sábado, 28 de febrero de 2009

Tina

SIGUE EN LA CALLE!!!!Tina, gatita abandonada - corre mucho peligro (Cadiz)LOS DATOS SE DARAN PRIVADAMENTEPara: CONTACTO: marigatos@hotmail.com 630124400

lunes, 23 de febrero de 2009

Gracias Jacobo...

Corbata foi un dos compañeiros do refuxio coñecido por todos. Levaba desde o comezo, desde o ano 2005, e ninguén se fixaba nel. Outro can invisíbel, non valorado nen considerado por non ser "de raza", nen cachorro... Corbata vía como as súas posibilidades de atopar unha familia diminuían, até que un día apareceu Jacobo. Jacobo quería un amigo, e preguntounos quen podería ser. Nós falámoslles de Corbata, e ese día a súa vida cambiou para sempre. Corbata marchou con el sin mirar para atrás, o cal sempre nos fai moi felices, e as novas que tiñamos del eran as que desexamos para todos:" non se separa de nós, e moi cariñoso, obediente...". Un ano despois Jacobo volve ao refuxio e marcha con Mini, a cadeliña beagle á que lle falta unha patiña . A familia medra. A vida sempre nos sorprende con momentos duros, e hai unhas semanas, un ano e medio despois da adopción de Corbata, Jacobo comunica unha enfermidade grave. Corbata é operado pero non resiste o postoperatorio. A despedida é para sempre. Neste momento tan triste e duro, queremos agradecer de corazón a Jacobo que enchese de felicidade a súa vida. Historias como as de Corbata e Mini fannos acudir ao refuxio coa ilusión e coa esperanza de que outro mundo é posíbel.

Por Susana

jueves, 19 de febrero de 2009

¡¡Cachorrito en carretera!!

Anoche me crucé con un cachorrito en la carretera, me paré y estaba muerto e frio entre matorrales.Le compré pienso y cd regrese al sitio no lo encontré. Esta mañana regresé y alli estaba, hecho una bolita y tiritando.Le deje pienso y agua.Es miedoso pero no asustadizo, el pobre todavia no habrá conocido "la mano" del hombre.Muy cariñoso, no quise ni darle una caricia, para q no se crea q el ser humano es "humano".Vengo con el alma partía, tengo 2 perros en un piso muy chico por lo q no lo puedo acoger. Por favor¡ casita de acogida, en el momento q salga una casita me comprometo a ir a recogerlo (si esq no lo ha atropellado ya algun coche).Soy de Sevilla pero el perro se encuentra en la carretera Roche-Conil,a pie de carretera.Yo solo vengo algun fin de semana a casa de un familiar.Por favor ruego mucha difusión, es cachorrito y tiene posibilidades de salir en adopción.Cd este atropellado y escualido en la vida se adoptará.Ya se q estamos todas las protectoras hasta arriba, pero puede q su angel de la guarda aparezca cd vea las fotos.Mi familiar lo recogería en el momento q salga acogida,sólo por un favor personal, mientras no se puede hacer cargo por cuestiones personales, lo siento muchisisimo. Muchos pensarán q he sido muy cruel dejandolo alli, pero de verdad q no puedo, ojalá. Macho, tendrá unos 3 meses, tipo breton?¿? no entiendo de razas... Se ve sano.CONTACTO: 653991995

lunes, 9 de febrero de 2009

Madonna como no...

