viernes, 4 de julio de 2008

Lena

Con tantos miles de animales en perfecto estado de salud que no son capaces de encontrar un hogar, casos como el de Lena parecen imposibles. Hace ya meses un voluntario de la protectora vio una perrita por la autovía, pero entraba a trabajar y no pudo ir a por ella. Al día siguiente la encontró atropellada en la carretera y se le vino el mundo encima. Se sintió muy culpable y aún hoy no levanta cabeza. La pobre Lena, un hermoso cruce de collie, ha quedado paralítica. Este chico decidió pelear por ella y la tiene en una habitación de una casa de sus abuelos que está deshabitada. En el refugio en sus condiciones no puede estar. Está en su web en el apartado de adopciones especiales, pero es difícil que alguien la adopte. Ella, a pesar de su minusvalía, es una perrita con muchas ganas de vivir, muy juguetona, capaz de correr por el pasillo arrastrándose. Necesitamos la máxima difusión con ésta perrita. Yo no puedo verla dónde está mas tiempo. Apenas tenemos tiempo para sacarla a pasear y además la casa está en el quinto pino en el monte. Pero es que no tenemos donde meterla. No queremos tomar una decisión drástica, tiene mucha vitalidad, y sé que en una casa será feliz a pesar de su invalidez. Si puedes ayudar a Lena el contacto es croquetapeluda@yahoo.es 661566433

26 comentarios:

Anónimo dijo...

Kanami sang imo blog. Daw spaghetti.

Anónimo dijo...

I could give my own opinion with your topic that is not boring for me.

Anónimo dijo...

It could challenge the ideas of the people who visit your blog.

Ollo ó can! dijo...

Es una perra preciosa, ojala que tenga suerte y alguién pueda adoptarla.
Los perros como las personas también intentan superar sus limitaciones,ayer al final de la tarde nos sentamos en el suelo de la entrada principal del refugio, estaba caliente del sol y se agradecía, uno de los cachorros de quarentena que había tenido que traer en colo ya que tenía mucho miedo empezo a girar a nuestro alrededor, se veía que quería que lo acariciasemos, pero no se atrevía , como nos sintio relajados, hablando sin prestarle total atención consiguio vencer su miedo y nos regaló unos mimos super chulos...fue genial...

Anónimo dijo...

ola!!!

a miguel e á protectora, moitísimas gracias. esto para min é... non teño palabras.
espero alguén queira adoptala e a mime moito. tivo as feridas moi mal, (ós meus alumnos/as dos que tanto che falei xa saben dela), ademais agora LENA soe saír 1 hora a pasear, controla e controlou moito o de facer as necesidades, incluso co carriño non ten problema, é moi cariñosa e xoguetona, pero necesita un fogar

xa vos irei contando. bicos. vir.

Miguel Muñiz dijo...

gracias a ti vir polo teu entusiasmo, da moitos animos...

bicos

miguel

Anónimo dijo...

La pena de esta perra es que se le consiguió una adopción en Alemania y los responsables se negaron a que fuese hasta allá porque querían tenerla cerca, y eso es harto difícil. Digo que es una pena porque hoy por hoy Alemania es uno de los países más concienciados del mundo en relación a los perros y me parece que allí hubiese estado genial. La chica que se movió para lograr la adopción quedó muy decepcionada. Lo de aceptar sólo adoptantes en Galicia es una opción, pero deberían haberlo avisado desde un principio, y no lo hicieron

Anónimo dijo...

ola!!!

estou esperando que me digan algo de lena, en canto o saiba, xa volo conto.

eu levo sabendo dela dende primeiros de ano, e seguín toda a súa evolución. ó primeiro, cando vin que tiña uns calcetíns para non poñer peor as feridas, sentinme mal, supoño que como todo o mundo. incluso tiven unha gran discusión cunha chica que pensa que era mellor sacrificala!!!! pero, se a cadela está ben, contenta, corre, por qué!!!! que pasa!!! que cando nos ou lles falla algo hai que rematar con eles???

bicos. vir.

