Que dicir da nosa querida podenquiña? Na foto está recén chegada, aínda bebé, o 21 de xaneiro de 2005. Chegou coa súa nai, tan temerosa coma ela, quen nos deixou despois dunha vida no refuxio sen coñecer o cariño dunha familia. A Podenquiña fáltalle un ollo, e ten aínda moito medo dos descoñecidos, aínda que é moi agradecida cos mimos das persoas que a coñecemos desde hai catro anos e que a queremos tanto. Cremos que catro anos nun refuxio é máis que suficiente para un animal. Precisa con urxencia un fogar. Merece vivir doutra maneira, e ten que saber que hai un mundo fora das paredes do refuxio de Bando.
miércoles, 31 de diciembre de 2008
Podenquiña
Que dicir da nosa querida podenquiña? Na foto está recén chegada, aínda bebé, o 21 de xaneiro de 2005. Chegou coa súa nai, tan temerosa coma ela, quen nos deixou despois dunha vida no refuxio sen coñecer o cariño dunha familia. A Podenquiña fáltalle un ollo, e ten aínda moito medo dos descoñecidos, aínda que é moi agradecida cos mimos das persoas que a coñecemos desde hai catro anos e que a queremos tanto. Cremos que catro anos nun refuxio é máis que suficiente para un animal. Precisa con urxencia un fogar. Merece vivir doutra maneira, e ten que saber que hai un mundo fora das paredes do refuxio de Bando.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
3 comentarios:
Podenquita se merece lo mejor, quien se la lleve debe tener mucha paciencia, es muy miedosa. Todos los voluntarios la queremos muchísimo, como a Madonna, son las reinas del lugar. Por cierto, ¿alquien sabe cómo le va a Peregrina?
oxala que teña outra vida mais doce esperando por ela
SOOOORTE!!!!!
bicos. vir.
Publicar un comentario