Cómo é posíbel que aínda non falásemos no blog de Mado? Ela chegou en novembro nun estado moi malo. Aínda que xa xa era maior para ter descendencia,cruzárona seguramente co obxectivo de ter pequenos pointer para a utilizalos logo no estupendo deporte da caza. Houbo que tratala para cortarlle o leite, e logo esterilizala. Madonna seguro que foi explotada como mamá para criar durante toda a sú vida, e como premio, cando foi vella,abandonárona. Ela é desas cadelas que só quere xente, está na parte "humana" do refuxio, porque coa súa idade xa non soportaría o frío dos canís. Temos que botala fora para que lle dé un pouco o aire, e enseguida se pon na xanela para dar pena e volver para dentro. Só quere mimos e unha cama confortábel onde descansar de todo o que leva traballado na súa vida. É unha compañeira ideal para nenos e nenas, porque é moi paciente e intelixente. Cun pouquiño de atención é totalmente feliz, e cunha larpeirada, será a túa amiga leal para sempre. Susana

sábado, 7 de febrero de 2009

Lucy

La pobre Lucy ya lleva mucho tiempo en la protectora de Ourense sin que nadie se haya interesado por ella jamás. Debido a su edad, no tiene posibilidades de ser adoptada aquí. Además, se avecina el invierno en Orense y a lo mejor será el último invierno para Lucy.La encontraron atada a la puerta de la protectora hace ya mucho tiempo. Desde entonces, vive encerrada en una jaula muy pequeña. Esta muy triste en la protectora y lo está pasando muy mal.Lucy tiene aprox. 12 años pero goza de buena salud.Es muy cariñosa, agradecida y tranquila. Tambien se lleva muy bien con otros perros.Pesa 5 kgs y mide 28 cms a la altura de la cruz.Se da en adopción vacunada, con microchip, contrato de adopción y seguimiento.
Contacto: supermarlies54@htmail.com

viernes, 6 de febrero de 2009

A nosa primeira historia dos nosos amigos, Nanuck

Nanuck é un macho castrado cruce de husky, boísimo e moi cariñoso. Leva no refuxio desde o ano 2005. Ninguén se fixa nel porque din que é moi maior. Cremos que é do ano 1999, pero el está moi ben de saúde. Encántalle sair ao parque a pasear, e moi obediente, e levase ben cos outros cans. Ao igual que a Podenquiña cremos que catro anos pechado en catro paredes é máis que suficiente.
Susana

miércoles, 4 de febrero de 2009

¡¡Matar por matar non!!




O pasado 24 de xaneiro tivo lugar en Rodeiro a VI Copa de España de caza de Raposo. Desde Abeiro sumámonos ás asociacións ecoloxistas e animalistas que protestaron e pediron a supresión da barbarie, asistindo a unha concentración diante do lugar onde foron entregados os premios aos heroicos cazadores.
Desde Abeiro criticamos que a Consellaría de Medio Ambiente financie e respalde a matanza. Como sempre dicimos, é labor das institucións educar e dar exemplo, e mal exemplo se da utilizando diñeiro público para fomentar o asasinato de seres vivos inofensivos para o ser humano, e necesarios para preservar a nosa biodiversidade.
O 24 de xaneiro morreron 40 raposos só para que seres humanos tivesen un día de festa. Nós non entendemos o divertimento de ninguén baseándose no sufrimento de calquer ser vivo. Esperamos que non haxa VII copa, e agora, en pleno período eleitoral, pedimos ao próximo conselleiro que valore que tipo de sociedade quere atopar ao final do camiño.
Susana Romero

¡¡ayuda para tristón!!

Este perro de primeras pensabamos que estaba abandonado,me extrañó el que no tenia hambre,solo pedia beber agua y estaba muy triste y apagado.El perro se encuentra encerrado en una jaula algo mas grande que el en una nave al descubierto de materiales de construcción(la cuál van a cerrar) aunque ahora lo deja en a calle siempre porque este mes cierra y nos ha dicho que como la nave es alquilada no lo puede dejar a el alli y como no le encuentre alguien lo lleva a sacrificarlo¡¡¡es una pena porque despues de toda la vida encerrado y ahora lo deja en la calle(para irse desaciendo de el)y con este tiempo ya os imaginais como esta.. tod@s sabemos que es dificil colocar un perro de ese tamaño por eso pido mucha difusión por favor,hay que encontrarle algo lo mas rápido posible el perro es buenisimo y muy manso,con todo lo grande que es incluso se asusta el,estas fotos son de hace casi dos meses,por esas fechas no hacia el tiempo que hace ahora aki está en Torredonjimeno contacto:sinadobo@hotmail.comtelefono:635957910Vero