Anónimo dijo...

ola!!!

de novo aquí. xa vos dixen que en canto soubese algo de lena que vos avisaba... pois aló vai:

aparece na páxina da protectora de porriño. botádelle un ollo, non ten perda, ademais ten fotos e lena está moi ben. aínda me lembro das primeiras fotos coas patas de atrás con calcetíns.

tivo sorte, (se se lle pode chamar sorte a que che deixen por aí tirado, che atropele un coche!!!!) pero logo a recolleu un chico, a coidaron, puxéronlle un carriño, e aí está, pegándose paseos dunha hora. si, sorte, e sorte eu por coñecela!!! que máis podo dicir.

bicos. vir.

Anónimo dijo...

vaia, esquecéuseme o enlace!!!

http://aspap.freehostia.com/

vir

Anónimo dijo...

También aparece en la de Ojatican desde hace meses

Anónimo dijo...

eva, lo que dices no es cierto. esa persona hizo esas gestiones sin contar con nuestra opinión, nunca nos pusimos en contacto con ella y cuando ella lo hizo con esa propuesta tuvimos nuestras razones para no aceptar. "te parece" que hubiese estado genial , no es suficiente. hay que saber que los perros están genial, para eso nos responsabilizamos de ellos, y mil veces mas en el caso de Lena. gracias a todos por vuestro interés. nos ha encantado verla aquí :). gracias gracias

Anónimo dijo...

Ana, te entiendo perfectamente, a mí también se me encoge el corazón en el puño al pensar dónde acaban todos los perros que salen adoptados en el refugio, pero en nuestro caso es casi imposible hacer un seguimiento. Alemania me parece una opción genial no sólo de oídas, la protectora de Vilagarcía tiene un convenio con una de allí y el año pasado fue de visita, llegaron emocionadísimos al comprobar lo bien que estaban los perros que les habían enviado. Hay una asociación llamada El Club de Kat que ayuda especialmente a perros con discapacidades, tal vez pueda echaros una mano en la difusión, si conocen a alguien de Galicia que pudiese hacerse cargo de Lena.

Anónimo dijo...

ola!!!

eu creo que debería dárselle gracias a sandra por coidala e darlle esas camiñatas, e ó chico que a recolleu da carretera, e ós que lle fixeron o carriño... son eles os que lles toca máis de cerca, e hai que animalos, moito, e se queren tela preto, hai que respectar a súa decisión

non foi para alemania, e qué, qué pasa que só hai esa posibilidade??? acabóuselle a vida??? non!!! pois entón a buscarlle un fogar, preto, e con forza, que por culpa disto, se tire a toalla

un bico. vir.

Miguel Muñiz dijo...

no es cuestion de que se tire la toalla por negarse a mandarla donde no puedan tener un seguimiento, pero yo concuerdo con eva que en tales circunstancias no va a ser facil encontrar un adoptante y aunque estoy seguro de toda la buena intención de sus cuidadores en este caso creo que hay que ser practico, tampoco en otras adopciones tienes toda la garantia de que van a estar bien...ojala este equivocado y pueda encontrar a alguien cerca de sus cuidadoras...suerte lena

Anónimo dijo...

ola!!!!

si, pero se non foi, foi unha decisión nese momento, moi respectable, e non se poden botar pedras todo o rato, nin botarlles en cara iso todo o rato

paréceme que unha vez tomada unha decisión, o que menos hai que facer é iso

hai que animalos, sobre todo porque eles foron os que a colleron na carretera, e sufriron moi de cerca a dor de lena

eu dende santiago paseino mal, sen coñecer a lena, pensa neles, que tiveron que pensar en sacrificar, non sacrificar... como para que agora lles anden recordando en todo momento o mal que o fixeron!!! hai que ver, e valorar, e moito, o bo que fixeron!!!

bicos. vir

Miguel Muñiz dijo...

pue na moito animo e pa adiante, e se podemos axudar dende ollo ó can, aquí estamos...por certo a vosa paxina de Porriño é moi chula,encantame...

