outra historia urxente. Uns rapaces de Santiago atopan este can nunha das entradas á cidade; lévano ao veterinario e comproban que non ten chip. Eles xa teñen un can, e non poden quedar con el. Precisamos urxentemente un fogar, para que non teña que pasar polo refuxio, ainda que sería unha adopción e entregaríase vacinado e castrado (por suposto tamén microchipado) As persoas que o teñen di que é boísimo no piso, está moi educado e non rompe nin lixa nada.Contacto:Susana 646492835
Acabanme de comentar que iste can perdeuse e non o dan localizado ,se aparece poñeremolo no blog para os posibles adoptantes
Iste canciño e un macho moi bonito e cariñoso. Atóparono unhas rapazas con claros signos de maltrato físico en Muros, e non poden quedar con él e ademáis neste concello como en moitos outros non hai convenio con protectoras, nen refuxio propio . Entregaríase castrado e microchipado, a través do refuxio de animais.
HOLA CHICOS,SOY MIGUEL, MI HERMANA ISABEL ESTA INTENTANDO BUSCARLE UN HOGAR A BLAS, CUALQUIER AYUDA SERIA GENIAL, GRACIAS
Serena es una perrita ciega que el desalmado de su dueño ha dejado sin importarle nada en la perrera de adra,esta metida en una jaula con cuatro perros mas,no la dejan comer ni beber agua y ella al estar sin vista no puede hacer nada solo echarse en un ricon de la jaula a dejarse morir,es muy urgente este caso,necesita una casa de acogida a adoptante antes de que no se pueda hacer nada por ella ya q es carne de cañon los responsables de la perrera quieren sacrificarla porq dicen no tiene ninguna posibilidad y la perrera esta saturada pero nosotros si creemos en los milagros.Esta en Almeria pero se envia a cualquier provincia,el contacto es 
QUERIDO MIGUEL:Non nos coñecemos, aínda que somos compañeiros de "fatiga": os dous somos voluntarios do Refuxio.Encantoume a túa páxina en internet. Cheguei a ela a través da páxina de Abeiro. Ten razón Eviña: as túas fotos son moi boas, so hai unha pega: non está o meu can, MEDOS, a lo menos non está cunha historia bonita, que sería a que el merecería.Eu coñecín a Medos cando chegou atropelado. Pobre, parecía un trapiño, alí tirado nunha esquina, cunha dor que imaxino insoportable, tapándose os ollos cunha patiña, imaxino que pensando "non quero saber nada máis deste mundo asqueroso...", e co incordio de Suni (Tsunami, a cadeliña negra de Marta), cunha pata enxesada saltando continuamente enriba del, e el sen dicir nin mu.¡Pobres canciños abandoados!: atropelados, golpeados, esquencidos. ¡Pobres bichos que para algúns non teñen sentimentos, non sofren, non son máis ca obxectos. ¡Pobres os que así o pensan, que on disfrutarán nunca do máis desinteresado dos amores!Tamén lin o comentario que fixo un cazador "anónimo" ¿por qué anónimo?, que demostra "unha profunda ignorancia e atrevemento" en relación co mundo dos cazadores, sobre todo cando di que falamos de oídas.Realmente non quixera ser "borde", pero, sinceramente, penso que este señor vive nos mundos de Yupi. E commo xa dixen que non quero ser borde, so me gustaría que viñese ao Refuxio, non de visita, encantaríame que, xa que dí que ten tanto amor polos animais, viñese de voluntario só, por exemplo, dous días a semana, unhas dúas horiñas, (TODOS OS VOLUNTARIOS DE BANDO TRABALLAMOS, E ALGÚNS VIVEN BEN LONXE), durante un mes, e vise o "de oídas que falamos". É posible que, a pesar da experiencia que di que ten, descubrise un mundo distinto: o do verdadeiro amor aos animais, a entrega dalgúns, e o que fan outros....E ímolo deixar ahí. O resto xa o dixo a miña querida Susana.Bicos mil.
