuro.Convertir a tortura e o maltrato a un ser vivo que sufre, nun espectáculo, só pode ser pretensión dunha intelixencia ofuscada e insensíbel. Que unha institución, coma o Concello de Sarria, non só consinta, senón que mesmo conceda a licencia para a realización de semellante barbaridade, en pleno século XXI, só pode xenerar en nós unha absoluta desconfianza canto a dignidade moral de quen nos goberna.As institucións deben favorecer o civismo (como moi ben apuntan os numerosos cartaces que decoran as rúas da vila) e non salvaxes tradicións.Quero ademáis participarlle a certeza de que este tipo de aberracións só poden prexudicar a imaxe dunha vila tan bonita como Sarria, confundíndoa coa baixeza moral, o paletismo e a ignorancia coa que a absoluta maioría da nosa sociedade identifica as matanzas públicas de touros e os seus afecionados. Lonxe de actuar coma un reclamo turístico, estas torturas animais difunden unha moi mala imaxe de Sarria e actúan máis ben coma un elemento disuasorio para xente con sensibilidade que quixera compartir con vostedes as súas festas.Por último, debo participarlle que, nese lamentábel espetÁculo realizado onte, foi violada a legalidade vixente diante da pasividade dos axentes da Policía Municipal e da Garda Civil, que observaron impasíbeis como numerosos menores de idade, e mesmo cativos de moi curta idade, poideron entrar nese ignominioso recinto. Recinto onde, por certo, non se cumprían as condicións mínimas de seguridade para calquera acto público (cabalos galopando diante da xente, mesmo dos nenos; camións maniobrando en medio da multitude etc).Coa confianza de que o seu sentido da responsabilidade disporá os medios para evitar estas desafortunadas barbaridades nun futuro cercano, quedo atentamente á espera da súa resposta.
IGNACIO MATO.34979380Z.

viernes, 26 de junio de 2009

Perrillas en apuros










Esto es Andalucia y Jaén, paraiso interior.... Estas perrillas permanecen atadas entre olivos, su dueño las mantiene así para que asusten a los conejos y no se coman las lechugas de un pequeño cortado. Las dos pequeñas son supercariñosas, no paran de saltar para que te acerques, ellas se mantienen de pie, no pueden moverse. De la grande solo puedo decir...miedo, tiene ojos de pánico, tiembla cuando te acercas, pero he podido acariciarla sin problema,eso es lo que más necesita. Se queda preñada en cada celo. No tienen ningún tipo de cobijo, la comida ya veis que es pienso de reala, el agua, cuando se gasta. Entre olivos ahora la temperatura supera los 45º. Todo por un manojo de lechugas Hemos hablado con el dueño y nos regala la mas grande, pero tenemos que sacar a las 3. Si es necesario lo denunciaremos al seprona, pero antes necesitamos tener un sitio para ellas. Contacto cmratia@hotmail.com abydajaen@hotmail.com

¡¡Abandonado en la carretera!!




miércoles, 24 de junio de 2009

Mimosa necesita ayuda

Esta gatita está delante de mi portal, lleva ya así como 5 meses, es muy chiquitita y delgada, y muy muy muy cariñosa, sabeis que mi predilección no son los gatos pero esta es especial, está debajo de los coches y todo aquel que sale de un portal o pasa por la calle se le acerca y va un ratito con el acompañándolo entre las piernas. Todos los días a la mañana, al mediodía por la noche sea cuando sea llegues a casa o salgas del portal allí está ella, esperando a que salgas e ir contigo un ratito, cuando le hablas maulla y ronronea, te acompaña al coche o al portal, e incluso acompaña en el paseo a los perros que son chiquititos, cuando salen del portal se une al perro y al amo y sale a a pasear con ellos…. Hasta ahora no me he movilizado porque bueno, hoy en día hay muchos gatos en sus mismas condiciones, poco sitio y poca gente para adoptar u acoger PERO LA GATITA ESTA EMBARAZADA, se lo notamos hace una semana y media y en donde están (entre los coches y un descampado) están empezando a hacer obras para construir, asi que imaginaros el plan.... Se me encoge el corazón cada vez que la veo pero más cuando pienso dónde y cómo va a hacer el día que tenga los gatos Como sabeis yo no puedo tenerla porque tengo a Dalí, (mi perro) que la achucha para jugar cada vez que la ve y ella sale corriendo Os pediría que hagáis difusión y que si alguien la quiere o puede tenerla avisarme y yo se la cojo, ojala entre todos encontremos una oportunidad para la gata mimosa. Está en La Coruña, contacto mauxiflores@hotmail.com, 676 039 686.

Máis gatiños...