domingo, 25 de enero de 2009

Perritos abandonados


Esta mañana me ha llamado Teresa, ayer su cuñada fue a una fabrica de sillones y cuando llego resulta que la fabrica esta cerrada y abandonada, pero habia dos perritos dentro del patio no sabe muy bien si los han dejado alli o se han refugiado ellos...el caso que esta mañana cuando me llamo pensaba que uno de ellos estaba muerto, el marron oscuro, por que el perrilo no se movio ni levanto la cabeza , el otro no se sepraba de su lado, esta mañan le he dejado mi camara y se ha acercado para hacerles fotos y llevarles comida y agua , resulta que el perrin esta vivo pero apens puede moverse, ella cree que es a ccausa de una displasia muy severa, los pobres han comido y bebido agua desesperados. Tienen los dos una carita de tristeza que te dsgarra el alma, si los han dejado ahi a su suerte, a morir lentamente de hambre menuda gentuza....necesitan ayuda urgentemente, nosotras seguiremos llevandoles comida, pero hay que sacarlos de ahi.Estan en un pueblo de Toledo ...como no!!Si alguien puede ayudarlos por favos que me llame a cualquier horaMi telefono 646 56 47 68 Mamen o me escriba un mail kannabis13@hotmail.com

lunes, 19 de enero de 2009

Cotón co noso amigo Quico,Adoptado


Precisamos con urxencia casa de acollida . O noso cariñoso e fermoso Cotón, ten leucemia felina, co cal non pode estar nas gateiras cos outros gatos e pasa todo o día pechado nunha gaiola el só. El non entende o seu illamento forzoso, pois é tan cariñoso e sociábel que só quere contacto continúo. Se podes telo contigo, non o penses, terás un amigo leal o resto da súa vida. Iría castrado, vacinado e desparasitado, con control veterinario permanente desde o refuxio.
Miau, miau
Susana


domingo, 18 de enero de 2009

Por favor...

Hola, soy Kelly ,voluntaria del refugio, hace unos meses, prefiero no recordar cuantos, llegó al refugio y a nuestra vida Jack y su hermana.Esa mañana me escapé del trabajo un poco antes para poder pasar por el refugio. Cuando llegué lo que me encontré fue conmovedor: habían llegado hacia unas horas un grupo de cachorrillos (9 si mal no recerdo) que apenas tendrían un mes. Ayudé a Paloma a pesarlos, cubrir sus fichas de ingreso y acomodarlos en su nevo hogar: un pequeño transportín. No tardamos en darnos cuenta que entre ellos había una cachorrita que visiblemente estaba más débil, era la más pequeña y sus hermanos no dejaban de pisarla. Despúes de llamar a Txus y a mi hermana, decidimos hacernos cargo de algunos de ellos por lo menos hasta que se pudiesen dar en adopción. Me llevé a dos y le llevé otros dos a mi hermana.Fué una mala etapa en nuestra familia pero, en contra de lo que pensabamos, consiguieron salir todos adelante.Cuando los devolvimos al refugio, todos nosotros sabíamos lo que podía pasar.Y ocurrió.Nuestra pequeña granuja y Wiski (el macho de Carol) enfermaron y nada se pudo hacer por ellos. En realidad, eso es algo que se supera... lo otro no.Evito a toda costa pasar por su canil, no soporto su mirada. Y lo peor es que el tiempo pasa y lo que hace unos meses eran pulgas que dormian dentro de los comederos de mis otros perros, hoy son dos simpáticos adolescentes que quieren una oportunidad en la vida.
Por favor, ayudarme a que no se hagan mayores en ese sitio que tanto quiero y tanto odio y se conviertan en transparentes a a vista de la gente.

