viernes, 16 de mayo de 2008

Barro(morreu de pena)



Barro debe ter ano e medio, e un macho moi doce, foi atopado en Santiago cando iba a ser atropelado, levaronno o refuxio e agora esta nun canil con outros 5 cans, a foto esta feita nun dos parques da protectora, por desgracia nestes momento soamente hai dous parques onde poder sacalos, o que falta foi derribado pra facer máis caniles, pero a realidade é que as obras dos novos caniles xa levan un bo tempo paradas e as "personas competentes" escurren o bulto .O único que esta claro é que os cans pasan moito tempo hacinados por non dispor nin de máis caniles e así distribuilos mellor e ter máis espacio, nin de parque onde poder soltalos...

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Barro xa non está con nós. A vida nunha canceira non é agradable para ningún animal, e os máis sensibles non se fan a non ter unha casiña quente, un mimo todos os días... Realmente era un canciño excepcional. Non se entende que a xente siga mercando cans, ou "trapicheando" con eles, cando outros morren de pena por non estar contigo.

Anónimo dijo...

Yo no logro entender a esta gente que quiere que su perra tenga al menos una camada. Te dicen que pueden colocar a los cachorros con buenas familias, pero es que esos cachorros que colocan ocupan un lugar que podrían haber ocupado perros de alguna perrera; si se molestan en colocar a esos animales que han nacido sin tener porqué, también podrían buscarles casa a animales abandonados. Con tantos perros como hay muriéndose en las perreras, y aún quieren que haya más. Además, a esa camada tal vez puedan colocarla, pero de lo que no se dan cuenta es de que son responsables también de todas las camadas que se generen de esos perros: abandonos, perras pariendo toda la vida, cachorros muertos, nuevas camadas en las perreras... Uno no puede controlar dónde van a acabar los "nietos" de un perro. Pero lo más grave es lo que ya he dicho, hacer que vengan al mundo más perros de los que ya hay, cuando lo importante es intentar que los de las perreras puedan encontrar un hogar. Una vez me dijo un señor que por qué no cruzaba a mi perro, porque es guapísimo. ¿Y qué cojones importa que sea bonito? Es bonito como pudo ser feo. Hay miles de perros preciosísimos en las perreras, muriéndose de viejos, por enfermedades o por ataques de los otros perros, y también miles de perros feos que merecen igualmente un hogar. Mucha gente que viene a visitar el refugio sale diciendo que los perros están muy bien, que las instalaciones están genial, etc, etc. Pero el refugio no es sólo eso. El refugio es también el quirófano, los almacenes, la hospitalización. Ellos no ven a los animales enfermos, a Zapatillas que murió porque lo atacaron los demás, a la cachorrita que tuve en mi casa y que tuve que llevar a eutanasiar, a perros que son sacrificados porque no tienen un dueño y el espacio necesario en el que comatir una enfermedad grave, y un largo etcétera. Ven perros correteando, otros en los caniles que los operarios mantienen limpios... Muchos ven sólo lo que quieren ver incluso aunque puedan intuir algo más. Esa cachorrita y todos los que han muerto a lo largo de este año podrían estar en hogares que tienen otro perro, y ya no digo comprado -que ese es otro tema sangrante-, sino el cachorro de la perra de algún amigo o vecino que la ha cruzado porque tenía ganas de tener una camada porque su perro es muy bonito o prque quiere quedarse con un hijo de su perra (extrapolación del sentimiento humano de lazo sanguíneo) o cualquier otra razón que está condenando, aunque sea indirectamente, a que algún cachorro o adulto permanezaca en una perrera. Me parece inmoral contribuir a aumentar la población canina en un país en el que hay cientos de miles de perros en perreras, me parece una falta de respeto hacia todos aquellos que ayudamos a protectoras y que lo pasamos fatal viendo lo que vemos. Pero sobre todo me parece un acto de egoísmo incalificable.

Havah dijo...

Estou totalmente de acordo con vós, éeu non entendo a forma de 'pensar' dalgunha xente (por chamala dalgunha maneira), coñezo a algúns que teñen cans, e queren levalos a montar para que estén satifeitos, pero que é isto?? non se dan conta de que estaría moito mellor se os esterilizaran, porque con iso que solucionan? ata o próximo celo do can? Incluído a absoluta irresponsabilidade sobre as posibles camadas.
Un día unha muller dicíame que os cans do refuxio que se vían moi ben, que estaban gordiños e bonitos, incluso preguntou que si os bañábamos!!! Eu pensaba en cans coma Mel, que a pobriña non a deixan comer no canil, e case morre de fame. Ou en Alf (que xa está adoptado!) que estaba cheo de nudos porque non temos tempo de pasarlle un cepillo de cando en vez...A xente ve o que quere ver.