Máis gatiños...Sabemos que estamos no momento dos gatiños. A enorme cantidade de gatos e gatas sen fogar, fan que milleiros de gatiños nazan na rúa, a maioría deles con finais dramáticos. Este pequeniño pode ter un final feliz se alguén pode colaborar.Unha persoa recolleuno da rúa enfermiño, xa foi ao veterinario e está recuperándose, pero a xente que o ten non pode quedar con el.. Ten uns dous meses, é moi cariñoso e convive perfectamente cos outros gatos que hai no seu fogar de acollida na Coruña. Se vos interesa, poñédevos en contacto con nós e pasarémosvos os datos da xente que o salvou da rúa.
contacto:981575957
646492835

miércoles, 17 de junio de 2009

Novas de Poldro

ola!!! tardei en contestar... pero, ademais da nova de que adoptei a poldro... (bicos pa min, non teño avoa e mo podo permitir, ji, ji) pois, segue vivo... as primeiras reaccións me deron moito cague, pois milú celouse moito, e poldro... tamén. foi unha especie de competencia a ver quen gañaba. despois de 3 días, milú xa se vai achegando a el disimuladamente... e poldro lle chegou a ensinar os dentes varias veces... home, con 7 anos, soen ser un pouco fungóns... pero, parece, e espero, que se van levar ben poldro pasa un tempo debaixo do escritorio, pero xa se pega uns paseos pola casa, sae a "mexar" movendo o rabo, e xa durme no sillón, e ata, estando como está de "rellenito", xa subiu varias veces na cama... que se arranxa cun "non", pois esto último non llo deixo nin a milú outra cousa que vos vai aledar é que ronca como un cosaco, iso me indica que durme a perna solta... (home, oílo roncar non é o que poida gustar a ninguén, pero é un sinal de que dorme e descansa, é dicir, non está alerta) iso sí, ás veces treme, pero supoño serán pesadelos dos cans, pois a milú tamén lle pasa sen máis. biquiños. vir

martes, 16 de junio de 2009

¡¡Irresponsabilidad en Arahal,56 perros en peligro¡¡




En Arahal, municipio en las cercanías de Sevilla, 56 inocentes perros adultos y cachorros tienen hasta el viernes 19 de junio antes de ser llevados para su destrucción a la infame perrera de Sevilla a menos que entre todos tomemos acción. El Concejal de Medio Ambiente Luis López Minguet ha soplado frío y caliente desde julio del año, suya fue la idea de tener un refugio en el municipio con la promesa de que si las voluntarias se constituían en asociación (lo que han hecho) que el ayuntamiento las apoyaría en todo. Posteriormente el Concejal ha conseguido ubicación para los animales tres veces y los ha desalojado sin dar tiempo a nada tres veces, esta última ya con la amenaza de mandar los perros a la perrera este viernes. Durante la entrevista telefónica de esta mañana con quien escribe ha admitido que la perrera de Sevilla es un muy mal lugar, que si hubiera un refugio en condiciones que sería genial pero que el ayuntamiento no tiene dinero para construirlo y que no tiene soluciones para el problema (que él mismo ha creado) pero mencionó que ¡iba a llamar a la protectora por unos animales que estaban abandonados en el campo! No, señores políticos, no se puede tener jugar con la gente y los animales de esta manera. La responsabilidad por los animales abandonados es del municipio y no vale renovar el contrato con una perrera infame cuando se promete apoyar a la protectora local que ha estado recogiendo los animales a instancias de ustedes mismos (150 de ellos, colocados 67). Por favor llamad (el tiempo apremia) al ayuntamiento de Arahal exigiendo una solución, por lo menos más tiempo, para los inocentes hasta que se les pueda reubicar en otras partes de España, su telefono es el 955841033 y sino podéis escribid a http://www.arahal.es/opencms/opencms/arahal/contacto.html y explicadles que a las promesas hay que cumplirlas. Fotos de los pobrecitos animales en peligro en http://www.granfamilia.org/gallery2.php?g2_itemId=835 Para ayudar por favor escribid a araceli@granfamilia.org; anap@granfamilia.org; olga@granfamilia.org; sharo@granfamilia.org Muchas gracias.http://www.brighteyes.dk/

domingo, 7 de junio de 2009

Ayudanos a encotrarle un hogar a Fauna

Tenemos a esta preciosidad a punto del sacrificio.Su dueño no la quiere .Si estás interesado o conoces a alguien que pudiera estarlo, llámanos:685905015

sábado, 6 de junio de 2009

Golfiño

Hola! Chámome Golfo e son un can que vive en Corrubedo cos meus donos, que me fan moi feliz e, hasta agora , deronme todo o que eu precisaba, os seus coidados, o seu amor.....pero os meus donos van maiores e chegará un momento no que non poderan mirar por min. Por iso me poño en contacto con vós, para ver se me podedes votar unha man co tema de encontrar alguén que me queira tratar coma eu merezo. Non esperedes de min un guardián, nin un fero, porque eu non son asi. Son moi cariñoso y afable cos meniños, e case que non ladro nunca. Os meus donos votaranme de menos ...pero entenden que é mellor asi. Aquel que desexe saber mais de min e desexe adoptarme que se poña en contacto con raquelchouza@gmail.com. Mil gracias.

Axuda para Parga


Ola a todas e todos,antes de nada moitas grazas pola resposta para a acollida do gato de oito anos da Coruña. Dicirvos que está en acollida na Coruña, onde esperamos se poda reatopar pronto coa súa dona. Agora temos outro caso moi triste e urxente, unha gatiña chamada Parga, que foi recollida da rúa preñada e levada ao refuxio. Cando se castrou viuselle unha anomalía nun ril, e despois de facer unha analítica, unha insuficiencia renal. Ela é boísima e moi moi cariñosa´. As súas condicións de saúde non son boas para estar no refuxio, por iso precisa unha casa onde pasar o que lle quede de vida tranquila e en paz. O que ten non é contaxioso, polo que pode convivir perfectamente con outros animais. Grazas de novo pola vosa axuda. Unha aperta a tod@s.
Vir
-- Asociación Pola Protección Animal Abeiroasociacionabeiro@gmail.com