Anónimo dijo...

así se fala!!!!

ah!!! saen mal as horas no blog!!!! tes que botarlle un ollo!!!

vir

Anónimo dijo...

outra cousa, estaba interesante puxeras un comentario de opinión libre!!!??? así podía meter enlaces, por exemplo, en APADAN, aparece o can do mes, JUNO, sería estilo "últimas novas" ou "interesante", non sei qué che parece!!!

http://www.apadan.net/PerroMes.php

Anónimo dijo...

e outra para eva!!!

o da media discusión, por chamarlle dalgunha forma, entre si mandala ou non a alemania, sacrificala ou non, NON É POLO QUE TI DIXECHES!!! eu coincida ou non contigo, non quere dicir que o fagas ti mellor ou eu, non quero que penses iso, me explico: onte entrei no foro de 20 minutos, e o que lin alí foi realmente fuerte... o que ti dixeches non ten comparación!!! chegaron a insultar ás chicas que teñen a lena, e, si teñen distinta opinión, ou lles pareceu mal, vale, que o digan, pero... non chegar ás mans(é un dicir), é como se eu decido facer algo ou non, por exemplo, e que ti odiases iso... vale, son distintas opinións, distintas prioridades, distintos gustos, e queda aí. pero esto se llo querían dicir, non tiñan porque facelo así.

e o de facerme socia, xa me contarás, é unha boa idea.

e tamén entendo que te cabrees por certas cousas... se algún día coincidimos verás que niso somos moi parecidas. espero pois tomar algún día algo contigo.

un bico moi grande. vir.

Anónimo dijo...

...gracias vir, eva, miguel... :) me emociona que te guste la página ( gracias juanma porque lo hiciste posible) gracias a todos.. la comunicación siempre ayuda, por eso seguiremos en contacto y volverémos por aquí... las fotos son.. preciosas, y la conversación respetuosa aunque sería todo más sencillo con una cervecita y oralmente :)... lena tiene un hogar, provisional o no lo dirá el tiempo, pero de entrada tiene ese calor que necesita y los cuidados básicos de mano de la persona más cualificada para hacerlo.Lena se irá si va a estar mejor, de lo contrario se queda, es así de sencillo e irse a la otra punta de españa a casa de alguien que piensa que mantenerla con vida es una pérdida de tiempo, esfuerzo y dinero para que la envíe a alemania nos sigue pareciendo disparatado. de todos modos, eva, lo que cuentas es muuuy interesante. intentaré saber más, sobre alemania y sobre los de villagarcía...compartir experiencias es fundamental

Anónimo dijo...

Hola Vir. Acabo de enterarme de toda la bulla que ha habido en el blog de 20minutos sobre Lena. Lástima de tantos malentendidos, conozco a Mafalda de hace bastante tiempo y estoy segura de que haría buenas migas con Ana, es una persona que se mueve muchísimo para ayudar a los animales, créeme.

Anónimo dijo...

Hola Ana. De veras, Mafalda no opina que mantener con vida a Lena sea una pérdida de recursos o no valga la pena; al contrario, es de las que defienden que un impedimento físico que no merma la calidad de vida de un animal no es una excusa para la eutanasia. Su comentario de pérdido de dinero y tiempo lo dijo por lo de la búsqueda de adoptante en Alemania, no por mantener a Lena con vida. Lamento muchísimo la bronca que habéis tenido en el blog de Melisa, pero te aseguro que todo ha sido un cruce de malentendidos.

Anónimo dijo...

para eva!!! si, pero as formas non foron as adecuadas!!! hai que quitarlle lume.

outra cousa, POR FAVOR LER

artigo la cara del hambre na protectora de porriño, a chamada desa nesa salvou unha vida
http://aspap.freehostia.com/

artigo do can do mes, JUNO, na protectora do noroeste apadan
http://www.apadan.net/

Anónimo dijo...

ola!!! estou a ver se volvo saber dela. xa vos direi... e se podedes botádelle unha ollada á sección mi mascota y yo, http://aspap.freehostia.com/

e tamén á de neo, é o can que aparece en la cara del hambre, e foi adoptado.

bicos. vir.

Anónimo dijo...

xa fai uns días escribín isto un pouco máis arriba, pero decidín escrilo aquí de novo por se alguén entraba directamente aquí:

"""recibín correo dunha amiga:
"Y de Lena no te puedo contar mucho, sé que está de maravilla porque siempre está acompañada, de Rosita, la otra perrita de Sandra y alguna semana que otra de cachorritos, porque Sandra también los tiene acogidos. La sigue sacando a pasear una hora al día, suele ir de 2 a 3 porque hay menos gente por el paseo que está al lado del río, es que ¡es terrible!, se pone toda eléctrica al ver a los demás perros y corre que no para".

xa vedes, xenial, xenial, xenial!!!