lunes, 12 de enero de 2009

Perla y Morrita, (encontraron casa juntas en Alemania)



MUY URGENTE, ES UN CASO DE COMPASION, SON MUY VIEJITAS Y CHIQUITINAS, NO TIENEN NI DONDE ACOSTARSE. QUE PENA LOS PERRINOS DE LOS ABUELETES, O MUEREN O SE VAN A LA RESIDENCIA Y NADIE SE HACE CARGO DE SUS PERROS....
El sábado me encontré en la protectora de Orense estas dos abuelitas acurrucadas en una esquina de su jaula, temblando con el frío y aterrorizadas. Tienen que dormir sobre el cemento mojado, sin mantas ni cestas. Corren serio riesgo de morirse congelados, en el sentido de la palabra. Las dos perritas vivían felices y contentas con su dueña, una anciana, en una casa y jardín. La dueña enfermó y la ingresaron en una residencia para ancianos. Una persona cercana a ella ingresó a las dos perritas en la protectora de Orense, donde están pasando mucho frío (por las noches hacen 5 grados bajo cero).
Perla, la más pequeña y vieja de ellas, tiene alrededor de 13 o 14 años. Ya no tiene dientes. Pesa 5 kgs y mide 25 cms a la altura de la cruz. Su estado de salud, aparentemente, es bueno. Es muy cariñosa. Morrita (puede ser que sea la hija de Perla) mide 26 cms a la altura de la cruz y pesa 8 kgs (tiene sobrepeso). Tiene alrededor de 11-12 años. Su estado de salud, aparentemente, es bueno. Es muy cariñosa y tranquila. Busco urgentemente una casa de acogida o definitiva para estas dos perritas, preferentemente juntas aunque también se puede valorar la posibilidad de darlas en adopción por separado. Se da en adopción vacunadas, con microchip, contrato de adopción y seguimiento. Se puede transportar a otras provincias.
Contacto: supermarlies@hotmail.com

miércoles, 31 de diciembre de 2008

Podenquiña

Que dicir da nosa querida podenquiña? Na foto está recén chegada, aínda bebé, o 21 de xaneiro de 2005. Chegou coa súa nai, tan temerosa coma ela, quen nos deixou despois dunha vida no refuxio sen coñecer o cariño dunha familia. A Podenquiña fáltalle un ollo, e ten aínda moito medo dos descoñecidos, aínda que é moi agradecida cos mimos das persoas que a coñecemos desde hai catro anos e que a queremos tanto. Cremos que catro anos nun refuxio é máis que suficiente para un animal. Precisa con urxencia un fogar. Merece vivir doutra maneira, e ten que saber que hai un mundo fora das paredes do refuxio de Bando.

viernes, 26 de diciembre de 2008

EL PERRO Y EL GATO TAMBIEN SUFREN

perro abandonado.jpgMuchas familias los abandonan al no poder mantenerlos

Esta mañana he leído un artículo en un periódico donde se comenta que se esta notando un incremento del abandono de animales domésticos, ya que sus dueños no pueden asumir su manutención.

Mucha gente no se da cuenta de las tareas y responsabilidades que conlleva tener una mascota, y cuando se cansan de ellos, los abandonan.

perro papanoel.jpgPor favor, sed conscientes de que no son un objeto, ni un juguete. Son seres de carne y hueso, con corazón, que viven y dependen de nosotros. Por favor, no los abandonéis. Y si no podéis haceros cargo de ellos, sed responsables, e intentad buscarles una casa donde los puedan acoger.

Este es mi mensaje para intentar concienciaros de la gravedad de la situación en la que se encuentran las "perreras", debido al incremento de donaciones de animales, y la disminución de personas que quieren adoptarlos.

gatito navidad.jpgEN NAVIDADES NO COMPRES ANIMALES

!!!!ADÓPTALOS!!!

