lunes, 19 de enero de 2009

Cotón co noso amigo Quico,Adoptado


Precisamos con urxencia casa de acollida . O noso cariñoso e fermoso Cotón, ten leucemia felina, co cal non pode estar nas gateiras cos outros gatos e pasa todo o día pechado nunha gaiola el só. El non entende o seu illamento forzoso, pois é tan cariñoso e sociábel que só quere contacto continúo. Se podes telo contigo, non o penses, terás un amigo leal o resto da súa vida. Iría castrado, vacinado e desparasitado, con control veterinario permanente desde o refuxio.
Miau, miau
Susana


7 comentarios:

Anónimo dijo...

Desde logo que é un gato ideal para calquera. É moi cariñoso e ronrroneador. A súa enfermedade non é inconvite para poder ter unha vida chea de mimiños e travesuras. Espero que teña moita sorte e atope o seu fogar canto antes.
kelly

Marta dijo...

Me encanta Cotón, pero he tenido 2 gatitas con cáncer y el proceso ha sido muy triste. La segunda se murió todavía la semana pasada.
Puede llevar un gatito con leucemia una vida normal? o sufrirá bastante? xq de momento no estoy preparada para pasar por lo mismo q pasé con Daisy y Blanca.

gracias!

Anónimo dijo...

Ola Marta, o importante que debes saber da leucemia é que non se transmite ás peroas, pero si a outros gatos, polo que non debe estar en contacto con eles nen compartir auga ou comida. Cotón é un gato con maior probabilidade de padecer enfermidades que outro gatiño sen leucemia, pero asumindo iso e sendo responsábel, pode perfectamente vivir contigo varios anos e ter unha vida practicamente normal.

Anónimo dijo...

Anímate, Marta. Yo tengo 3 gatos sanos, por eso no puedo acoger a este, pero me da muchísima pena pensar que está arriba en las jaulas de aislamiento, él solo, muriéndose de frío y encerrado todo el día. Esa no es vida para el pobre bichillo, y en tu casa estaría como un rey

Eva dijo...

He leído en la página del Refuxio que Cotton está adoptado

Dolores dijo...

Hola a todos:

Somos Dolores y Marta, madre e hija, que os habíamos preguntado por Tita y Cotón, aquí en esta misma página.

Estuvimos a punto de adoptar a Cotón en un tiempo en que teníamos una pena tremenda por la muerte de nuestra gatita Daisy, ocurrida el 5 de febrero de este año.

Pero había que dejar pasar un tiempo hasta decidir contactar de nuevo con vosotros o con ISABEL, la VOLUNTARIA.

Al fin hemos adoptado a "Xanela" y "Noir". Ya viven con nosotras.

Nos las hemos llevado de ese lugar tan bonito que les puso Isabel mientras viven con ella:
El mejor "jardin de infancia" de gatitos que nadie podría imaginar.

Ahora Xanela se llama "Mafalda" y Noir "Quitty".

Entienden perfectamente por sus nuevos nombres, cada una de ellas gira su cabecita al oirlo: ¡Qué monada!

Quería haceros saber a todos vosotros, a todas esas personas del Refuxio y de Ollo ó Can, corazones poderosos que rezuman amor y respeto a los animales por los cuatro costados, que ellas son super felices en nuestra casa, jugando sin parar todo el día, durmiendo en nuestras camas ¡qué delicia! y tomando el sol juntitas en la misma silla abrazadas porque se quieren muchísimo.

También les hemos plantado un cacharro con hierbas que les chifla, las comen para purgarse y después acarician la maceta, se tumban encima y empiezan a ronronear.

Les gustan los chorros de agua, las bolitas por el suelo para jugar al futbol, saltar por el aire a cazar alguna mosca y dormir con nosotras en la cama, encima del edredón.

Con su alegría, Quitty y Mafalda han suavizado el sentimiento de pérdida que nos produjo la desaparición de nuestra querida Daisy, y el dolorosísimo recuerdo del miedo vivido por la angustia y la desesperación de su último día de vida en el que a lo largo de toda una noche supimos que se nos estaba yendo para siempre.

Quitty y Mafalda, nos hacen recordarla como fué el resto de su vida durante los 18 años que estuvo con nosotras:

Totalmente feliz.

Voluntari@s do Refuxio de Bando dijo...

felices tamén nós de que haxa xente coma vós. Grazas por todo.