martes, 29 de abril de 2008

Zar(adoptado)

A historia de Zar e un pouco triste xa que lle morreu o seu dono, ao non poder facerse cargo de él a familia levaronno ó refuxio.Fai pouco foi adoptado pero non fixo boas migas co gato que xa tiñan e delvolveronno.
Zar necesita alguén a quen lle guste dar bos paseos, que non teña gato nin can(excepto femias).É moi alegre ,vigoroso e ten un ollo de cada color...¡unha chulada de can!

8 comentarios:

Martita dijo...

É un can encantador, cando o ves por primeira vez, a verdade, impón, xa que ten un físico robusto e unha mirada moi intensa, hoxe, cando o saquei a pasear, dinme conta de que é un can moi "salado", ten moita vitalidade pero non é caprichoso nin costa traballo dominalo, ademáis aproveitou a nosa saída para facer pis porque o pobriño non o fai no canil xa que está moi ben educado.
A próxima vez, sacareino de novo, é unha gozada ver como disfruta ó saíren ó campo.

Anónimo dijo...

ola!!!

eu tamén o coñecín, e aínda que na foto está moi ben, hai que velo!!! ademais de ser bonito, é moi bo.

vir.

Anónimo dijo...

e hoxe pegámonos un pateo!!!

jo, mira que é... ten un aire de independiente, non se mete con ningún outro can!!! pero no fondo se lle nota esa alegría no levantado que leva o rabo e o contento que vai ó teu lado.

Miguel Muñiz dijo...

jo.. que guai vir, eu fai un tempo que o curro non me deixa ir e xa teño mono , a ver si mañan me escapo e vou o refuxio

bicos

Anónimo dijo...

Para heredar millones siempre hay gente, como me decía una amiga el domingo pasado. Zar es un perro impresionante, intimida un poco con su mirada bicolor, pero es muy tranquilo. El otro día se dio una panzada de galletas, tuvo la suerte de estar él solo en el lugar adecuado en el momento adecuado.

Ollo ó can! dijo...

Hoy me comento ana que zar había sido adoptado, me alegro un monton por él y lo siento por los voluntarios que lo van a hechar de menos.¡buena suerte zar!

Anónimo dijo...

Qué alegría. Yo lo echaré de menos, me encanta este perro (aunque a mí me gustan todos, je je)

Anónimo dijo...

ola!!! téñovos moi abandonados, estou xa case,case, e me costa moverme.

que alegría!!!! eu xa o paseei un día, e cando ía ó refuxio, sempre lle botaba uns cariños.

bicos. vir.