¿Y DE REGALO DE REYES?... ¡¡ UN PERRITO o UN GATITO!!


jueves, 25 de diciembre de 2008

DUKE

DUKE" FUE ABANDONADO POR UNA ZUMBADA EN PLENA CALLE. LO DEJÓ SIN MÁS. SOLITO SE QUEDÓ EL POBRE CACHORRO, LLORANDO, ASUSTADO Y DESORIENTADO, SIN MÁS. IGUAL QUE UN NIÑO ABANDONADO. SÍ, IGUAL QUE UN NIÑO!!!!! CON EL MISMO SENTIMIENTO DE TERROR, MIEDO , PAVOR, HAMBRE Y MISERIA. COMO UN BEBÉ QUE ES, DE OTRA ESPECIE , PERO UN BEBÉ.... FUE A PARAR, COMO NO, A LA PERRERA. HA CRECIDO ENCERRADO, SIN JUGAR CON OTROS CACHORROS, QUERIENDO DAR SU INCONDICIONAL CARIÑO DE PEQUEÑAJO SIN MALDAD. TE MIRA A TRAVÉS DE LOS BARROTES, TRISTE, SIN ENTENDER, PERO ATENTO, AL MENOR GESTO O MOVIMIENTO TUYO QUE LE INVITE A JUGAR, Y ESPERA UNA CARICIA, Y TE LAME, Y LLORA PORQUE QUIERE SALIR DE LA CÁRCEL EN LA QUE VIVE, Y QUIERE JUGAR Y VIVIR SU VIDA DE BEBÉ QUE SE LE ESTÁ NEGANDO. Y ESTÁ EN EL CORREDOR DE LA MUERTE, EN UNA PERRERA, DONDE VIVE SU TRISTE VIDA, Y NO SOSPECHA QUE LA MUERTE LE ACECHA, COMO TAMPOCO CONOCE LA ANGUSTIA Q SENTIMOS Y EL TEMOR POR SU VIDA. AYÚDANOS A DIFUNDIR A ESTE BEBÉ!!!!!
Nuria 607 812 816, juncalin@gmail.com Maru marsaps@hotmail.com

miércoles, 24 de diciembre de 2008

Labrador y Chow chow



Buscamos adoptantes para este cruce de labrador macho . Casi es un cachorro, no llegará al año de edad, es suuuupercariñoso y muy jugueton. Podéis ver que es guapísimo, tiene un bonito color, es de tamaño grande. Está en Zaragoza y su tiempo está con la cuenta atrás para ser sacrificado, el dia 24 sacrifican. Se hará contrato de adopción, seguimiento y compromiso de esterilización. ¿¿Alguién nos ayuda?? Contacto claudiaprinces@hotmail.com 665 182 132"

Buscamos adoptantes para esta chow-chow, es muy buena , tiene 4-5 años, el tamaño es tirando a pequeño. Está en la perrera de Zaragoza y su tiempo está con la cuenta atrás para ser sacrificada, no más de 5 días...!!!!!!

Alguién nos ayuda, por favor ??!!!
Contacto
claudiaprinces@hotmail.com 665182132

domingo, 21 de diciembre de 2008

Dolce, morreu

DOLCE é unha cariñosísima femia cruce de teckel duns once anos de idade. Chegou desde o concello de Ames, onde levaba varios días vagabundeando con serio risco de ser atropelada. É moi riquiña e moi cariñosa. Está todo o día pechada nunha gaiola da hospitalización do refuxio, pois nos pavillóns exteriores hai moito frío, e ela xa está moi maior para resistir o frío do inverno. Precisa con urxencia un fogar quentiño e cariñoso.

martes, 16 de diciembre de 2008

Ayuda urgente



El viernes me iba a trabajar y en el arcen veo un bulto q me parecia un perro ,doy la vuelta y alli estaba esta pobre dejandose morir hecha una rosca.

Pense que iba a hechar a correr, pero claro, sin saber como estaba ,crei que me daba algo, no se podia mantener en pie, y ya las fotos hablan por si solas. La lleve al veterinario, la miro y dice que el ojo hay que operarlo y ver si por el otro puede ver, no tiene nada roto, duda que sea un atropello, yo solo deseo q quien le haya hecho esto que lo pague algun dia y se vea igual que ella no, peor.

Mi situacion esta al limite, y si fuera poco a mi jefa le ha dado un infarto celebral y yo ya no tengo trabajo pero si muchos animales y gastos.

Siento en el alma decir esto pero debia ya de antes en el vete 380 € y ahora con esto, ya no se cuanto mas.

Si no consigo ayuda seguramente me vere obligada a sacrificarla porque de verdad que no puedo verla sufrir tanto, y yo ya no puedo mas.

No se quien ha podido ser el que le ha hecho esto, pero si se lo q ella y yo estamos pasando, hoy ha dado 3 pasos y me parte el alma, no es lo mismo en foto que verla en persona.

Le cuesta mucho mantenerse en pie, esta muy debil, llevo desde el viernes cociendola pollo con zanahoria y verdura y se lo come que da gusto. Mañana vamos otra vez al veterinario, el otro dia me dijo que aun no se puede operar porque no soportaria la anestesia, que primero habia que tratar la infeccion y luego operaban.

email: malaguita_1143@hotmail.com (Pepa)



domingo, 14 de diciembre de 2008

¡¡Urgente,Judith!!


En el refugio lleva desde cachorra una perra llamada Judith, ahora tiene ya 10 u 11 años y no hemos podido encontrarle familia. Ahora está enferma de cancer y le han dado unos pocos meses de vida, yo me acabo de enterar y la verdad estoy muy triste. Tantos años en el refugio, desde que era una cachorra, para ahora, ya con 10 u 11 años morir así y ahí.
Se que es imposible, pero que conozca el calor de una familia, que sepa lo que es ser querida por una familia, a parte de nosotros. Que sepa lo que es tener su propia cesta, su propio comedero, su propio juguete, sus propios mimos....Es una perra grande, que no se lleva muy bien con perros pequeños, los hombres a veces tampoco le gustan. Un poco tímida, pero cuando la abrazas corre incesante por todo el recinto loca de alegría. Tengo un nudo enorme en el corazón porque veo este final muy negro para ella.
¿Por qué nunca nadie se fijó en ella? ¿Por qué nunca nadie la quiso? ¿Por qué tengo que pedirte que difundas a una perra que lleva 11 años en un refugio? ¿Aislada del calor de una familia? ¿Por qué sólo ha conocido el calor de los voluntarios que la amamos? ¿Por qué tuvo que nacer si nadie la quería?
Estas preguntas y muchas otras invaden ahora mismo mi cabeza, no les encuentro respuesta. Pero pienso que quizá, solo quizá en alguna parte, alguien por fin se pare a mirarla.
El contacto es: poledra_wolf@hotmail.com
Me siento fatal. Se le acaba el tiempo.

Tigretón y Ratoncito



Tigretón ha sido asesinado por los vándalos de la zona, sus cuidadoras lo encontraron muerto, URGE!! sacar de la calle a su hermano antes de que lo encuentren también muerto, ahora debe encontrarse muy mal tras la muerte de su único compañero en la calle. Encima está malito.Podeis verlo en este enlace http://www.youtube.com/watch?v=JDYTtd9dgx4&feature=channel_pag
Recordad que son caseros y estos gatos es mejor dormirlos antes que abandonarlos a su suerte, ya que de todas formas morirán pero de una forma muy cruel después de sufrir mucho.
Contacto:
zaida.v.g@hotmail.com adopciones_/ kimba@yahoo.es